Konağın kapıları açıldığında annem yaşlı gözleri elleri çenesinde beni bekliyordu. Annemi böyle görmek benim de ağlamama sebep oldu. Koşarak anneme sarıldım o kadar özlemiştim ki onu kokusunu içime çeke çeke ağladım.

-Efsam güzelim kurban olduğum Allah'ıma şükürler olsun seni bana kavuşturdu. Çok şükür çok şükür.

-Çok şükür annem

Zorda olsa annemden ayrıldım babama yöneldim onunda gözleri dolmuştu belli etmemeye çalışsada anlamıştım. Elini öpmek için eğilecekken sarıldı.

-Bitti efsam. Bitti boncuğum. Sana bu kabusu yaşatanların Allah belasını versin. Bundan sonra gözünden tek bir damla yaş akarsa bütün dünyayı yakarım.

-Allah razı olsun babam.

Sırayla herkese sarıldım. Yerleşmek için odama gittim. Kimseyi yanımda istemedim çünkü ağlayacağımı biliyordum. Odaya girdiğimde göxyaşlarıma daha fazla hakim olamayıp ağlamaya başladım. Bu evde bu odada o kadar mutluydum ki resmen bir çocuk gibiydim. Ama o lanet konakta bebeğimle birlikte içimde ki çocukta ölmüştü. Ah bebeğim doğsan nasıl olurdun? Kime benzerdin? Kokun nasıl olurdu? Adını ne koyardım? Diye geçirdim içimden. Bu daha da ağlamama yol açtı. Yatağa oturup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Kapı'nın çalmasıyla alelacele gözyaşlarımı sildim.

-Efsa benim rozerin. Gelebilir miyim?

Biraz düşünsemde onu kovamazdım.

-Gel

Kapıyı açtığında oldukça üzgün olduğunu gördüm. Gözleri kıpkırmızıydı. Asla abisine benzememiş annesinin merhametini almıştı.

-Efsa ben çok özür dilerim. Ama abimin bu kadar pislik olabileceğini bu kadar ileri gidebileceğini bizde bilmiyorduk.

-Şşşh Rozerin senin özür dilemeni gerektirecek bir şey yok. Sen ve ailen suçsuzsunuz. Nerden bilebilirdiniz sizin içinizden bu kansız şerefsizin çıkacağını.

-Efsa yemin ederim bilsem kaçmazdım abine yemin ederim seni o ateşe atmazdım.

-Bebeğimize piç diyor biliyor musun Rozerin sanki onun bir parçası değilmiş gibi öldürdü onu. Ne istedi ki minicik bebekten?

-Allah belasını versin! Gün yüzü görmesin adi köpek! Bak efsa benim onun gibi bir abim yok. Zaten görüşmüyorduk evdeyken bile yüzünü görmüşlüğüm çok yoktur. İzin verirsen seni kardeş yerine koymak isterim.

-Bu konakta herkes birbiriyle samimidir bunu az çok anlamışsındır. O yüzden bana bu açıklamaları yapmana gerek yok. Eğer iyi biri olmasaydın abim seni kendine eş yapmazdı. Aramızda bir husumet yok. Rahat olabilirsin.

Söylediklerimden sonra Rozerin bana sıkıca sarıldı. Daha sonra birlikte odayı yerleştirmeye başladık. Kıyafetlerimi yerleştirirken bir an duraksadım. Elime aldığım şeyle Rozerin'in tekrardan gözleri doldu. Yere çöktüm. Elimde hastane dönüşü uğradığım bir mağazadan aldığım bebek patiği ve zıbın vardı. Büyük hayallerle almıştım bunları eğer bebeğim doğsaydı ona giydirecektim. Bu düşünceler içimdeki intikam ateşini daha da harladı. O şerefsizide o metresinide öldürmek istedim. Yapardım da ancak o bebeğe kıyamazdım. Bunu yapmış olmam demek Mirandan bir farkım olmadığı demektir. Hızlıca kendimi toparladım. Odayı yerleştirdikten sonra aşağıya indik. Herkes oturmuş çay içiyordu. Bende yanlarına gidip oturdum. Her ne kadar konakta ne yaşadığımı sorsalarda cevap vermedim. Onları daha fazla üzmeye hakkım yoktu. 1-2 saat oturduktan sonra abim çalışma odasına gitti. Bende hemen arkasından gittim.

-Abi haber var mı?

-Köpek gibi arıyor ama bulamıyor şerefsiz.

Abim bunu söylerken kahkaha atıyordu dayanamayıp bende gülmeye başladım. Abim duraksayıp

- Seni ne zamandır bu kadar mutlu görmemiştim efsa.

- onun yaşadığı benim yaşadığım acının yanında ancak gülünecek bir acıdır abim.

- Abin kurban olur sana lan. Sikicem onun dalağını sen hiç merak etme.

