Hasret, giderilmesi zor bir süreçti. Yıllar, yılların hasretini gidermek için yeterli olmuyordu.

Birlikte uzun süre oturdular. Sinan, her şeyi Zehra'ya anlattı. Daha sonra Zehra, mutfağa geçip yemekler hazırladı. Birlikte masayı kurdular. Akşam yemeği için herkes masada yerini aldı.

"Anne, bugün babamla uyumak istiyorum."

"Yemeğini ye bunları sonra konuşuruz kızım."

"Anne, sende bizimle uyu tamam mı?"

Zehra tereddütte kalmıştı. Bunca yıl Sinan öldü olarak biliniyordu. Sevgi her ne kadar baki kalsada, bedenler birbirine yabancıydı. "Anneni üzme kızım, bugün biz seninle uyuruz. Yarın, nikahtan sonra annende bizimle uyur."

Zehra, Sinan'ın gözlerine anlamsız bir şekilde baktı. "Ne, ne nikâhı?"

Sinan elini onun elinin üzerine bıraktı. "Arafta olduğunu biliyorum, tüm bunları birlikte aşacağız. Yarın yeniden nikah kıyacağız. Resmi nikâhı da halledeceğim."

Atlas, onun bu heyecanını çok iyi anlıyordu. "Sinan, şuan senin ölmediğini bildirmemiz ve dava açmamız gerekiyor. Bu süreçte resmi nikah kıyamazsınız."

Zehra, onun hevesini kırmak istemedi. "İmam nikahını yenileriz, resmi nikâh sonra da halledilir. Sen yanımızda ol bize yeter."

Atlas, telefonu çalınca masadan kalkmak zorunda kaldı. "Hemen konuşup geliyorum sevgilim." Kamer'in yemek yemesine o yardımcı oluyordu.

"Rahat ol Atlas, ben ona yardımcı olurum."

"Sağol yenge hanım." Balkona çıktıktan sonra telefonu açtı. "Profesör?"

"Atlas bey, karınız ameliyata uygun bulundu. Seminer ve bir kaç ameliyatım için önümüzdeki hafta orada olacağım. Kamer hanımın ameliyatını da yapmak istiyorum."

"Bu çok güzel bir haber, gerekli her şeyi hazırlayacağım. İyi günler profesör." Telefonu kapatıp büyük bir heyecanla içeriye girdi. Kamer'i sandalyeden kaldırıp defalarca etrafında döndü. "Sana sözünü vermiştim, gözlerin, gözlerin artık eskisi gibi görebilecekler. Her şey düzelecek. Seni çok seviyorum Kamer."

Kamer, mutluluktan ağlamaya başladı. Göremiyor olmak zulümdü. "Seni seviyorum Atlas. Teşekkür ederim, bunun için binlerce kez teşekkür ederim."

"Anne?"

"Efendim güzelim?"

"Babam senide böyle kucağına alsa ne güzel olurdu." Hale, babası ve annesini bir arada görmek için can atıyordu.

Sinan ayağa kalktı. "Sen emret ben yaparım babacığım."

"Hayır ya, midem bulanır olmaz."

"Hale'ye hamile olduğunu öğrendiğimiz günü hatırlıyorum, o gün..." Kahkahalar ile gülmeye başladı. "O gün üzerimi..." Gülmekten konuşamaz hale geldi. "Üzerimi..."

Zehra buna daha fazla dayanamayıp ayağa kalktı ve hiç düşünmeden sırtına atladı. "Yeminle seni ısırırım! Bırak dalga geçmeyi!"

"Bende, bende! Baba benide sırtına al!"

Atlas, Kamer'i tekrar sandalyeye bıraktı. "Hadi yemeğe devam edelim. Benim mucizelerim aç kalmasınlar. Hale, amcacım baban seni yemekten sonra sırtında gezdirir. Tekrar hasta olmanı istemiyoruz, yemeğini bitir."

Sinan, Atlas'a içinden binlerce kez teşekkür etti. O süt kardeşten ziyade, öz kardeş gibiydi. "Hadi kızım, sana yemeğini ben yedirmek istiyorum."

Hale, elini alnına bırakıp kafasını salladı. "Ben büyüdüm artık baba, kendim yiyebiliyorum."

"Madem öyle, ilk yemeğini bitiren ödülün sahibi olsun."

