Her yakın arkadaşın kurduğu bi hayal vardır: Yaz tatillerini beraber geçirmek. Denize girmek, sıcak ve sıkıcı bile olsa yan yana olmak. Bizimse hiçbir zaman böyle bir isteğimiz olmadı çünkü kendimi bildim bileli her yaz arkadaşlarımla beraberdik. Yazın başından son gününe kadar. Aslında her şey ailelerimizin arkadaş olmasıyla başlamış. Biraz epik gelebilir ama hepsi farklı şehirlere dağılmış olsalar bile aynı yerden yazlık almışlar. Bodrumdan...

Aileleriniz arkadaşsa sizin de bi şekilde ailelerinizin arkadaş oldukları kişilerin çocuklarıyla arkadaş olmanız kaçınılmaz oluyor.

İlk Hilal ve ben vardık sonra Helin ve Batu geldi. O gıcık ikizlerle ilk tanıştığım zamanı hatırlıyorum da küçük ben için korkunç bi deneyimdi. Hilali benden çalıcaklar diye kaç kere sinir krizlerine girmiştim hatırlamıyorum bile ve şimdi benim de en yakın arkadaşlarım oldular. Çok eminim onların ikisinde de ayrı ayrı şeytan tüyü var.

Gruba en son dahil olansa Denisdi. Bizim Hilalle bebeklikten tanışmamız gibi Helinle bebeklikten arkadaşlardı.

Bazen bütün şansımı arkadaşlarımda kullandığımı düşünürüm. İnsanın 100 derdi olsa 99'u çözülür cinsindendi gerçekten arkadaşlığımız ve şu an yazın ilk haftasındayız. Arabada arka camdan vuran sıcak havayla -Riptide- eşliğinde Çanakkale'den Bodrum'a gidiyorum. Mutluluktan içim içime sığmıyor. Her yaz beraber olsakta hatta kışın okuldan bulunca görüşsek bile her beraber geçirilecek yaz için ayrı heyecanlanırım.

Telefona gelen bildirimle kulaklıklarımı kulağımdan çekip bildirime baktım. Helin gruba fotoğraf atmıştı. Denizin kenarında yeşil Crocs terlikleri ve arkada güneşlenen yüzüne şapka örtmüş bir adet Batu... Fotoğrafın altındaki "mekandayızz" yazısını görünce yüzümü sıcak bi gülümseme kapladı. Fotoğrafa cevap kısmından hemen bir selfie çektim ve "yoldayım çok sıcak" yazıp yolladım. Helin bana nispet olsun diye bu sefer denizde bi fotoğrafını atmıştı. Gülmemi kesmeden "Sinir" diye ağzımın içinden geveledim. Kardeşim telefonumu kapayınca yavaşça geri çekildi.

"Afra! Mesajlarımı mı okudun?" gözlerini kaçırdı ve sinsi bi sırıtışla "Hayır" dedi. Yalan söylemesine daha çok sinirlenip "Okumuşsun işte yalan söyleme" diye çığırdım. Bu sefer o da bağırarak cevap verdi "Okumadım dedim ya!"

Annem kavganın uzuyacağını anlayıp araya girdi " Yeter bağırmayın biraz sakin gidebilir miyiz şu yolu lütfen"

"Anne şuna bi şey söyle ya mesajlarımı okumuş."

"Afra kızım ablanın özeline saygı duy."

"Okumadım diyorum."

"Yalan söyleme!"

Annem başarısız olunca bu sefer kavgayı ayırmak icin babam araya girdi. "Bundan sonra kim konuşursa bavulların hepsini eve o taşır." Araba bi anda ölüm sessizliğine büründü annemin konuşup konuşmamak arasinda gidip geldiğini görünce dayanamayıp güldüm. Babam aynadan sırıtarak bana baktı "ne oldu?" dedi ve demesiyle beraber Afra hızla öne atıldı " Babam konuştu. Baba bavullarımızı taşıyacaksın."

Babam bunun uzerine cezayı kendisi için söylemediğini anlatmaya çalışsa da hızla Afraya destek çıktım " Baba döneklik yapma sen konuştun işte."

İtiraz etmek için tekrar ağzını açsa da "Hakan kızlar haklı" dedi annem hınzır bi çocuk gibi gülerek.

Babam sesini hüzünlü yapıp bizi acındırmak istercesine mırıldandı "Bu yaşlı babanıza kıyıcaksanız tamam." dediği şeyle kahkaha attım ve "Zaten bavulları hep sen taşıyorsun baba" dedim gülerek.

"Doğru" dedi

o da sırıtırken.

~~~~~~~~

~Selen~