2 gün sonra

Artık evimize gidecektik, Mirzayla konaktaki eşyalarımızı paketleyip arabaya atmıştık. Mirza nasıl becerdi bilmiyorum ama ev pırıl pırıl olmuş her şey istediğim şekilde yerleşmişti.

Mutfağa girdiğimde dolap doluydi ve bizim almadığımız çoğu eksik tamamlanmıştı. Salona gidip koltukta oturan ve telefon bakan Mirza'nın yanına geçip dizlerine yattım

Ben yatar yatmaz telefonu bırakıp konuşmaya başladı. "Evimiz nasıl olmuş?" Diye sorunca "Çok çok güzel olmuş bayıldım" dedim

Mirza'nın eli saçlarımı bulmuş yavaş yavaş okuşuyordu. "Yarın piknik olacak ama ben bir şey yapmadım" diye mırıldanım. Yarın hem annemler hemde Mehpare teyzeler ve erkekler hep beraber pikniğe gidecektik ve ben bir şeyler hazırlamaya çok üşeniyordum.

Mirza "Alırız dışardan sen keyfine bak" diyip alnıma küçük bir öpücük kondurdu.

Ve bende onun dizinde uykuya daldım

***

Üstümde Mavi renk beyaz çiçekli bileklerime uzanan bir elbise vardı. Mirzaysa siyah eşofman altı ve siyah tişört giymişti. "Mirza nereden bir şey alacağız?" Diye sordum telaşla Mirzaysa "Sakin ol ben çocuklara söyledim alacaklar" dedi. Bu adamdaki rahatlık insanı öldürürdü.

Dışarıya çıkıp arabaya ilerlerken korumalardan biri geldi "Abi verdiğin saklama kabına koydurttum, poğaçaları" dediğinde bir oh çektim. Mirza kabı arka koltuğa koyarken ben çoktan arabaya binmiştim.

Piknikte yoğun ısrarlarım sonucu Sercan abilerde olacaktı. Baya eğlenecektik, sonunda iki ailede mutluydu, huzurluydu.

Aynı şekilde bizde mutluyduk.

Sonunda varmıştık, herkes masalara yerleşmiş sandalyeleri açarken, yardım etmek için yanlarına gittik.

Mehpare teyze ve annem bir yandan sohbet ediyor bir yandan masaları düzenliyor, babamla Halit ağa arsa meselesi konuşuyor, Miraç, Elif, Meriç, Oğuz ve Ela yer kavgası yapıyordu.

Şaşırmamak lazımdı, bunlardan da ancak bu beklenirdi.

Berna annemlere yardım ederken, Baran abim telefon ile konuşuyor, Barın abim ve Mehirse herkesten uzakta kalan bir yerde bir şeyler konuşuyor, ikiside gülüp duruyordu.

Sonunda masalar düzenlenmiş, Oğuzlar da kavgayı bitirip yerleşmişti şimdiyse Sercan abi ve Kaan abiyi bekliyorduk. Hakan abi ve Utku abi gelemeyecekti. Mertte Eymen ile beraber gelecekti

Biraz geçen zamandan sonra içeriye gülerek Eymen, Mert ve Melek girdi. Ardından da Kaan abi ve Sercan abi onlar belki aileden değillerdi ama benim için değerlilerdi.

Melek girer girmez Miraç'ın yanına koşturunca Ela derin bir nefes aldı, Melekten çekeceği vardı.

Sercan abi "Selamın aleyküm" diyerek giriş yapınca babamlar selamını aldı, yanımdaki Mirza elimi tutmaya başlamıştı bile

"Hoşgeldiniz abi" dedim tüm samimiyetimle.

Kaan abi "Hoşbulduk kaçak" dedi ve karşımızdaki boş sandalyelere Sercan abiyle geçti.

***

Yoğun yemek zamanının ardından şuan gençler olarak futbol oynamaya karar verdik, fikir Mehir ve Oğuzdan çıkmıştı. Şuan Mirza ile karşılıklı takımlardaydık.

Oyun başlamıştı ve daha ilk dakikadan gol yiyen Mirza'nın takımıyla Mirza kaledeki Baran abime "Lan tutsana" diye bağırıyordu, Baran abim iyi bir kaleciydi ancak oyuncular daha iyiydi.

Daha 20 dakika olmuştu ve 3-1 öndeydik, şuan son golü ben attığım için Mirza "Karıma bak be" diye resmen bağırdı. Ne sanıyordu bu beni o kadar erkeğin içinde Büyümüştüm.

Maç bitmişti ve sonuç 5-3 olarak biz yenmiştik Mirza kaybetmeyi kaldıramıyordu bunu farketmiştim o an duraksadım "Mirza sen hangi takımlısın?" Miraç ve Meriç Mirzaya bakıp alayla gülerken

Mirza büyük bir gururla "Fenerbahçe" dedi ve bende gülmeye başladım hem kaybetmeyi kabul edemiyor hemde Fenerbahçeli miydi?

"Mirza gerçekten mi?" Diyerek ona döndüğümde "Fenerbahçeli olmak bir şereftir, çocuklarım olursa ilerde hepsi Fenerbahçeli olacak" der demez "Ne demek olacak, kemdileri takımlarını seçerler" Mirza öylesine öyle dercesine bana baktı.

Mİraç "Abi kendin yandın bari çocuğu yakma" dedi ancak Mirza hiç oralı olmamıştı.

İlerideki çocuklarım sizden şimdiden özür diliyorum ama babanız fanatik Fenerbahçeli çıktı, anneniz de Fenerbahçeli ama babanız bunu bilmese de olur.

Evet bende Fenerbahçeliydim sorun Fenerbahçeli olması değildi, kaybetmeyi hazmedemeyen adamın Fenerbahçeli olmasıydı.

Aslında bir bakıma da güzeldi, Fenerli adam umutlu olurdu bir kere, umudunu asla yitirmezdi bizimde umudumuz inşallah hiç bitmezdi.

Bölüm sonuuu

Bir sonraki bölüm final olacak

Bu bölüm kısa olabilir kusura bakmayın aşklar ama bir yandan da kafamda finali kurgulamak ile meşgulüm, onların hikayesi sona yaklaşmadı daha yeni başlıyor.

Oylarınızı bekliyorum sizleri seviyorum

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​