✨

Atlas'ın Kamer'in etrafında dolandığı, Kamer'in ailesinin her fırsatta onları ayrı bırakmaya çalıştığı koskoca iki hafta geçmişti. Kamer'in tüm sargıları kalkmış, yaraları daha iyi durumdaydı. Fakat, ruhu ve bedeni bu yaşadıkları yüzünden isyanlardaydı. Bunu Atlas'a belli etmemek için sahte gülüşler var ediyordu.

Kamer'in uyandığında bu yana içinde tarif edemediği bir şeyler vardı. Yataktan kalkıp kapıya ilerledi. Artık bu duruma alışmaya başlamıştı. Odadan çıkıp koridorda ilerlemeye başladı. Sonra ise Atlas'ın sesini duydu. Ailesi ile konuşmak için gelmişti.

"Kamer'siz olmuyor, onsuz nefes dahi alamıyorum. Siz kalkmış bana boşanma işlemlerini başlat diyorsunuz. Ondan asla ayrılmam. Lütfen, bunu bize yapmayın."

Namık bey, çizgisinden ödün vermiyordu. "Kızım, artık senin hiç bir şeyin değil!"

Daha önce bu kadar çaresiz kalmamıştı. "Yapmayın böyle Namık Bey."

"Biz değil, sen yaptın! Senin yüzünden benim kızım yarım kaldı!"

Atlas, Namık beyin söylediği şey üzerine ayağa kalktı. "Benim karım yarım felan değil! Ben onun her şeyi olmaya razıyım! O asla yarım değil! Babası olarak nasıl böyle konuşursunuz."

Kamer, duydukları karşısında bedenini ayakta tutamadı ve yere yığıldı.

Atlas ve diğerleri düşme sesini duyunca koşarak koridora girdiler. Kamer'i yerde görünce dehşete düştüler. Atlas, hızla gidip onu kucağına aldı. "Kapıyı açın!"

"Bırak kızımı!"

"Yeter! Yeter artık! Karıma bakamıyorsunuz, artık o benimle kalacak!" Zorla kapıyı açıp Kamer'i arabaya bıraktı ve hastaneye sürdü.

Hastaneye geldikten sonra Kamer için bir sürü tahlil yapılmış ve koluna serum takılmıştı. Koluna serum takıldıktan yarım saat sonrada kendine gelmişti. "Atlas?"

Atlas hızla yanına gidip elini tuttu. "Buradayım sevgilim."

"Ben yarım mıyım?"

"Hayır, hayır değilsin sevgilim. Sen yarım değil benim eksik yanımsın. Baban, bunu isteyerek söylemedi. Endişeli olduğu için söyledi. Lütfen sen üzülme."

"Artık seninle gelmeye karar verdim. Kızmaları veya küsmeleri umrumda değil."

Atlas, "bende artık seni onlara vermeme kara almıştım, isabet oldu" dedikten sonra gülmeye başladı. Kamer'de ona eşlik etmişti.

Kapı tıklatıldıktan sonra içeriye doktor girdi. Kamer'in yanına gidip serumuna baktı. "Merhabalar, Kamer hanım. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

Sesini temizleyip "iyiyim" dedi.

"Şimdi söyleyeceklerimden sonra daha iyi olacağınıza eminim. Kullandığınız ilaçlara rağmen sizinle kalmayı başarmış, ufak bir mucizemiz var."

"Sizi anlamadım?"

"Kamer hanım, üç haftalık hamilesiniz, artık çok dikkatli olmanız gerekiyor. Bir saat sonra kadın doğum uzmanı ile görüşmeniz var. Geçmiş olsun." Doktor, söylediklerinden sonra odadan ayrıldı.

Ne Atlas ne de Kamer, duyduklarına inanamadı. "Kamer?"

Kamer de onun gibi şok içindeydi. "Atlas?"

"Hamile misin?"

"Hamile miyim?"

"Hamile misin?"

"Hamile miyim?"

"Hamilesin"

"Hamileyim"

Farkında olmadan bir döngünün içine girmişlerdi. "Baba mı oluyorum?"

"Anne mi oluyorum?"

"Anne oluyorsun"

"Baba oluyorsun"

Atlas, nihayet farkına varmıştı. Deli gibi kahkaha atmaya başladı. "Baba oluyorum, baba oluyorum, baba oluyorum. Kamer biz baba oluyoruz!"

