Ben Göksel Yardım. 22 yaşında üniversite son sınıf öğrencisiyim. 165 boylarindayim

Buğday tenliyim.Kahverengi saçlara sahibim.

Sabah 7.30 gibi kalktım hızlıca duş alıp üzerime beyaz crop ve beyaz etek giydim. Makyaj masama oturup günlük makyajımı yaptım. Saçlarımı kurutup uçlarını maşaladım saçlarım benim icin çok özeldi.

Telefonuma mesaj gelmesiyle bakmam bir olmuştu. İlkokul arkadaşım kader yazmıştı

Kader:Göksel Şırnaktan kuzenim geldi o bırakacak bugün beni senide alicaz hemen aşağı in

Hizlica spor ayakkabılarımı giyip evden çıktım siyah bir araba vardı hızlıca bindim. Dikiz aynasından simsiyah gözlerle karşılaştım

"Selamm"dedi kader neşeyle

"Selam" dedim yanıt olarak

"Göksel bu Yunus abi,Abi buda göksel"

"Memnun oldum"dedim gülümsiyerek başını salladi

"Göksel akşam sahile gidicez sende gelsene"

"Gelirim tabi ki kim kim?"

"Yunus abi,ben,sen,birde berkem"

Yunus arabayi çalıştırıp bizi bıraktı hiç konuşmamistik tam arabadan inerken kader telefonunu unuttuğunu fark etmişti

"Abi numaranı Goksele versene ordan konusuruz"

Telefonumu uzattim numarasini yazıp uzatti.

"İyi dersler çıkmadan mesaj atın alırım sizi"

"Görüşürüz"

Saat 2 buçuk gibi dersten çıkmıştık. Hemen mesaj attım

Göksel:Yunus biz çıktık

Yunus:Asagidayim

Aşağı indik arabaya yaslanmis bizi bekliyordu. Berke yanımıza geldi. Berke ile Yunusu tanıştırdık

"Abi biz motorla gelsek olurmu sende Göksel'le gel"ona baktığımda benden uzun olduğunu fark etmemiştim boyu 190 boylarindaydi. Esmerdi. Kirli sakallıydı.

"Fark etmez bana. Siz dikkatli olun bir hafta durcam burada izin aldım askeriyeden ona göre başınıza bela almayin"

"Asker misin"diye sordum boşluğuma gelince

"Yüzbaşı Yunus Alp Gayretli" güldük hepimiz o hariç tabi ki.

"Her an vazgeçebilirim ona gore" dedi Yunus.

Onlar motora bindi. Ben sağ koltuğa oturdum. O da sürücü koltuğuna geçip kemerini taktı.

"Sahil ne kadar uzaklıkta buraya"diye sordu

"Yarım saat" başını sallayıp arabayı çalıştırdı. Radyoda Oğuzhan Koç-Kimseler Bulamasın Bizi çalıyordu. Sesini tam açmak için uzanırken o sesini açtı. Bu şarkı benim şarkımdı enerjimi yüzde yüz yapıyordu.

"Kaybolsak mi geceler bu gece

Silelim ayak izlerimizi"

diye eşlik ettim şarkıya bir yandan dans ediyordum. Tavanı açıp çık işareti yaptı. Tavandan çıkıp kollarımı kaldırdım. Şarkıyı bağıra bağıra söylüyordum. Şarkı bitene kadar o şekilde kalmıştım geri oturduğumda bana baktı radyonun sesini kıstı.

"Sen kaç yaşındasın?"Diye sordum birden

"26 sen kaç yaşındasın gökyüzü"

"Gökyüzü mü?" Diye sordum "22 yaşındayım ayrica"

"Gökyüzü gibi neselisin o yüzden dedim Göksel"

"Tamam" dedim sessizce arkama yaslandım.

"Niye geldin"

"Yoruldum çünkü izin almak istedim aldım"

"Sana birsey sorabilirmiyim"

"Soruyorsun zaten"

"Sustum"

"Sor!"

"Boynunda ki kolye ne için"

Hızlıca kolyeyi bakıp alıp tsortunun içine attı.

"Seni ilgilendirmez"

Duraksadim. Başımı sallayıp cama yaslandım. Sahile vardığımızda hızlıca arabadan indim. Yürümeye başlamıştım. Çok kabardı ve ben babamdan da aynı şeyi gördüğüm için daha çok etkileniyordum.Babamla Annemi 2 yıl önce kaybetmiştim. Arkamdan dik yürüyüşleriyle geliyordu.

"Gökyüzü sağ tarafa"

"Gökyüzünün içine ettin"diye mırıldandım

"Daha gelmemişler"

"Görüyorum Yunus" kaşlarını catip bana baktı

"Annen de baban da senin gibi alıngan değildi sen kime çekmişsin böyle?"

"Annem ve babamı nerden tanıyorsun?"

