Eve gelmiş hemen duşa girmiştim.Duştan çıktıktan sonra direkt üzerime tişört altıma şort giyip telefonumu aldım ve Ayazı görüntülü aradım, hazırlanırken birileriyle konuşmak iyiydi vakit hızlı geçiyordu. Saat 17.30 olmuştu iki saatim kalmıştı.

Ayaz telefonu "Kızım niye aradığımda açmıyorsun sen?" Ayaz Ela ve ben konusunda biraz hassas davranabiliyordu ."Sofra, yemek derken açamadım, eee nasılsın" dedim bir yandan saçlarımı tarıyordum."İyiyim Simay ben sanırım Ayçaya onu sevdiğimi söyleyeceğim."dedi. Ayça, Ayaz'ın üniversiteöncesinden beri sevdiği ama açılmaya cesaret edemediği kızdı.

"Bence söyle artık kendini yiyip bitirmek yerine olacaksa olur zaten." Saçlarımı kurutmaya başladım. Sanırım Ayaz çıkan sesten dolayı bana saydırıyordu. Kurutma işlemin bitince makineyi kapattım.Ayaz "Allah'ım bana sabır ver" diyordu imana geri döndü canım arkadaşım.

İki tane elbise seçeneğim vardı ya mavi, beyaz çiçekleri olan elbisemi giyecektim ya da düz siyah ip askılı bedenime tam oturan elbisemi giyecektim.Ayaza sormaya karar verdim."Ayaz sence hangisi?" Demekle direkt siyah elbiseyi gösterdi.

Elbiseyi yatağımın üzerine koyup makyaj masama doğru ilerledim.Ayaz "Nereye hazırlanıyorsun?" Diye sordu."Abime kız istemeye tabi kan davamız olan aşiretten isteyecek olmamız gibi bir durumda var" dememle Ayaz "Kızım kan davası mı kaldı artık'Dedi."Maalesef Ayazım burda var öyle şeyler artık kapatmam lazım görüşürüz"dedim. Ayaz "Bana her şeyi anlatacaksın ona göre görüşürüz güzelim" dedi

Ayaz ile konuşurken siyah saçlarımı düzleştirmiştim.Üzerime siyah elbisemi giyip rimel ve gloss sürdüm.Ayağima terliklerimi giyip siyah stiletto ayakkabımı ve telefonumu elime aldım.Aşağıya inmeye başladım saat 19.00 olmuştu bile.

Beni ilk Eymen farketti."Abla çok güzel olmuşsun, harika gözüküyorsun"Allah'ım bu çocuk ne ara büyümüştü."Sende çok yakışıklı olmuşsun paşam"diyip saçlarını karıştırdım.Barın abimin yanına ilerledim ve yanındaki sandaleyeye oturdum.Barın abim "Yine her zamanki gibi yakıyorsunuz Simay Hanım"dedi.Bende "Teşekkürler beni sizler var ettiniz Barın Bey" diyip güldüm.

Babamlar aşağıya indiler.Bende ayakkabımı giymeye başladım.Melek pembe bir elbise giymiş,annemde saçına pembe kurdele takıyordu.Yine çok tatlıydı bu çocuk.

Baran abim merdivenlerden indi heyecanlı ve gergin gözüküyordu.Fazlasıyla yakışıklı olmuştu.Bana döndü "Sence nasılım Simay?"Diye sordu."Çok yakışıklı olmuşsun ama sanırım heyecandan bayılacaksın" dedim.Bana gözlerini devirdi ya da devirmeye çalıştı.

Babamın haydi herkes arabalara demesiyle dışarı çıktık, 2 araba gidecektik.Babam sürücü koltuğuna geçti Baran abim onun yanına, arkada Melek ve Annem vardı.Ben Barın abimin arabasına doğru ilerlerdim önde ben arkada Eymen vardı .

Barın abime "Baran abimin sevdiği kızın ismi ne?" Evet daha ismini bile bilmiyordum. Abim "Berna olması lazım." Dedi.Bildiğim kadarıyla 6 kardeşlerdi en büyükleri Azad ağaydı Elvan diye bir kadınla evliydi konakta yaşıyorlardı. Tekrar abime döndüm "Bunlar kaç kardeş ve isimleri ne?" Diye sordum sadece merak ediyordum. Abim "6 kardeşler Azad en büyükleri, Mirza ikinci çocuk, Miraç ile Meriç ikizler, Berna ailenin ilk kızı daha sonra da Elif geliyor."dedi. Beynim yanmıştı bu neydi böyle, Miraç ile uçurumda karşılaşmıştık Azad ağayıdüğünü olacağı zaman çıkan dedikodulardan dolayı tanıyordum.

