YAGMUR'UN AGZINDAN;

Dakikalar ardindan kendime gelmistim. Ve yapabilecegim seyleri gozden gecirmem gerekiyordu. Fakat ne yapacagimi bilmiyordum. Telefonumu cikardim arka cebimden ve o tek bir kisiyi aramak geldi aklimdan. O numarayi gordu gozum birtek. Aradim hemenb. Bir kere caldi acilmadi. Ikinci deva caldi yine telefona cevap verilmedi. En sonuncu calisimda ise acildi. Fakat ben neden sevgilimi aramistim. Daha alo'nun a sesini duymaddan kapattim. Ve ellerim 112'yi tusladi. Ilk calislarda acilmadi telefon. Fakat en sonunda acildi.

" Buyrun Gizem ben 112 acil. Sikayetiniz nedir ?"

" Hatanede kaldik. MORY LACZ OZEL HASTANESI. Bir suru insan burada. Yarali olanlar da olabilir. Buraya zarar vermek isteyen insanlarda."

" Sakin olun hanimefendi lutfen hastane adini bir daha soyleyen. Ambulans ve polis ekipleri gonderilecek. "

" MORY LACZ OZEL HASTANESI."

" Anladim hemen gereken ekipleri gonderiyo/..."

Aci fakat inilti cikti. Yanima baktığımda Meltem'in çığlık atti Gurur'un ise kendini siktigini ve anlinda ter damlaalri oldugunu gordum. Ve hemen konustum.

" Kendini sikma Gurur. Herkez ciglik atiyor birak sende at ciglik"

Kuracagi cumle o kadar anlamli ve hakli bir cumleydi ki ben bile duygulandim

" BIZ HERKEZ DEGILIZ ! COK ISTIYORLARSA ONLAR BIZ GIBI OLSUNLAR !"

BU CUMLENIN ARDINDAN AGZIMDAN CIT DAHI CIKMADI. dILIM TUTULMUSTU RESMEN.

"Gurur?"

Beklediğim cevap gelmeyince panikledim.Bakmaya başımı çevirmeye bile korkuyordum. Ya aptalca cevap vermesini beklicektim ya da başımı çevirip olana bakacaktım. Salam veya aptalca davranmaya çaktım. Başımi cevirdim ve o yüzü görünce rahatladım. Sorgulayan bakisiklarla bana bakiyordu. Heen konuştum.

"Tanrı aşkına neden cevap vermiyorsun ? Korkudan ölucektim !"

" Ölmeni istemem faat bir yerden sonra doğrular soyleni. Doğruları söylemek için durut cesaretlive açık sözlü olunur."

Sanki nefesi yetmiyordu. Derin derin soluklandi ve devam etti kalp kirici fakat dürüst şekilde olan konuşmasına

"... Dürüst olayım. Siz ya da herhangi bir insan korkudan ölmez. Fakat eğer biri bizi kurtarmaya gelmezse ciddi ciddi öleceğimizi düşünüyorum..."

Bu acı fakat dürüst itirafta sadece yutkunabildim. Ve yanı başımda duran baygın kardeşime baktım. Tam da o an uyandı ve benle konuştu

"Ma sœur, j'ai peur."

(Abla Korkuyorum)

Cevap olarak ise yutkundum ve gözlerimi kaçırdım. Bunun yerine Gurur'a baktım ve onun da bana bakan dolu gözlerini gördüm.

" Kor/korkuyorum dedi SELEN !"

Titreyen seslerle söylemişti. Belli etmedim benim de oun gibi üzgün olduğumu. Ve gözünden tek bir yaş döküldü. Hemen başını çevirdi. İkimizinden görmesini istemiyordu. Almanca konuştu sanırım:

"Oh mon Dieu. J'ai tellement peur. Ne laissez aucun mal arriver à la fille que j'aime. S'il te plaît, Dieu."

(Aman Tanrım. Çok korkuyorum. Sevdiğim kıza zarar gelmesine izin verme. Lütfen Tanrım.)

Titreyen sesiyle konuştu kardeşim

" Ne dedin sen ? Bitte tu mir das nicht an. Hab keine Angst. Ich habe Angst, aber hab keine Angst!"

( Ben korkuyorum ama lütfen sen korkma ben korkayim ama sen korkma)

" YAPAMIYORUM DAHA DAYANAMIYORUM SELEN!!

