"beni öldürecek misin" dedim bana silah doğrultan sinan "mecburum Zeynep baban böyle istiyor" dedi durdum kalbime bir ağrı girdi "babam mı" dedim şoku üzerimden atı zar zor "evet" dedi gözyaşlarım artık benden izinsiz firar ediyordu gözlerimden sinanın ifadesi değişti gözlerime bakıyordu saatine baktı yüzünde endişe ve sıkılmışlık vardı yüzüme baktı "öldüreceksen öldür"dedim "seni öldürmeyeceğim zeynep"

herşey o kadar hızlı gelişmişti ki şuan ne olacağını yada ne yapacağımı bilmiyorum babamın bana olan nefreti benim doğumumudan başlıyor annem benim doğumumda ölmüştü babam bu yüzden hep beni suçlar ama abim benim hep destekçim olmuştur babamdan benim hep korumuştur benim canım abim şuan yanıda olması gerekirdi ama babam onu bir gün önce yurt dışına çıkarmıştı

********

1gün önce

uyanmıştım masamda bişeyler karalıyodum aklımda bir kitap fikri vardı ama aklımdakini geçiremiyordum kapı çaldı "gel"dedim kaı açıldı içeri abim girdi abime sarıldım saçımdan öptü yatağımın üstüne oturdu eliyle yatağıma dokundu otur der gibi yanına oturdum "ben birazdan almanyaya iş görüşmesi için "sarıldım kafamı göğsüne koydum "hemen dön ama ben seni özlerim"gülümsedi "merak etme prensesim hemen döncem hem ben yokken sinan sana göz kulak olacak"dedi "tamam"dedimayağa kalktı anlımdan öptü ve odadan çıktı hemen telefonu elime aldım ve faruğa mesaj attım

"napıyosun canım"diye mesaj attım faruk böksor olduğu için gününün nerdeyse çoğunu antremana harcardı bu yüzden benimle çok fazla vakit geçiremiyorduk ve bu canımı çok sıkıyordu ama faruk gönlümü almasını biliyordu farukla bir yıl önce tanışmıştık babam o zamanlar bir ring salonu almıştı faruk orda babamın adamına karşı rakip olmuştu ve yenmişti o zamandan beriçok sık olmasada konuşuyorduk ama babam bunu bilmiyordu

osırada kapı çaldı "gel" dedim kapı açıldı içeri sinan girdi sinan "zeynep akşam ringe gidiyoruz ona göre hazırlan"dedi "tamam sağol"dedim bian sanki afalamış gşbiydi odanın kapısını açtı ve çıktı ayağa kalktım dolabımı açtım siyah dar kısa bir elbise gözeme çarptı onu alıp dolabın kapağını kapattım elbiseyi yatağın üstüne koyup aşağıya indim mutfağa gidip bir tane elma aldım ve yemeye başladım o sırada mesaj sesiyle telefona baktım faruk mesaj atmıştı "antremandayım aşkım "tam cevap yazacağım zaman dış kapı sertçe açılınca yerimden sıçradım sonrada

babamın bağırışını duydum "zeynep zeynep "diyordu mutfaktan çıkıp salona girdim babamın öfkeli yüzüyle karılatım beni görünce elindeki büyük sarı zarfı göstererek bana doğru geldi ve tokat attı yere düştüm dudağımın kenarından ağzıma doğru metal tatı geldi elimi dudağımın kenarına atınca elim kan olmuştu o sırada babam zarfın içinden çıkardığı fotoğrafları suratıma sinan ve bir kaç koruma balkonun kapısından girdi babamı tuttular "erkan bey"diye bağırdı sinan ve babamı dışarı çıkardılar fotoğraflara baktığımdafarukla benim fotoğraflarımdı sinan tekrardan geldi yerdeki fotoğraflara baktı sonra yanıma geldi beni kucağına aldı ve beni odama çıkardı yatağın üstüne bıraktı ve peçete ve kre getirdi peçeteyi dudağımı kenarına bastırdı "o fotoğraflar ne zeynep"dedi sesi acı çekiyor gibiydi "benim sevgilimdi "dedim gözlerinde hayal kırıklığı vardı "onu seviyor musun"dedi kravatını gevşetti vereceğim cevaptan korkuyo gibiydi "seviyorum hemde çok"dedim peçeteyi bıraktı odadan çıktı akşam olmak üzereydi banyoya girdim çıktım pijamamı giydim yatağa girdim üstüme battaniyeyi örtüm kapı çaldı yatakta doğruldum sinan kafasını kapının arasından soktu"biz gidiyoruz zeynep hanım"dedi "hanım mı"kafasını salladı çıktı yatağa geri uzandım ve ve gözlerimi kapattım....

gözlerimi açtığımda sabah olmuştu sinan yatakta oturuyordu ona döndüm sırtı bana doğru dönüktü yatakta doğruldum "sinan"dedim bana doğru döndü "günaydın "dedi "günaydın"dedim yataktan çıktım "hayırdır napıyosun odamda"dedim ayağa kalktı kolumdan tuttu "zeynep bir yere gitmemiz gerek"kafamı salladım çünkü şu aralar evden çıkmaya ihtiyacım vardı "tamam hazırlanıp geliyorum"dedim odadan çıktı dolaptan düz bir bluz ve pantolon çıkardım giyindim aşağıya indim beni görünce bakışlarını yere çevirdi kapıyı açtı çıktık kapıyı geri kapattı dışardaki adamlar ben çıkar çıkmaz başlarını eğdiler ceketlerini iliklediler arabaya bindik ve evden çıktık "ee nereye gidiyoruz"dedim "sen bana güveniyorsun dimi zeynep"dedi ürkmüştüm biraz niye böyle birşey sormuştu ki şimdi "güveniyorum tabi niye noldu ki şimdi " dedim elimi tutu"korkma ben yanındayım bişey olmayacak"dedi dahada korkmuştum kafamı cama yasladım dışarıyı izledim gelip giden arabaları izledim ormana gelmiştik arabadan indik ben önde yürüyordum oda arkamdan geliyordu

"şimdi niye buraya geldik sinan"dedim ses vermedi arkamı döndüm sinan eline silah almış bana doğru tutuyordu "sinan napıyosun"dedim ses vermedi arka arkaya yürüdüm sinan hiç bişey yapmıyordu arkamı döndüm koşmaya başladım koşarken ayağım taşa takıldı düştüm arkamı döndüğümde sinan arkamdaydı

"beni öldürecek misin" dedim bana silah doğrultan sinan "mecburum Zeynep baban böyle istiyor" dedi durdum kalbime bir ağrı girdi "babam mı" dedim şoku üzerimden atı zar zor "evet" dedi gözyaşlarım artık benden izinsiz firar ediyordu gözlerimden sinanın ifadesi değişti gözlerime bakıyordu saatine baktı yüzünde endişe ve sıkılmışlık vardı yüzüme baktı "öldüreceksen öldür"dedim "seni öldürmeyeceğim zeynep"

bölüm sonu 🤍

oy ve yorum atmayı unutmayın

kitap hakkındaki düşüncelerinizi yazmayı unutmayın

instagram sila_seker000