Kamer, onun bu kadar mutlu olmasına çok sevinmişti. "Sen baba oluyorsun akıllım."

"Sende anne oluyorsun akıllım." Atlas, Kamer'in alnından defalarca öptü. "Prenses, prensesler gibisin. Çok güzelsin, sen mucizesin, bebeğimiz mucize, varlığın mucize. Kamer, içim içime sığmıyor."

Kamer, için durumlar çok farklıydı. Anne olmayı çok istiyordu, fakat kör bir anne olmak onu ikileme sokmaya başlamıştı. "Ben onu göremeyeceğim."

Atlas, elini onun yüzüne sürttü. "Şşş, böyle düşünmesi istemiyorum. Sen onu göreceksin, sana söz veriyorum."

Kamer, elini karnına bıraktı. İleri geri okşamaya başladı. "Onu şimdiden çok merak ediyorum."

Atlas'ta elini onun ellerinin üzerine bıraktı. "Bende, bende onu çok merak ediyorum."

Namık bey ve Zeynep hanım daha fazla dışarıda kalamayıp odaya daldılar. Onları bu halde görünce öfkeye kapıldılar. "Çek, çek elini kızımın üzerinden!"

Kamer, her şeyi göze almıştı. "Hayır baba, o benim kocam. Yeter artık, yeter. Ben kocamın yanında kalmak istiyorum. Bebeğimi onunla büyüteceğim."

Duydukları ikisinide şoka soktu. "Ne, ne hamileliği! Olmaz, onun çocuğunu doğurmana izin vermem!"

Zeynep hanım kocasını tuttu. "Saçmalama, sen bu kadar cani değilsin!" Kızının yanına gidip elini tuttu. "Sen artık ne istersen o olacak kızım. Ne baban ne de ben bundan sonra sana ve hayatına karışmayacağız. Tüm bunlara biz sebeb olduk, telafi etmeside bize düşer. Kocanla git, benim güzel kızım." Atlas'ın yanına gidip suratına tokatı indirdi. "Kızıma ve torunuma iyi bakmazsan bundan daha beterini yaparım, ayağını denk al!"

Atlas, dik duruşundan taviz vermedi. "Bir daha böyle bir şey asla yaşanmayacak, gerekirse bir saniye bile yanından ayrılmayacağım."

Zeynep hanım, Kamer'in hamile olduğunu öğrenince Atlas'ı gerçekten sevdiğini anlamıştı. Bir çocuğun babasız büyümesini asla istemezdi. "Hadi Namık, gidiyoruz. Uzatmanın bir anlamı yok. Sırf sen istiyorsun diye kızımızın yuvasını yıkamayız."

"Kızımı bu adamla bırakmam! Çocuğu doğurmak istiyorsa ben bakarım. Sakın bana karşı çıkmayın! Kamer, ya şimdi benimle gelirsin ya da bir daha görüşmeyiz, karar senin."

"Atlas'ın yanında kalacağım. Kendi hatalarını ört bas etmekten vazgeç baba. Şuan bu durumda olmamızın bir nedeni de sensin. Sen ve senin korkuların. Zamanla, zamanla Atlas'ı zaten affederdim, beni zorla evlendirerek bu duruma düşmeme sende neden oldun. Tek suçlu olarak Atlas'ı hedef göstermekten vazgeç. Görmediğim için beni yük olarak mı görüyorsun? Eğer öyleyse baba, bundan sonra bir araya gelmememiz en doğrusu. Ben kocam ve bebeğim ile bir hayat yaşayacağım. Her zaman sana göre hareket edemem. Artık bir kitapçıya ihtiyacım yok, bundan sonra ben kendi hatalarının farkına vardığın zaman senin kızın olmaya devam edeceğim."

Namık bey odanın kapısını çarpıp gitti. Kamer, sesli bir şekilde ağlamaya başladı. Yüreği bu duruma dayanamayan Zeynep hanım kocasının peşinden gitti.

Atlas'ta Kamer'in yanına oturup sıkıca sarıldı. "Geçeçek, tüm bunlar geçecek sevgilim."

...

(Not: Oy vermeyi unutmayın 🧡)