Konuşmalarını boluyordum fakat umrumda değildi

" Pardon da ben ALMANCA bilmiyorum biri bana ne dediğini söylesin"

Ceva olarak yutkundular.

" Gurur ? Dedi Meltem

" Efendim. "

Konusamadi daha Meltam. Midesini tutuyor fakat bir şey demiyordu. Ben konuştum en son

" Meltem ablacım noldu? Neden mideni tutuyorsun"

Yutkundu. Gözlerini kapattı ve iki tarafa salladı. O an anladık. Meltem' in midesi bulanıyor şu. V Meltambu durumun önüne geçmek için çabalıyordu.

"Meltem ??"

Cevap verecek gibi oldu ama midesini daha çok sıktı. Ve tam o an ikimizinden başını çevirdi. Benim başım sağ tarafa Gurur'un ise sol tarafa dönmüştü.Ve yutkunmaya çalıştı. Fakat daha fazla dayanamayacak gibiydi. Öğurdü boğazından gelen bir sesle fakat kusmadı. Defalarca kez denedi fakat en başını yukarı dikip göz yaşlarını geriye itmeye çalıştı fakat işe yaramadı. Dakikalar boyunca Mltem öyle kaldı. Biz de sessizlikle. Hâlâ başımız çevriliydi ve boynum ağrımaya başlamıştı. Tam ağzımı açıkken ellerini kafamızdan çekti. Ve dümdüz bir şekilde önüne baktı. Ben yani biz de ona. Tam oan yüzü soldu. Terlemeye başladı. Fakat terlemesi çok uzun sürmedi. En son dayanamıyormuş gib bizden uzaklaştı. Fakat hâlâ aynı odadaydık. Ve beklediğim sahne oldu. Meltem kustu. Nedeni bilmediğimiz şekilde üç beş dakika kustu. Ve ağlayarak ortamıza oturdu. İlk konuşan ise Gurur oldu.

" Güzelim?"

" ​​​​​​Efendim. "

" Neden kustun? Ve iyi misin ?"

" Cok utaniyorum"

" Ablacim sen utanacak bir sey yapmadin. Simdi diyecegimi sakin unutma sen herhangi bir kusur islemedin bunu ben veya Gurur da yapmis olabiliriz"

Gurur"un ağzı acik kalmis sekilde beni dinliyordu buyuk ihtimalle bir sey diyecekti fakat sozunu kesmistim. Tam bunlari dusunurken konusmaya basladi Gurur

"Ney ? Ben hicbir insanın onunde kusmam yani. BIzler dayanikliyiz"

" Cok yanlis anliyorsun. Sence ablam onu mu kasseddi? Hem daha burada ne kadar duracağımiz belli degil. Gorucez bakalim miden bulanirsa kusuyor musun kusmuyor musun."

Laf sokmus gibi gozleri saskinlikla bakiyordu Gurur. Aslinda benim de ondan bir farkim yoktu. Biz ona bos gozlerle bakarken Meltem yine terlemeye basladi. Boynundan soguk soguk terler akiyordu. Bunu ssasnirim sadece ben fark etmistim. Tam boynundan akan ter. damlasini takp ederken gozlerim onun gozleriyle kesişti. HIc bir sey diyemedik, cok sey dedik. O gozler cok sey dedi ve hicbir sey demedi.

"M/Meltem?"

" Efendim Gurur"

dedi Meltem tek tuik cevap vericek ve konusacaklarsa soru ve cevap gibi olucakti

"BASIN!!"

dedim hemen ikisinin yuzude bana donuk haldeydi.

" BASIM MI ?"

Arkasina bakmaya calisti lakin onun gorebelecegi bir sey deyildi hemen konusmaya başladı Gurur hemen devreyi girdi

" Sakin bakayim deme sakın yine kusarsin."

" NE!?. Abla kafama nolmus?"

