Kapının sertçe tıklanmasıyla uyandım ve odaya babam girdi

"hadi!Kalk bugün işlerimiz var."

"ne işi baba?"

"şu yataktan kalk sorgulama hiçbirşeyi Asır!"
ha bu arada ben Asır. Asır Demir 23 yaşındayım,babam ve halamla yaşıyorum annemi uzun yıllar önce kaybettim nedeni ise babam imkanım olsa babamla asla yaşamam tek dertleri benim onların başına koca bir yükmüşüm gibi davranıp beni bu evden göndermeleriydi ayrıca babam madde kullanıyor ve bu yüzden çevresine veya bana şiddet uygular.

Yataktan kalktım ve dolabıma ilerledim,beyaz bir gömlekle pantolon giydim ve mutfağa gittim babamlar kahvaltılarını etmişti bile.Halam konuştu

"1-2 dakikaya çıkıyoruz."

"nere?"

Cevap vermedi ve kapıyı açıp evden çıktı tabii bende hemen arkasından çıktım. 1saat sonrasında bir kıyafetçiye vardık,şaşırmıştım kolay kolay kıyafet almazlardı,bir köşeye oturdum ve sesizce beklemeye başladım halam kıyafetleri karıştırıyoru ve sonunda beyaz çiçekli bir elbise bulmuştu.Kasaya gittik ordanda eve.

"git giy şunları 10-15dakikaya hazır ol seni istemeye geliyorlar"

O cümleyi duyunca yutkunmadım,terlemye başlamıştım

"hala sen ne diyorsun?ne istemesi!"
"Beni çileden çıkarma!git hazırlan gelcekler birazdan!"
gözlerim dolmuştu hızla odama gidip ağlamaya başlamıştım,daha sonra babam odaya girdi ve girmesiyle bir tokat attı

"MUTLU OLCAĞIN YERE AĞLIYORSUN! GİY ŞU ELBİSEYİ ASIR!"
göz yaşlarımı sildim ve elbiseyi giydim,saçımı açtım ve odadan çıktım ve beklemeye başladık beklerken babama sordum

"baba bunlar kim neyin nesi?"
"Neyin nesiyse nesi Asır bunlar seni ilgilendirmez "

tam o sırada zil çaldı,korku ve telaşla kapıyı açtım karşımda 40 lı yaşlarında bir kadın ve adam vardı onları salona davet ettik ve babamlar konuşmaya başladı ama bişeyi fark ettim evleneceğim adam yoktu

"kusura bakmayın oğlumuz bir asker bu yüzden gelemedi"

babam 

"önemli değil sonuçta kız burda"

gülmeye başlamışlardı ve 1-2saat sonra adam konuştu

adam

"Allah'ın emri peygamberin kavliyle kızınız Asırı oğlumuz Yiğite istiyoruz"

kalbim hızlanmıştı

"verdim gitti"

babam nasıl bu kadar umursamaz olabiliyordu anlamıyordum

halam

"hayırlı olsun"

hiç gerçekçi olmayan bir tavırla beni öptü daha sonra babamı ve kadın ile adamı elinden öptüm

kadın tekrardan oluştu

"kızım sizin eviniz hazır sen eşyalarını topla biz seni eve bırakırız zaten 2-3saate Yiğit gelir"

aslında gitmek istemiyordum babam baktığımda beni öldürücekmiş gibi bakıyordu

"tamam"

hızla yukarı çıktım kıyafetlerimi ve annemle olan bir fotoğrafı valize koydum daha sonra kapayıp aşağı indim ardından evden çıktım aslında gram üzülmüyordum onlardan ayrıldığım için sadece annemle olan anılarımın bu evde geçmesi beni üzüyordu arabaya bindik ve 2 saatin sonunda güzel iki katlı bir evin önünde durduk.