"Hoş geldiniz Sümeyye hanım."

Kafamı kaldırdığımda bir kız ile karşılaştım. Arabanın camından bana bakıyordu. Gülümsedim ve başımı salladım. Arabayı süren çocuk kapımı açtığında arabadan indim ve etrafa bakındım. Cidden şirket ayarlamışlardı. Vay be demek operasyon bu kadar büyüktü.

"Ben Sedef. Asistanınızım." dediğinde bakışlarım ona döndü ve gülümsedim.

"Memnun oldum Sedef." diyerek başımı salladığımda o da gülümsedi.

"Yönetim kurulu üyelerimiz toplantı için sizi bekliyorlar."

Başımı salladım ve havaalanından beri yanımda olan çocuğa baktım. Eliyle geçmemi işaret edince derin nefes aldım ve merdivenleri çıkmaya başladım. Beni gören herkes ayağa kalkarken hepsine gülümsedim ve toplantı odasına doğru ilerledim.

***********

Beynim yandı. Resmen alevler çıkıyordu. Konuşulan konulardan hiçbir şey anlamıyordum. Toplantı bitince kendimi odama attım ve bir kahve istedim. Kahvem gelince Sedef odadan çıkmıştı. Yanımdaki çocukla tek başımıza kalınca ona baktım.

"Plan ne? Aklında bir şey var mı?"

Gülümsedi.

"Cemal her şeyi düşünmüş. Sana ve ailene musallat olan küçük bir çete var. Seni öldü olarak biliyordu herkes. Akrabaların şirketi işletiyordu. Tabi sen ortaya çıkınca bütün dengeler bozuldu. O çeteyi de akrabalarının ayarlamış olabileceğini düşünüyoruz. Tek başına halledemediğin için de birilerinden yardım alman gerek." diyerek sırıttı. Planı anlamıştım.

"Yani onlara mağdur gibi görünerek içlerine sızacağım. Güvenlerini kazanınca da hamlemi yapacağım. Doğru mu?"

"Aynen öyle." diyerek açılan kapıya döndük ikimiz de.

"Sedef hanım. Emir bey geldi."

Hedefimle ilk karşılaşmamın bu kadar kolay olacağını düşünmüyordum. Kafamı salladım ve gelsin anlamında işaret ettim. Sedef çıkınca karşımdaki çocuğa döndüm.

"Sen mi çağırdın?"

Başını evet anlamında salladı.Kafamı salladım ve içeri girmesini bekledim.

İçeri arkasında kel ve hafif kilolu bir adamla girmişti. Ayağa kalktım ve gülümseyip onlara baktım.

"Hoş geldiniz Emir bey."

Başını salladı ve elindeki küçük tesbihi cebine koydu.

"Hoşbulduk Sümeyye hanım." diyerek işaretimle koltuklara oturdular. Adamdan odunsu ama rahatlatıcı bir koku geliyordu. Derin nefes aldım ve onlara baktım.

"Size musallat olan birileri varmış galiba. Kim bunlar?"

Elime kalem aldım ve parmaklarımda oynatmaya başladım.

"Kim olduklarını tam olarak bilmiyorum. Akrabalarımın tutmuş olabileceğini düşünüyorum."

Anladığını belli edercesine başını salladı.

"Peki neden tutmuş olabilirler?"

Bakışlarımı yanımdaki çocuğa çevirdim.

"Sümeyye hanım uzun zamandır ölü olarak biliniyordu. Ailesinin ölümünden sonra uzaklaşmak istedi. Kendini toparladıktan sonra da işlerin başına geçmek için ülkeye döndü. Bunu duyan akrabaları da şirket üstünde hak iddia etmeye başladılar. Kıymetli babaları vasiyetinde şirketin Sümeyye hanıma kalmasını söylemişti ama bunu pek takan kimse yok."

Emir kafasını tekrar salladı ve düşünmeye başladı.

"Şöyle yapalım. Benim adamlardan birkaç tanesi sizi özel olarak takip edecekler. Rahatsız olmazsınız değil mi?" dediğinde başımı hayır anlamında salladım. Karşısındaki adama döndü.

"Ayvaz. Adamlara haber ver buraya göz kulak olsunlar. Sen de her gün onları kontrol edeceksin."

Ayvaz başını sallayıp telefonunu çıkardı ve birilerini aradı. Bakışlarım Emire döndü.

"Bir şeyler içer misiniz?"

Elini göğsüne götürdü ve gülümsedi.

"Teşekkürler biz almayalım. Daha yapacak çok işimiz var. Allaha emanet olun." diyerek ayağa kalktığında ben de kalktım. El sıkıştık ve yavaş adımlarla oradan ayrıldılar. Yanımdaki çocuğa döndü gözlerim. Gülümsüyordu.

"Başlıyoruz."