Hastaneden çıktıktan sonra eve geçtim. Akşam dışarı çıkacağımız için dinlenmeye karar verdim. Koltuğa uzanıp üzerime pikeyi örttüm.

Bir bebeğimin olacak olması bu dünyada en değerli şey. En önemlisi Feza'dan bir bebeğim olması mucize gibi bir şey.

"Sezen nerdesin?" Feza'nın sesini duydum ve hızla yerimden kalktım. Sonra tekrar başım döndü ve düştüm. Feza beni fark edince hemen yanıma geldi. "İyi misin güzelim?"

"Ben sadece biraz dinlenmek istemiştim. Tüm geceni mahfettim." Gözlerim aniden bastıran sele mağruz kaldı.

"Hayır, hayır güzelim hiç sorun değil başka zaman gideriz. Lütfen ağlama Kış Papatyam." Önüme çöktü ve ellerimi tuttu. Üzerlerine birer tane öpücük bıraktı. " Sen iyi misin neyin var?"

"Hamileyim."

"Anlamadım."

"Bir bebeğimiz olacakmış."

"Allah be! Baba oluyorum." Ayağa kalkıp gitmeye başladı.

"Feza dur nereye gidiyorsun."

"Hemen geliyorum ömrümün baharı." Dedi ve gitti. Bir kaç dakika sonra elinde su dolu leğen ile birlikte geldi.

"Bu ne şimdi Feza?"

"Bir yerde okumuştum hamilelikte ayaklar çok ağrırmış. O yüzden ayaklarına sıcak su ile masaj yapacağım."

"Keşke önce bir sarılsaydın."

"Onu hep yaparım güzelim ama önce ayakların." Masaj yaparak ayaklarımı yıkadı. Ağlamaya devam ettim. El üstünde tutmak buydu.

"Teşekkür ederim." Onları götürüp elini yıkadı ve geldi.

"Teşekkür etme güzelim alış buna çünkü her akşam mutlaka yıkayacağım."

"Ama Feza"

"Aması yok karıcığım. Bizim bir bebeğimiz olacak sen onu zaten aylarca taşıyacaksın. Bende seni taşıyacağım."

"Sana yük olacağım hep."

"Güzelim neden ağlıyorsun ya da dur normal ağlaman. Bizim bir bebeğimiz olacak." Durdu düşünmeye başladı ve ardından hızla ayaklandı. "Lan! Bebeğim oluyor." Kapıya yöneldi.

"Nereye ?"

"Dur hemen geliyorum." Aradan beş dakika geçmedi Feza koşarak içeri geldi. Durmadı. Oturduğum koltuğun arkasına geçti.

"Feza bak gel buraya yoksa daha kötü olacak." Abim miydi o?

"Hayır oğlum gelmiyorum."

"Lan! Sen nasıl benim kardeşimi hamile bırakırsın."

"Kocam olduğu için olabilir mi abi?"

"Aa sen burda mısın abisinin bir tanesi." Yanıma gelip sarıldı. "Sen çok güzel anne olacaksın. Seni çok seviyorum."

"Teşekkür ederim abi. Bende seni çok seviyorum." Elini karnıma koyacağı sırada Feza bağırdı.

"Lan! Bebeğime dokunma lan."

"Sanane oğlum. Ben onun dayısıyım."

"Yıldırım bebeğime dokunma."

"Gel anlaşalım. Sen yanıma gel bende bebeğe dokunmayayım." Feza düşünmeye başladı.

"Kabul." Abim ayağa kalkıp salonun geniş bir yerine geçti. Ardından Feza'da gidince hemen araya girdim.

"Eğer kavga ederseniz bebeğime asla dokundurtmam."

"Karışma Sezen bir tane vurmazsam rahatlamam. Sen bilmiyorsun Ferda hamile kalınca kocan beni ezdi geçti resmen."

"Çünkü siz evli değildiniz abi." Bunu söylemiş olmam onu kırmıştı. Ama yapabileceğim bir şey yoktu. Herkes kendi hayatından sorumludur. Arkasını döndü ve gitmeye başladı.

"Gel lan vur bir tane içinde kalmasın."

"Abi özür dilerim." Dönüp bana baktı. Gitmekten vazgeçip yanıma geldi.

"Sorun yok güzelim haklısın böyle bir hata yapmamalıydım."

"Olan olmuş, bitmiş bile uzatmanın anlamı yok abi. Ben tekrar özür dilerim bunu dile getirmemeliydim."

"Tamam abicim." Feza yanıma geldi var oturdu.

"Yıldırım çekil kenara."

"Neden?"

"Çok soru zorma çekil." Abim sinirlenmeye başladı. Ama yinede karlı koltuğa geçti. Feza yanıma gelip bir anda dizlerime yattı. Sonru yüzünü karnıma döndü. "Hoş geldin babasının bir tanesi. İyi ki geldin. İyi ki bizimlesin. Annende bende seni çok seveceğiz" elini karnımın üzerine bıraktı. "Çabuk büyü olur mu? Seni hemen hissetmek istiyorum."

"Feza nispet mi yapıyorsun oğlum sen?" Yerinden doğrulup abimin yanına geçti.

