Sabah uyanıp işlerini hallettim, üstüme mavi renk spor bir tulum giydim.Ayakkabı olarak mavi sporlarımı giydim ve aşağıya inmeye başladım.

Aşağıda Barın abim, Eymen ve babam oturuyordu Melek heyecanlı bir şekilde babama bir şeyler anlatıyordu.Annem yüksek ihtimalle Cemile ablalarla mutfaktaydı.Baran abim ortalıklarda yoktu, Eymen'in yanına geçip oturdum.

"Günaydın hepinize" diyip cevap beklemeden Barın abime döndüm "Baran abim nerede?"daha çok bir haltlar yemesinden korkuyordumBarın abimde bilmiyor olacakki kafasını salladı.Annemlere yardım etmek için mutfağa gittim.

Kahvaltı masasını hazırlamıştık, babamları çağırmaya gittim, tam o sırada kapı açıldı. İçeri bitmiş bir Baran girdi.Babam direkt "Baran bu halin nedir, noldu sana oğlum?"diye sordu. Baran abim dokunsan yıkılacak gibiydi, "Baba Bernayı sırf kız vermeyi kabul etmedik diye kuzeniyle evlendirecekler" konağa resmen bomba gibi düşen bu sözler ile olduğum yerde dona kaldım.

Babam "Ne diyorsun sen Baran?" Ne dediği çok açıktı. Babam için bu zamana kadar pek görünür değildim, buraya hiç gelmemeli İzmir'de durmaya devam etmeliydim.Baran abim "Kuzeniyle evlendireceklermiş, bana güven vermiyorsun diyip içkici kuzenine vereceklermiş"dedi.

Babam düşünceli gözüküyordu.Kimsede iştah kalmamıştı.Ben Meleğin yanına gidip sofraya otutturdum.Yemeğini yedirmeye başladım.Melek sadece kaçış yoluydu benim için.O karmaşada daha fazla durmak istemiyordum.Dağ evine gidecektim bugün.

Sonumuz iyi değildi.Baran abim o kızdan vazgeçmezse daha da kötü olacaktı. Karanoğullarının yaptığı blöfte olabilirdi ya da öyle umut etmek istiyordum.Kendi kızına bunu yapan insanlar bize neler yapmazdı.

Annem babamla konuşuyordu.Baran abimi odasına yollamışlardı.Eymen yine içine kapanmıştı.

Melek doymuş olacakki sofradan hızla kalktı, bende kalkıp annemin yanına gittim."Anne ben dışarı çıkıyorum, dağ evine gideceğim akşama gelirim" diyip garaja ilerledim.Dağ evi çocukluğumdu abimlerle,Eymenle az koşturmamıştık orada.

*****

Dağ evine gelmiştim, içeri girip direkt Mustafa abiyi aradım.2. çalışta açtı. "Simay nasılsın?"

Direkt lafa girdim, "Abi sanırım ben iyi değilim, sen nasılsın?"Mustafa abim bir duraksadı "Beni siktir et, Sana ne oldu?"dedi. "Abime problemli olduğumuz aileden kız istemeye gittik,babası tek taraflı kız verme olmaz dedi, Biz eve geçtik bugün Baran abim eve geldi kızı kuzeniyle evlendireceklermiş."

Abim"Kızın gönlü Baranda değil mi, resmen kızı zorla evlendirecekler mi?"dedi."Abi bence blöf yapıyor olabilirler sırf bizden kız almak için o kızın 4 abisi var hiç biri mi engel olmayacak."

Ya gerçekten blöf yapılıyordu ya da ben öyle umut etmek istiyordum.

Abim"Simayım eğer olay büyürse direkt bana geliyorsun ben avukat arkadaşlarımdan oraya yollarım kendimde gelirim biliyorsun haftaya yanına geleceğim."dedi. Abim ya canım. "Tamam abim sağol."

Dışarıda ki çiçeklerini sulamaya başladım. Özlemiştim çiçeklerimi. Küçükken annem çiçeklere düşkündü bende merak salmıştım. Annem de benimle buraya çiçek ekmiş, benim ilgilenmemi söylemişti.

*****

Gece'nin yanına gitmiş, 1 buçuk saat kadar onunla ilgilenmiştim.Hanımefendiyle çiftlikte biraz gezmiştik.Şuan eve dönüyordum saat 16;00 dı, anneme akşama dönerim demiştim ama pek yapacak bir şey kalmamıştı.

Eve geldiğimde hiç ses yoktu, Barın abim muhtemelen işteydi diğerlerini Allah bilir. Bende odama çıktım.

Baran'dan

Bernayla 3 yıldır konuşuyorduk. Uzun zamandır seviyordum. Ailerimizin sorunu umrumuzda değildi ama eğer kaçmaya kalkarsak Simayı ve Berna'nın abilerinden birini harcamış olurduk. Düzgünce kız istemeye gittiğimizde de vermiyorlardı.

Kuzeniyle evlendirmekten bahsediyorlardı. Berna ağlayarak beni arayıp bunları söylediğinde beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Sonumuz iyi olmayacaktı ya ölecek ya da ölümlere sebep olacaktık.

Simay eve gelmişti odamın penceresinden görmüştüm Simay ile abi kardeş ilişkimiz çok samimi değildi. Simay daha çok Barın ile konuşur ona dertlerini anlatırdı, bense Eymen ile konuşurdum. Yaş farkımız vardı ama Eymen anlardı insanı bazen öğüt bile veriyordu.

Ya harcayacak ya da harcanacaktık. Babam ben ve Barın'ı severdi ama dedem Simay'ın doğacağını öğrenince babamı kız çocuklarına karşı doldurmuştu.Simaydan sevgisi dışında hiç bir şeyi esirgemedi ama sevginin eksikliği Simayda en büyük yaralardan biriydi. Eymen 12 yaşındayken Simayla ilgilenmeye baslamıştı ama Simay için her şey bitmiş gibiydi.

Simay'ın yanında bizle aşırı ilgilenmezdi ama Simay hissederdi.Babam Simaya geç kalmıştı. Bazı amaların telafisi yoktu.

​​​​​​Bölüm sonu aşklar

Bugün bir bölüm daha atabilir miyim bilmiyorum ama atmaya çalışacağım şuan ilerideki bölümleri ayarlamaya çalışıyorum hazırda bölüm olunca atmak istiyorum ama hepsini atarsam ilerde sizi bekletmek zorunda kalabilirim.

Neyse aşklar bölüm hakkındaki düşüncelerinizi bekliyorum bu bölüm biraz kısa geldiği için 6. Bölümü bugün içinde atmaya çalışacağım.

Oy vermeyi unutmayalimmm

​​​​​