"Oley! Ben bitireceğim! Baba, ödül ne?"

"Sen ne istersen o olsun."

"Sen kazanırsan, annem seni yanağından öpsün. Ben kazanırsam prenses elbisesi al."

Zehra'nın yanakları utançtan kızardı. Sinan onun bu haline sırıttı. "Kabul, hadi yiyelim." Sinan, yemeğini Hale'den önce bitirdi. "Ben bitirdim! Yani ödülü ben kazandım."

Onun bu hali herkese neşe oldu. "Anne, baba mı öp."

Gözleri yerinden fırlayıp çıkacak gibiydi. Az önce kızaran yanakları şimdi alev alev yanıyordu. Atlas, onun daha fazla utanmasına göz yummayıp yüzünü kapattı. "Biz bakmıyoruz, sen öp yenge hanım." Gülmemek için zor duruyordu.

Hafifçe Sinan'a doğru eğildi ve yanağını öptü. Sinan ise tam tersini yapıp dudağına anlık bir buse bıraktı.

Hale, çılgınlar gibi gülmeye başladı. Anne ve babasının bu hali onu mutlu etmişti. "Baba! Hile yaptın, sen öpmeyecektin. Bana prenses elbisesi alacaksın."

"Daha fazlasını alırım güzelim, tabii annen isterse."

"Annem neden istemesin baba?"

"Baban şaka yapıyor kızım, birlikte gezip alabilirsiniz."

"Hemen gidelim, lütfen!"

"Hale, uyku saatin geldi. Baban müsait olduğu zaman seni gezmeye götürecektir." Sinan'a döndü. "Biz artık gidelim, saat çok geç oldu."

Duyduklarını bir süre anlamlandıramadı. "Hayır, gitmene izin vermem."

Atlas'ta aynı Sinan gibiydi. "Yenge hanım, hep birlikte burada kalıyoruz. Cihan eşyalarınızı alıp gelir."

"Ama-"

"Aması yok Zehra, gitmenizi istemiyorum. Yanımda olmana ihtiyacım var."

"Kamer, böyle olur mu ki?"

"Bal gibide olur, biz istedikten sonra her şey olur. Hale'yi babasından ayrı bırakmanın anlamı yok. Ev zaten kocaman. Hepimize yeterde artar bile."

"Peki madem, gitmiyoruz."

Hale, babasının yanına gidip elini tuttu. "Hadi yakışıklı odamıza gidelim. Anne sen bize sütümüzü getir. Babama da getir, unutma."

"Atlas, sen onlara odayı gösterir misin?"

"Tamam sevgilim, gösteririm. Gel önce seni koltuğa oturtayım."

"Atlas, sen gidebilirsin, ben Kamer'in yanındayım zaten."

"Madem öyle, ben odayı göstermeye gideyim."

Onlar gittikten sonra Zehra, Kamer'in yanına gitti. "Gel hadi biraz konuşalım seninle." Koltuğa oturmasına yardımcı oldu. "Atlas, o seni zorla mı burada tutuyor?"

"Bunu nereden çıkardın?"

"Ona karşı fazla soğuksun. Normal evli çiftler gibi değilsiniz. Atlas'ın seni sevdiğini görüyorum, ama sen boş gibisin."

"Bilmiyorum Zehra, ona karşı ne hissettiğimi bilmiyorum. Onun yanında olmak istiyorum, ama onunla olmak istemiyorum. Onu seviyorum ama sevgimi göstermek istemiyorum."

"Gitmesinden korkuyorsun. Neden, daha önce gitti mi? Sorun ne Kamer?"

"Bir sürü şey yaşadım. Onu tanımadığım zamanları düşününce mutluydum. Şuan ne hissettiğimi bilmiyorum. Hem ona hem de aileme yüküm. Bazen beni sevip sevmediğini anlamıyorum. Suçluluk duygusu ile yanımdaymış gibi geliyor. Özellikle bugün, bunu daha çok hissettim. "

Atlas, Kamer'in son söylediklerini duymuştu. İçinde derin bir boşluk hissetti. Sertçe yutkunup kendini çalışma odasına attı. Nerede yanlış yaptığını, ona sevgisini daha çok hissettirmenin yollarını aramaya başladı. "Sevgim, sevgine muhtaç sevgilim."

...

(Not: Oy vermeyi unutmayın 🧡)