Gözleri tuvalet kapısı ile babasının arasında ferfecir okudu. Sonra derin bir nefes çekip "hasta, hasta bakıcı var baba."

"Bizim çıkmamızı bekleyemiyorlar mıydı?" Öfkesi onu çepeçevre sarmıştı.

"Sakin ol lütfen baba. Bende senin gibi kızdım ama acil hasta gelecekmiş, bu duruma mecbur kalmış. Biz zaten çıkacağımız için engel olmadım." Yalan neredeyse ağzına yuva kuracaktı.

Öfkesini bastırmaya çalışıp "tamam o halde diyecek bir şeyim yok. Hadi artık çıkalım şuradan" dedi. Ardından odadan ayrıldılar.

Atlas, onlar çıkınca derin bir nefes alıp verdi. Bulunduğu duruma bir kahkaha attı. Bu hallere düşecek adam değildi. Sırf Kamer için sessiz kalıyordu. Telefonun kilidini açıp mesaj kısmına girdi.

Alıcı: Gün Kızılı

Senin için hasta bakıcı olmayı bırak, köle bile olurum Gün Kızılı.

Mesajı gönderdikten sonra odadan çıktı. Burada daha fazla durmasına gerek yoktu. Merdivenleri inerken mesaj geldi. Kamer'den geldiğini düşündüğü için sırıtarak telefonu cebinden aldı.

Gönderen: Gizli Numara

Ne sandın? Bizi ele verenin senin olduğunu anlamayacağımızı mı?

Ardından bir mesaj daha geldi.

Gönderen: Gizli Numara

İşimize karışmakla çok büyük hata yaptın Atlas Kıraç!

Atlas, sinirle telefonu cebine bıraktı. Arabasına geçip gizli eve yol aldı. Kendini nasıl ele verirdi bir türlü anlamıyordu. Bunda bir terslik vardı, ama ne?

Kamer, babası ile eve geldikten sonra annesinin hazırladığı koltuğa uzandı. Babası hemen arkasına yastık bıraktı. Ona bebek gibi bakıyorlardı. Telefonu çalınca eline aldı. "Efendim Hena?"

"Abla ben kitapçıyı kapattım, yarın saat kaçta açmamı istersin?"

"Yarın kitapçıyı açmayacağız güzelim. Sende izinlisin, sonraki gün görüşürüz."

"Tamam abla, geçmiş olsun kendine dikkat et." Telefonu masaya bırakacağı sırada gelen mesajı gözüne ilişti. İstem dışı olarak sırıttı.

"Neye sırıttın sen?" Gözlerini telefondan çekip babasına baktı. Onun şüphe dolu bakışları köşeye sıkışmasına sebeb oldu.

Sesini temizleme ihtiyacı duydu. "Hena, Hena kendime bakmam konusunda beni azarlayınca hoşuma gitti."

"Çok iyi yapmış. Ulu sözü dinlemeyen, uluyakalır." Babası deyimler sözlüğü gibiydi. Her konuya, her şeye bir deyimi vardı.

"Peki babacığım."

"Beni geçiştirdin mi sen?"

"Öyle mi olmuş hiç haberim yok babacığım." Annesi elinde çorba ile gelince konu kapanmıştı.

Annesinin yaptığı çorbayı içtikten sonra odasına geçti. Anne ve babası itiraz etse de onları uyuyacağı konusunda ikna etti. Mesaj kutusunu açıp Atlas'a mesaj yazmayı es geçmedi.

Alıcı: Günay

Bugün beni çok zor duruma düşürdün, hakketmiştin.

Anında cevap geldi.

Seni özledim...

Buna verebileceği bir cevap mevcut değildi.

Hiç değilse nezaketen bende seni deseydin :⁠'⁠(

Neyse üzerine çok gelmek istemiyorum sen iyileştiğin zaman detaylı konuşuyoruz. Artık uyuyup dinlenmelisin.

İyi geceler Gün Kızılı...

İyi geceler...

Telefonu kapatıp komidinin üzerine bıraktı. Başı çok ağrımaya başlamıştı. Zaten bugün yeterince ailesini üzdüğü için ilaç almadan uykuya teslim oldu.

Atlas, Kamer'in mesajından sonra Cem'in bilgisayarda yaptıklarını izlemeye devam etti. Eninde sonunda bu adamı kıskıvrak yakalayacaktı.

Kamer, gece çok şiddetli baş ağrısıyla uyandı. Kendine engel olamayıp ağlamaya başladı. Çok hasas bir yapısı vardı.

Anne ve babası koşarak odaya geldiler. "Kızım, noldu sana annecim?"

"Anne başımı koparıp alın benden, bu acıya dayanamıyorum." Ses tonu zaten her şeyi anlatıyordu.

"Tamam kızım sakin ol lütfen, şimdi sana ilaç getireceğim."

Annesi gidince babası yanına oturup başını dikkatlice dizine bıraktı. "Bende sana masaj yapacağım benim güzel kızım. Lütfen ağlayıp yüreğimizi dağlama."

Annesinin verdiği ilaç ve babasının başına uyguladığı masaj sayesinde tekrar uykuya daldı.

"Artık odamıza geçelim."

"Namık, sanırım kızımızın hayatında biri var."

"Şş! Dışarı çıkalım öyle konuşuruz." Kamer'i yatağına düzgünce yerleştirip üzerini örtü. Sonra da odadan ayrıldılar. "Bizim kızımız akıllıdır Zeynep, kendi başına kararlar verebilir. O doğruyu ve yanlışı bilir, sen merak etme. Üzerine gidip onu üzmenin bir anlamı yok."