​​​​​​dolu gozlerimi onlardan saklamaya calistim lakin pek becerebildigim soylenemezdi hatta hic beceremiyordum. Meltem bir bana bir Gurur' a bakiyordu Gurur ise bir seyler planliyor gibiydi. Meltem'in surati bana donukken tişörtünü çıkardi. Ben sok icinde Gurur'a bakarken Meltem yuz ifademi gormus olmali ki hemen Gurur'a dondu lakin Gurur tam o esnada kafasina tişörtünü bastiricakti fakat Meltem'in aniden ona donmesi nedeniyle kucuk capli bir soka girdi. Fakat hemen kendini topladi ve su sozlweri soyledi

"Meltem napiyorsun geri don hemen kafana bakmam lazim."

" Kafama sen bakarsin? Anliyacak mısın?"

" Evet, donuyor musun? donmuyor musun?"

" Doneyim mi?"

" Sence?"

" Doneyim?"

"Evet aferin Meltem"

" Dondum"

" Simdi tam bu sekilde dur ben bakicam"

"Bakabilirsiniz cok bilmis Metecan BEY!"

Sert bir vurusla bitirmisti. Bakamaya basladi kafasina Gurur. Tam o an bagirdi Meltem

" AGAGAG"

" Noldu?"

dedik ayni anda Gurur ile.

" Karnim cok kotu sanirim yine kusucam Ab/"

"​​​​​​Allah Askina ya biz ne cekiyoruz boyle. Tam olarak ne hissediyorsun?"

" Basim, midem, midem..."

Ve cumlenin devami tamamaenn bir bosluk. Yara mi onu boyle yapiyordu. Hemen Gurur'un elindeki tişörtünü aldım. Ve hemen Meltem'in basina bastirdim. Tam o an yabanci kisinin konusma sesini ve adim sesini duydum belki de duyduk. Sorgulamam mi gerekiyordu? Ben mi sadece duyuyordum beynim bana oyun oynuyor olmali diye dusunuyordum lakin cok gecmeden yabanci ses konustu golgesini bile bu karanliga rağmen görüyordum. Konuştu yabanci ses

"Koray bu gurup senin buraya sen goz kulak olucaksin."

" Tamamdir abi"

" Sana kac kere boyle islerdeyken bana abi degil PATRON diyeceksibn dedim. Ha kac kere dedim?!!"

Gitttikce sinirden gozum donutyordu tam o an bunlari dusunurken Koray denen adam konuştu;

" Bana bakın sinir kupleri telefonlari yaninizda bulunan cihazlari verin ve sende su kizin kafasina baski yapmayi kes"

" PARDON!? SEN KIM OLUYORSUN?"

diye söze atladı Gurur. Ve baskı yapmaya devam etti. Adam cok bilmis şekilde sırıtıyordu. İyice sinirlerimi bozuyordu. Ben ise çit çıkarmadan Gurur ve pisliik olasi Koray denen adami izliyordum. Ve konuşmuyordu. Ve ani haraketle silahını çıkardı hiç beklemeden de sıktı kime sıktığını bilmiyordum. Çünkü gözlerimi kapatmıştım. Bana sıkmamisti. İnilti ya da bağırış sesi de yoktu. Gurur mu vurulmuştu? Gözlerimi açtım ve sol tarafa döndüğümde bir değil bin tane silah bana girmiş ginbi hissettim. Vurulan Gurur değildi. Zihnimde bu laf milyonlarca kez tekrara ediyordu. Titrek bir sesle konuştum.

" Meltem?"

Bakışları bana döndü kendini fazlasıyla kasiyordu. Kendini kasmasindan titriyordu. Hâlâ dayanıyordu. Sadece bakıyordu yine lânet olacasi herif konuştu.

" Farkında mısınız kızı dikiş edilen yerinden vurdum mermi içerde ve hâlâ bayılıp ölmedi. Belli ki artık kız her neyiniz oluyorsa çok dayanıklı"

"" NE DEDIN SEN! KARDEŞİMİ AMELİYAT EDILEN YERINDEN VURDUN?!"

" Dedim ki küçük Mel...?"

" SAKIN SAKIN ONUN ADINI AGZINA ALMA. Mehmet Amca"

Bağırıyor ayakta bağırıyordu. Soluklandi ve konuşmaya devam etti.

" Eğer sana Amca diyorsam şu an ki durumdan değil saygımdan dolayı. Ve bu işkenceye devam ediceksen Koray görünümlü Amca seni çok pis ederim. İLK YARDIM KİTİNİ GETIR!!!"

"Başka emrin var mı paşam?"