"Sanane oğlum bebeğimle arama girme."

"Yav ben onun dayısıyım beni bilmesi lazım." Abim yanıma geri geldi. "İznin var mı abicim?"

"Tam olarak neye abi?"

"Onunla bende konuşmak istiyorum."

"Olur olmasına da o daha çok Küçük."

"Olsun ben yinede istiyorum."

"Peki madem öyle konuş bakalım."

Elini karnıma bırakıp yaklaştı. "Aramıza hoş geldin dayısının canı. Sen bize çok iyi geleceksin. Bu baban biraz deli sen onada iyi geleceksin."

"Sensin deli! Bebeğime saçma şeyler söyleme."

"Tamam be uzatma!"

"Yıldırım bana sesini yükseltme." Odama gitmek için ayaklandım. "Nereye karıcım?"

"Odaya gidiyorum. Siz burda yiyin birbirinizi."

"Gidemezsin annemler seni bekliyor?"

"Ne alaka şimdi?"

"Şey oldu Feza bana söyleyince bağırmış olabilirim."

"İyi halt ettin abi." Feza'ya döndüm. "Sana da aferin Feza." Evden çıkıp annemlerin evine girdim. Abim kapıyıda açık bırakmıştı. Salona geçtim. Annem beni görünce kalkıp yanıma geldi.

"Benim güzel kızım annemi oluyor."

"Evet anne." Sarıldı.

"Sen iyi bir anne olacaksın."

"Gerçekten mi anne?"

"Gerçekten güzel kızım."

"Benim prensesim demek anne oluyor."

"Baba ya!"

"Utanılacak bir şey değil bu kızım. Gel otur yanıma." Yanına geçtim. Sonra bana sarıldı. "Annen haklı benim prensesim çok güzel anne olacak."

"Sezen abla bu çok güzel bir haber. Ben şimdi halâ mı oluyorum?"

"Evet halâ oluyorsun." Abimler içeri girdi. Feza'ya baktığımda dudağı kanamıştı. "Bu ne şimdi Feza! Ben size kavga ederseniz bebeğime dokundurtmam demedim mi?"

"Ama karı-"

"Sus Feza!" Abim konuşmaya yeltendi. "Abi sakın konuşma." Anneme ve babama baktım. "Ben gitsem iyi olacak. Sizden de özür dilerim." Tekrar onlara döndüm " Sizde sakın bana yaklaşmayın. Resmen çocuk gibisiniz."

"Sezen özür dileriz abicim." Onlarla konuşmadan evime geçtim. Mutfağa girip bir şeyler atıştırmaya karar verdim.

Yarım saat sonra Feza geldi. Masayı toplamaya başladı.

"Ne yapıyorsun?"

"Masayı topluyorum."

"Ama sen yemek yemedin."

"Öyle mi olmuş."

"Evet öyle olmuş."

"Aç değilim ben güzelim. Toplayayım şuraları içeri geç uzan."

"Ben toplarım Feza daha bebeğimiz iki aylık."

"O kadar olmuş mu?"

"Kavga etmekten sormadığınız için söylemedim."

"Biz nasıl anlamadık ki?"

"Bilmem."

"Güzelim sen şimdi ilaç kullanıyorsun ya bebeğimize zarar verirse?"

"Endişelenme Erkân ile konuştum yarın hastaneye gideceğim."

"Hamile olduğunu biliyor mu?"

"Hayır yarın söyleyeceğim."

"Tamam o zaman bende geleyim mi?"

"Geleceksin tabii. Bebeğimiz içinde randevu aldım."

"Ne yani kalbini mi dinleyeceğiz."

"Evet öyle yapacağız."

"Hadi buralar tamam içeri geçip konuşalım." Birlikte oturma odasına geçtik.

"Sezen! Doğum nasıl olacak, ya canın çok yanarsa."

"Feza daha 7 ay var beni şimdiden korkutma amacın ne?"

"Özür dilerim kork diye söylemedim."

"Biliyorum kocacım onun için söylemedin."

"Sezen 7 ay nasıl dayanacağım. Ben şimdiden özlemeye başladım bebeğimizi." Baba olmak ona çok iyi gelecekti.

"Sabırlı olursan çabuk geçer."

"Her gün hastaneye gidip kalbini dinlesek."

"Feza abartma bu bebeğimize zarar verir."

"Tamam o zaman iki hafta da bir gidelim."

"Ayda bir gideceğiz Feza."

"Ama öyle olmaz ki."

"Çocuk gibi mızıkçılık yapmaya da başladın tam oldu."

"Baba oluyorum ben baba. O kadar mutluyum ki anlatamam."

"Gözlerin anlatıyor. Şey sen bugün ne sürprizi yapacaktın?"

"Sana araba alacaktım."

"Ne gerek var buna. Benim arabam var ya hayatım."

"Yok bu araba senin eskiden istediğin bir araba."

"Fazla açılma kocacım bizim bir çocuğumuz olacak. Hem sen yanımdasın benim başka bir hayale ihtiyacım yok."

"Seni çok seviyorum. İyi ki seni seviyorum."

"Seni çok seviyorum." Kelimeler anlatmaya yetmezdi bunu.