Gözlerim saatle kapı arasında mekik dokuyordu. Bu aptalyerde daha ne kadar duracaktım.

Sabrımı sınıyorlardı kesinlikle.

"Çıkar artık şu ağzındaki baklayı kartal!"diyerek sesimi yükselttiğimde masanın üzerinde mekik dokuyan parmakları dururken,kısılan gözleri gözlerimle buluştu.

"Sesini yükseltme hakkını sana kim veriyor iz, ben istediğim sürece sen varsın,bunu en iyi sen biliyorsun kızım." diyerek oturduğu yerden kalktı.

Dolaptan viskisini çıkarırken,diğer eline iki bardak tutuşturdu Elindekilerle karşıma geçip oturduğunda viskinin kapağını açarak bardaklara doldurmaya başladı.

"Bir iş var ,bunu sadece senin yapa-bileceğini düşünüyorlar,"derin bir nefes alırken bardaklardan birini önüme koydu."Ve bende öyle düşünüyorum."

Sesindeki tedirginliği hissetmemek imkansızdı.Onu bu kadar tedirgin eden bu iş tam olarak neydi?

Kadehi dudaklarıma yaklaştırıp bir yudum aldım. Dudağımdan çekilen kadehi elimde döndürürken bakışlarımı kadehe sabitledim.

"İşin ne olduğunu söyleyecek misin artık." dedim. Oturduğu yerde omuzlarını dikleştirdi . Kadehini tek bir dikişte bitirirken sertçe masayak oydu.

Söyle artık...

"Öldürmeni istedikleri kişi," derin bir nefes aldı,"Tüm dünyaca aranan bir hazineyi saklayan biri ve bunun ne olduğunu en üst yetkililerden başkakimse bilmiyor."

Yeter artık söyle ve adam!

"Kim bu kişi, söyle artık!" diyerek sinirle kadehi tek dikişte kafama diktim

" O kişi VİRAN KALYON " dediğinde neye uğradığımı şaşırarak bir anda içtiğim viskiyi dışarı püskürttüm.

Öldürmemi istedikleri kişi ülkenin sayılı milyarderlerinden biri olan VİRAN KALYON olamazdı değil mi?

VİRAN KALYON' u öldürmek imkansızdı...

Yakında görüşmek dileğiyle...