"En azından ben senin gibi insanlara zarar vermiyorum"

"İlk yardım kiti getir!!!"

Hemen laf atmadım çünkü konuşmayı bitirmişlerdi başka şansım olur muydu bilmiyordum.

"Sinir krizi geçirmesek mi hani böyle hem kendimiz hem de çevirdiklerimizi zarar veriyoruz."

Meltem hiç konuşmuyoruz konuşmayacak gibi görünüyordu bu durum her bizi ne kadar strese soksa da her şeyi kolay denen pislik herife bağlıydı tam bunları düşünürken ve düşünmeye devam edecekken biri konuştu

"Abla

Meltem konuşmuştu.

"Efendim."

"O sesi duymak istemiyorum."

"Ne sesi?"

"Karanlıkta kalmaktan korkuyorum"

Bu cümleyi kurunca Meltem ağlamaya başladı hem şok'ta hem de anlamamış şekilde Meltem'e bakıyordum ne yapabileceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu sadece ona bakıyor dolmuş şekilde onu izliyorum Gurur'unda benden farkı yoktu.

​​​Bir buçuk hafta sonra

Kahvelerimiz yapmış odaya geçiyordum. Ta ki o sesi duyana kadar. Kötü bir şey değildi bu ses garipti. Ne sesiydi bu? Dayanamadım ve odaya girdim. Ve gördüğüm manzara karşısında şoka girdim.

"Ya Metecan yapma"

" Neden?"

Hem mutluluk hem de çok içinde onları izliyorum kardeşimin bahane bulacağından emindim bu cevabı bahane olacaktı. Dediğimde oldu bahane cevabı verdi.

" Lavaboya gitmem gerek"

"Kaç güzelim kaçabileceğin kadar en sonunda yine geleceksin yanıma"

Tam Meltem çıkarken beni gördü az kalsın çarpışıyorduk son anda kendini durdurdu.

"Abla bizi mi dinledin?"

"Hayır ne alaka yeni geldim."

Yalan söylemekte olsaydım kimse anlamıyordu.

"Neyse ben lavaboya gidiyorum çok sıkıştım"

Bu cevabına Gurur ile güldük. Meltem geldiğinde gitti bir konuşma yapacaktım bunun için kendimi içten içe hazırlıyorum.

Ve Meltem geldi boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım.

"Beni bir dakika dinler misiniz Bir şey söyleyeceğim."

İkisi aynı anda dinliyoruz dedi.

"Ben Ankara'ya geri dönüyorum bugün."

"Saat kaçta?"

"Kahve içince çıkacağım"

"Anladım"

Sadece bunlar konuşuldu ve bu lafımın üzerine kimse konuşmadı. Aradan dakikalar geçti konuşana hala yoktu. Kahvemi de bitirmiştim. Kahveyi mutfağa koymak için kalktım ve mutfağa gittim mutfağa fincanı bırakıp yukarı kata çıktım valizimi aldım ve eşyalarımı hazırladım. Yine ağır olmuştu valizim. Meltem geldi hiç konuşmadan yardım ettim aşağıya indim vedalaşmak için.

"Otobüsü kaçıracağım şimdi çıkmam gerekiyor görüşürüz Meltem görüşürüz Gurur."

"Görüşürüz abla umarım"

"Görüşürüz Yağmur abla"

Dediler ve kapıya kadar eşlik ettiler ardından kapıyı kapattılar ve vedalaşmış olduk. İlk olarak normal otobüse bindim ve havalimanının oradan indim İlk baş uçağa bini ardından otobüse binmem gerekiyordu. Yaklaşık yarım saat sonra içeriye giriş için anons yaptılar. Sıra çok uzun değildi sıra bana gelince kontrollerimizi yaptık ve girdim bir şeyler izlemek istiyorum fakat şu an değildi yolculuk zaten birazcık uzun sürecektim o yüzden sadece oturmaya karar verdim ve gereken eşyalarımı çıkardım. Yaklaşık 15-20 dakika sonra pilot duyuru yaptı bir uçağa kalkışa geçti. 1-2 saat sonra ise benim uykum gelmişti bile birazcık film izledim uykum gitsin diye o da yaklaşık bir saat yarım saatti. Daha fazla dayanamadım ve kendimi uykuya bıraktım.