- Beril nasıl var mı bişeyi?

-Yok ama korkuyor tabi. Sultanlar gibi bakıyoruz metrese.

-Aman abi dikkat edin bebeğe birşey olmasın.

- olmaz efsa. Niye izin vermiyorsun bu amına koduğumun oğlunun kafasına sıkmama. Bırak geberteyim.

-Bunu yaparsak ondan bir farkımız kalmaz. Onun ölüp kurtulmasını istemiyorum. Onun yaşarken öldüğünü hissetmesini istiyorum.

-Ne kadar zekisin lan sen hiç bana çekmemişsin.

Yine gülüşmeye başladık.

-Beril'e götür beni abi. Korkudan titrerken görmek istiyorum onu.

-Emin misin efsa? Bak bu tehlikeli olabilir.

-Neden olsun ki?

-Az önce sana zeki dediğim için özür dilerim efsacım. Salak kız o orospu çocuğu peşimize takılıp bulamaz mı metresini sanıyorsun? Peşimizde tonla adamı var.

-Abicim seni bozmak gibi olmasın ama farklı bir arabayla gidersek bizim olduğumuzu nerden bilecekler?

- He amına koyayım konaktan çıkarken anlamazlar zaten.

-Abi kafan hiç çalışmıyor. Bizim arabalarla hastaneye gideceğiz arkada bizi bekleyen yabancı plakalı araba olacak ona binip gideceğiz dönüştede yine hastaneye gidip kendi arabamıza binerek konağa geleceğiz.

-oha sen şeytansın amına koyayım.

Kahkaha atmaya başladım. O sırada kapı açıldı.

-Oh maşallah kahkahalarınız hiç kesilmesin.

-amin annem

-Anne senin kızın şeytan he haberin olsun.

- Şşşşt o ne demek oluyor zahir!

-Annem çok zeki yani onu dedim hemen kızıyorsun prensesine laf edilmesin aman.

-edilemez tabi. Ayrıca o zekasını benden almış ondan böyle babasından alsa senin gibi olurdu.

Annemin dediğiyle kahkahaya boğulduk. Abim yüzünü asmış bize bakıyordu. Bu dahada gülmeme sebep oldu.

- Ay ömrünüz uzun olsun eşşekler. Ben gidiyorum hadi.

Annem çıktıktan sonra abim bana döndü.

- Hiçte zeki değilsin salağın tekisin.

- Aynen abicim aynen. Ne zaman gidiyoruz.

-Nereye?

-Abi gerçekten salaksın ama sen. Berile diyorum.

- Düzgün konuş lan benimle. Gideriz yarın. Git uyu ayarlarımı bozdunuz zaten salak değilim ben bi kere.

- Hıhım evet abicim hadi iyi geceler.

-sanada şeytanın kızı.

Odadan çıktığımda hala gülüyordum. En son ne zaman güldüm hatırlamıyordum bile. Abim olmasa bu hayat çekilmez olurdu. Odama girip telefonuma baktım. 1 mesaj vardı. Miran kızılşahoğlu.

- Konaktan gitmekle kurtulamazsın efsa karun. Karımın yerini hemen söyle yoksa sonun picin gibi toprak olur!

-Bi siktir git artık Miran. Ateş olsan cürmün kadar yer yakarsın senden korktuğumu düşünmen komik ayrıca benimle düzgün konuş tabi PİCİNİN SONUNUN BEBEĞİMİN SONU GİBİ TOPRAK OLMASINI İSTİYORSAN O AYRI. Hadi sana metresini bulma konusunda başarılar.

Bu mesajı atmak o kadar rahatlatmıştı ki beni huzurla uyuyabilirdim artık. Yatağa uzandım ellerimi kaldırıp dua etmeye başladım.

-Rabbim ben senden hiç ümit kesmedim bilirim ki her şerde bir hayır vardır. Bebeğim senin yanında mutlu ve huzurlu bunu biliyorum. Onu rüyama getir Allah'ım onu kucağıma koy sarılayım ona nolur rabbim.

Ellerimi yüzüme sürdüm. Artık uyuyabilirdim. Gözlerimi kapattım ve kendimi uykuya teslim ettim.

O bana hiç ilgi vermedi,

Bense ondan ilgimi hiç esirgemedim

Ona olan aşkım hayattı
Onunla konuşmadığım gün ise
Ölümdü.
Ve artık bana
Her gün ölüm.

Bölüm sonu...

Eveeeeet. Bölümü nasıl bulduğunuzu yorumlarda belirtin efsa ve zahir bölümünü yazarken aşşşşşırı eğlendim umarım sizde okurken eğlenirsiniz. Artık o üzgün efsa yok güçlü olma zamanı. Bölüm sonlarına kendi yazdığım şiir ve notları eklemeyi düşünüyorum umarım yukarıdaki gibi hoşunuza gider

sağlıcakla kalıııııın....