İzmire geldiğimde Ferda Nur ve Bade beni bekliyordu içimden onları görünce oturup ağlamak geldi hemde deli gibi onları görünce geçmişim ailem çocukluğum aklıma geliyordu annemler ölmeden önce son İzmir'e gelişiniz son kez bu ekiple oturmamız vay be üstünden kos koca 2 sene geçmişti...

Beni gören ilk Nur oldu. Nur benim kuzenimdi onu en son annemle babamın cenazesinde gördüm sonrada zaten kimseyle konuşmuyor hatta evden bile çıkmıyodum Nur benle aynı yaşta kumral güzelmi güzel bı kızdı Halamın genlerini almıştı. Nurdan sonra Bade gördü beni Bade benim beşik arkadaşım denilebilicek biriydi Nur İzmir'de yaşıyordu ama Bade biz 5 yaşına gelene kadar Ankara'da yaşamıştı annelerimiz hastanede yan yana yataklarda yattığı için tanışmıştık bizde annemler hep anlatırdı ve son olarak Ferdayla göz göze gelince bende herşey kopmuştu Ferda benim İzmir'de tanıdığım 3. insandı Nur ve Badeden sonra en sevdiğimde diyebiliriz. Selamlaşma sarılma ve ağlama fasları bittikten sonra artık hem ben hem de onlar acıktıgı için yemek yemeye gittik Halamın İzmir Kordon'da aşırı güzel bir restorantı vardı övmek gibi olmasın ama çokta güzel yapardı yemekleri. Halam beni görünce başladı ağlamaya kadını susturamadik o ağladı ben ağladım ben ağladım Nur ağladı derken hepimiz agladiktan sonra yemek yiyebildik ve artık evimize gitmemizin zamanı gelmişti buraya gelirken kızlara tek bir şartım vardı oda beraber yaşamamızdı kızlarda bunu kabul etsin diye onlara "Eğer beni o evde tek bırakırsanız farklı okula giderim" diye bir tehtid savurdum iyi bı kuzen ve arkadaşım bence. Yol boyunca kızlara Ankara'da ne olup bittiğini anlattım durdum onlarda bana burdaki yeni sınıf arkadaşlarımı anlattılar Fuatı biliyodum Hasanıda Mehmetide duymuştum ama Ege hiç yoktu bende zaten kızlarda onunla alakalı pek konusmadılar.

Eve varmadan market falanda yapmıştık yarın okul vardı ama bizimde anlatıcak bir sürü olayımız vardı...