Sonunda konağa gelmiştik, Haydi Bismillah diyerek içeri girdim.Hamit ağa babamla el sıkışıyordu.İkiside öfkeyle birbirine bakıyordu.Annem ise Mehpare teyze ile sarılıyordu, onlar babamların aksine birbirine öfkeyle bakmıyordu.

Konağın avlusuna oturma koltukları yerleştirilmişti, oratada büyük bir sehpa vardı ve arkada mutfak olduğunu tahmin ettiğim yerin kapısı vardı.Mutfak kapısından bileklerine kadar uzanan yırtmaçlı mavi elbisesi ve maşa yaptığı kumral saçlarıyla Berna çıktı.Gerçekten çok güzeldi.

Önüme döndüğümde Abim Miraçla tokalaşıyordu yanında ismini bilmediğim iki erkek ve Azad ağa vardı.Miraç beni görmüş olmalı ki "Hoşgeldin Simay" dedi.Bende hoşbulduk diyip kafamı Barın abime çevirdim Barın abime ismini bilmediğim iki çocuk öldürecek gibi bakıyordu.Hadi ama Barın abim naptı size.

Herkes koltuklara oturmuştu.Karşımda Miraç, ismini bilmediğim ikili oturuyordu. Yanımda Melek, Eymen,Barın abim ve Annem vardı. Koltuklar dikdörtgen şeklini oluşturuyordu. Annemin tarafında Mehpare teyze, Elvan ve Halit ağa oturuyordu. Benim tarafımda babam ve Baran abim oturuyordu.Berna olduğunu tahmin ettiğim kız Abilerinin yanına sandalye çekmişti.

Miraçın yanındaki çocuğa "Mirza insanlara dik dik bakmayı kes" dediğini duydum bu çocuk Mirzaysa diğer taraftaki Meriçti.Barın abimle Mirza birbirlerine sinirli bakışlar atıyordu.Bu nasıl isteme merasimiydi. Eymen kulağıma eğilip "Abla burdan olaysız çıkmanın imkanı yok düşman aşiretten kız mı istenir" dedi bu çocuk hep mi haklıydı yani bana laf atmadığı sürece haklı olabilirdi.

Baran abimse Berna ile bakıyordu,koyun can derdinde kasap et.Beyfendi resmen dünyadan soyutlanmıştı. Mehpare teyzenin bana seslenmesiyle ona döndüm."Nasılsın Simay kızım, okul nasıl?" Diye sordu. Canım teyzem burada düşündüğüm son şey okul. "İyiyim Mehpare teyze, okulda 2 ay sonra devam edeceğim inşallah siz nasılsınız?" Ne kadar edepliyim ben ya maşallah anam ne güzel büyütmüş Mehpare teyze "Bizde iyiyiz kızım "dedi gülümseyip önüme döndüm ve Mirzanin bakışlarıyla karşılaştım.Abime bakması bitmiş sıra bana mı gelmişti diye düşünecekken telefonum çaldı.Allah'ım cidden sırası mıydı?

Herkesin bakışları bana dönmüştü.Telefona baktığımda Mustafa abimdi, İzmirde bana en çok yardım eden kişi.Açsam uygun olmazdı. Meşgule atıp sonra döneceğime dair mesaj attım.

Halit ağa Bernaya "Hadi kızım kahveleri yapın" dedi. Berna ve Elvan kalkınca bende ayağa kalktım.Berna içeridekilere nasıl içeceklerini sorarken biz Elvanla mutfağa geçtik.Elvana "Elif nerede?" Diye sordum.Harbi bu kız neredeydi ki.Elvan benle muhattab olmak istemediğini belli edecek şekilde "Trabzon'da okuyor" dedi.

Daha fazla bir şey demedim.Berna içeri geldi kahveler yapılmaya başlandı.

Oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen

Bakalım bizi neler bekliyor

​​​​