Bismillah...

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

At tarihe imzanı...

07.01.2021 / 18.30

Keyifli Okumalar!

Şarkı: Söylenmemiş Sözler - Aslı Güngör

...

Yatakta bir sağa bir sola dönerken, bu döngüye son verip sağ elimi başımın altına alacak şekilde yan döndüm. Gözlerim ağır ağır aralanırken onu görmüştüm. Emin olmak için gözümü daha da açtım. Koltuğun üzerine oturmuş, bana bakıyordu. Ben de uzun uzun baktım, gözlerimin dolmasına engel olamadım. "Keşke gerçek olsaydın. Hayalin yetmiyor artık." dedim, uykulu bir sesle.

Bu aralar hayali bile daha yakınımdaydı, odamda. Boğazıma bir yumru oturdu. Sol gözümden bir yaş burnumun üzerinden başımın altına koyduğum elime düştü. Gülümsedim, burukça bir gülümsemeydi. "Sana niye söylüyorsam değil mi? Ona söylemem gerek aslında." dediğimde, sesim artık uykulu olmaktan çok uzaktı.

Çatlayan sesim ve sol gözümden elime inen yaşlarla beraber devam ettim.

"Aslında biliyor musun? Ona hep söylüyorum. Hatta ağlıyorum da, ağladığımı gördüğünde gözlerinde kahrolduğunu da görüyorum." dedim, boşta kalan elimle gözyaşlarımı silerken. Yutkunmaya çalıştım, yutkunamadım. Bir ara gözlerine çıktı gözlerim. Hayal değil miydi acaba? Hayal değilse o zaman daha da konuşacaktım.

"Çok özledim seni. En çok da odama gizlice girip, uyurken beni izlemeni." Bilerek böyle konuşuyordum evet ama boğazımdan gerçek bir hıçkırık çıkmıştı. "Bazen, haykırarak ağlamak istiyorum." dediğimde bile ağlıyordum. "Bağıra bağıra; ama sesimi duyacaklar diye her zaman başımı yastığa gömüp, sessizce ağlamaya çalışıyorum." dedim, nefes alış verişlerimi düzene sokmaya çalışırken. Kendimle alay ettiğim ses tonumla "Tabii ne kadar becerebiliyorsam."

Derin bir iç çektim. "Keşke burada olsan, sarılsam sana. Çok ihtiyacım var sana. Korkuyorsun, neden korkuyorsun bilmiyorum ama..."

Sol gözünden aşağı doğru kayan bir damla yaş, cümlemin sonunu getirtmedi. Gerçekten de buradaydı. Gözünden akan yaşı gördüğümde boğazımdan ufak bir hıçkırık kaçtı. Ağlayarak yataktan kalktığımda, onun da koltuktan kalktığını görmemle kollarını boynuna dolamam bir oldu. Yatağın uç tarafında; yatak ile masanın arasındaki boşluktaydık. Ellerini belimde hissettiğim de parmak uçlarımdaki baskı daha artı ve ona daha da sıkı sarıldım.

Beni her defasında geri çevirmesine rağmen onunlaydım. Bazen yoruluyordum evet ama onun da çok yıprandığını fark etmemek imkânsızdı. Zor bir durumda olduğunu biliyordum; fakat bana söyleseydi eminim her şey şu ankinden çok daha kolay olurdu.

Hem ağlıyor hem gülüyordum. "Gerçeksin. Uyurken beni izliyordun." Şu an tek hissettiğim saf mutluluktu. "Niye o kadar uzaktan?" Merak dolu sesimle konuşurken, yüzümü boynundan çekip gözlerinin içine baktım. Ellerim omuzlarında, ayaklarım ise parmak uçlarımın üzerindeydi. Sol gözünden firar eden yaşlar, yanağını istila ediyordu. Sol omzundaki elimi çekip yanağını avucumu aldım. Başparmağımla hem yanağını okşadım hem de gözyaşlarını sildim. "Ağlama..." dedim, boğuk bir sesle.

"İçimizi bağıra bağıra dökmeye... Ağlamaya gidelim mi?" diye sordu.

...