"Peki Namık sen nasıl istersen." Kızına olan güveni sonsuzdu. O yanlış kararlar vermezdi.

Kamer, sabah gözlerini gelen mesaj sesi ile açtı. Başındaki ağrı hafiflemişti. Yataktan doğrulup telefonu aldı.

Gönderen: Günay

Bu mesajı aldıysan günüm aydınlanmış demektir.

Günaydın, Gün Kızılı'm

Sondaki aitlik eki onu mutlu etmişti. Artık Atlas ile arasında olan çekime engel olamıyordu. Klavyede sürekli bir şeyleri yazıp sildi en sonunda ise 'Günaydın' yazıp gönderdi. Bu haline gülmüştü. Sonra saate baktı, on bir olmuştu. Yataktan kalkıp banyoya girdi.

Kamer, işlerini hallettikten sonra mutfağa annesinin yanına gitti. "Günaydın anne."

Annesi onun için kahvaltı hazırlıyordu. "Günaydın balım, bugün nasılsın?"

"İyiyim annecim."

"Sen hep iyi ol güzel kızım. Kahvaltı hazır geç otur hadi."

"Babam işe mi gitti?"

"Evet kızım işe gitti." Birlikte kahvaltılarını yaptıktan sonra annesi onu zorla koltuğa uzandırdı. Sıkılmaması adına elinede kitap tutuşturdu.

Atlas, gece boyunca Vehbi Han'ın hakkında bilgiler edinmeye çalıştığı için geç uyumuştu. Gün içerisinde toplantısı olduğu için erken kalktı. Şimdi ise şirketteki odasında uyumamak için kendisi ile cebelleşiyordu. Kapı iki kere tıklandı ve içeriye Nil girdi.

"Tatlım, gördüğüm kadarıyla gece uyumamışsın. İstersen bana gidebiliriz." Eliyle başını ovalamaya başladı. Ona cevap vermeye bile tenezzül etmedi.

Nil, içeriye doğru ilerledi. Ardından masanın etrafını dolaşıp yanına gitti. Ellerini onun başına koydu. Onun bu hareketi üzerine Atlas sinirlenip ellerini geriye attı.

"Sana, bana bir daha dokunma demedim mi! Zorla güzellik yapmaya çalışıyorsun! Benden ve hayatımdan uzak dur artık Nil!"

"Anlaşılan şuan çok sinirlisin, ben sonra gelsem iyi olacak." Bu kadar da arsız olunmazdı. Lakin söz konusu Nil olunca her şey beklenirdi.

"Gelmene gerek yok Nil!" Geldiği gibi odadan çıkıp gitti. Atlas'ın huzurunu kaçırmıştı. Bilgisayarını açıp evrakları incelemeye başladı.

Kamer, uzun süredir yattığı için sıkılmış en nihayetinde kalkmıştı.

Bunu gören annesi sinirle yanına geldi. "Kızım ne yapıyorsun! Hastasın sen uzan tekrar!"

"Anne biraz sakin olur musun? Ben iyiyim, biraz dolaşmak istiyorum."

"Evde dolaşacaksan olur, yoksa izin vermiyorum."

"Tamam anne." Evin içinde biraz dolaştıktan sonra balkona çıkıp oturdu.

Bir müddette balkonda oturunca içeriye girdi. Oturma odasına geçtiğinde kapı çaldı. Annesi gidip baktı. Beş dakika sonra elinde büyük bir kutu ile geldi.

"Kızım bu kutu sana gelmiş." Kimden ve neden geldiğini bilmiyordu. Annesi masaya bırakınca kalkıp açtı. İçinde kitaplar vardı. "Sipariş verdiğin kitaplar olmalı kızım, kutuyu odana bırakıyorum." Bozuntuya vermeden onu başıyla onayladı. Koltuğa oturunca telefonuna mesaj geldi.

Gönderen: Günay

Umarım hediyemi beğenirsin...

Benim zaten kitapçım var neden masraf yaptın ki?

Gün Kızılı kitapların altında sana sürprizim var.

Ayrıca kitaplarının arasını açmayı unutma...

Kamer yerinden kalkıp odasına adımladı.

Koridorda annesi ile karşılaştı. "Neden kalktın kızım?"

"Tuvalete gitmem gerekiyor anne."

"Tamam kızım. Daha sonra mutfağa gel bize kahve yapacağım."

"Peki anneciğim." Odasına girip kapıyı kapattı. Masanın üzerinde duran kutunun yanına gitti ve açtı. Kitabın bir tanesini eline aldı. Kapağını yavaşça araladı. Kitap kutusunun içerisine çikolatalar bırakılmıştı. Dudakları kıvrıldı. Diğer kitapları da kutudan çıkardı. En altta ayrı bir kutu daha vardı. Kutuyu alıp kapağını çıkardı. İçerisinde güller ve bir tane not vardı. Notu eline alıp okumaya başladı.

Bir bulut kokun

Bazen yağmur yağıyorsun,

Sırılsıklam oluyorum,

Bünyeme siniyorsun.

Artık uyandığımda çekinmeden, seni rahatsız etme korkusundan uzak olmak ve gönül rahatlığıyla sana mesaj atabilmek istiyorum...

Günay'dan Gün Kızılı'na

Notu kutuya bırakıp telefonu eline aldı. Mesaj kutusuna girip mesaj atacakken Atlas ona yazdı.

Gönderen: Günay

Bize bir şans vermelisin...

Ben, hediyeler için teşekkür ederim.

Hiçbiri senin vereceğin cevaptan daha değerli olamaz.

Kamer ne diyeceğini bilememişti. Kalbi heyecandan çıkacakmış gibi atıyordu.

...

(Not; Oy vermeyi unutmayın 💜)