"Ben 5 yaşına kadar sizin bina da kaldım çünkü sen tabi o zaman 8 ayliktin sonra biz istambula taşındık arada anneni görmeye geliyordum. Seni cenaze de gördüm bizim arkadaşlar tutuyordu seni onlardan kurtulup tabuta sarilmistin ilk orda gördüm seni"

"Sen o bereli adammisin" başını salladı

"Annem ve babam niye öldü yunus"

"Bilmiyorum baban iyi bir askerdi"

"Annem de iyi bir asker eşiydi"

Kumun üzerine oturup denizi izlemeye başladım yanıma oturdu.

"Asker eşi olmak kolay değildir her gün yüreği ağzında beklemek her dakika ölüme hazır olmak hiç kolay değildir. Göksel baban seni çok seviyordu. Onun ölümü seni incitmesin diye sana yakın olamiyordu." Dedi sesi ilkkez bu kadar kısık çıkmıştı

"O cenaze günü niye gelmedin yanıma"

"Babana sözlerim vardı onları yaptım"

Bir hafta sonra:

O günden sonra Yunus ile konuşmaya başladık bugün dönüş günüydü o yüzden onlara kahvaltıya gidecektim. Çiçekli bir elbise giyip sacimi at kuyruğu yaptım. Otobüsün 5 dakika si olduğunu görünce hızlıca ayakkabımı giyip evime yakın olan durağa koşmaya başladım otobüsün gelmiş olduğunu görünce daha hızlı koşmaya başladım ve ayağımı burktum. Evet evet ben yaptim bunu. Neyse ki otobüse yetişmiştim. Otobüste yer yoktu ve ayağım acayip açıyordu 4 durak sonra indim direk evleri durağın karşısıydi zaten topallayarak gidip kapıyı çaldım. Acıdan ağlamamak için zor duruyordum. Kapıyı kader açtı.

"Göksel hosgeldin aşkım" diyip bana bakti. "noldu birsey olmus"

"Ayağım.." dediğimde kapıda Yunusu gördüm. Yüzümü inceledi. Çok yorgun gözüküyordu. Ve ben ağlamamak için çırpınıyordum

"Noldu ayağına?Hangisi" Diye sordu kader

"Burktum lütfen içeri geçelim mi"

Ayakkabımı çıkarıp yere bastığımda acıyla inledim.

"Gel buraya" dedi Yunus ve beni kucağına aldı. Koltuğa koydu beni. Sag ayağımı tutup baktı.

"Cok mu acıyor?"başımı salladım gözümden yaşlar akmaya başladı. Gozlerimi inceledi

"Kader hemen buz getir" kader hızlıca mutfağa gitti

"Aglama birsey yok tamam geçecek"

"Cok acıyor Yunus.."

Kader buzu getirip ayağıma tuttu. Ağlamam geçmiyordu aksine artıyordu.

Yunus gözlerimden gözlerini cekmiyordu

"Otobüsümü gece bir gibiye alsana kader şimdi" dedi Yunus. Hızlıca gozlerimi sildim.

"Uyuman lazım ama gece alırsak uyuyamazsın ki"dedim

Kader ikiletmeden kalkıp gitmişti bile.

"Biraz daha ağlarsan benle gelmen için elimden geleni yaparım

"Tamam aglamicam,oraya gidince mesajlarıma cevap ver tamam mi"

"Sen ben gideceğim için anlamıyorsun dimi Göksel"

Başımı hayır şeklinde salladım.

"Lütfen gece gitme aklım sende kalir"

"Kader bırak öyle kalsın!" Gülümsedim gözleri gulumsememde dolaştı koltuğun kenarına oturup bir anda eli belimi sardı boynuma sokuldu.

"Yunus.."

"Lütfen sus bu kokuyu belki bir daha alamicam sus o yüzden"

"Ölmiceksin Yunus sen"

"Ya bu ölüm değilde bir kul yüzünden olursa"

"Nasıl yani"

"Ben gelene kadar ya sevdigin olursa Göksel bir daha sana dokunabilirmiyim"

Sesi hiriltili çıkıyordu sessiz kaldım bir süre o şekilde durduktan sonra geri ye çekildi

"Eger öyle birsey olursa bir daha benim yüzümü göremezsin. Şimdi gidicem ben ama nasıl veda etmem lazım sana Bilmiyorum."

Yavaşça ayağa kalktim

"Şş napiyorsun"

"Sarilicam"dedim titreyen sesimle kollarımı boynuna doladim parmak ucuma çıkmam lazımdı bunu için o da belimde sardı ve boynumu öptü

"Seni beklicem

Hepinize merhabalarr.Bu benim ilk kurgum ve anlatim bicimi cok guzel olmamis olabilir.Ama kitap yazmak hep hayalimdi. Umarim seversiniz hepinizi cok seviyorum opuldunuuz.