Miran kızılşahoğlu;

Tam 1 haftadır her yerde Efsayı arıyordum.Nihayet bulmuştum,İstanbula gitmiş benden kaçabileceğini düşünmüştü.Uçak alçalmaya başladığında toparlanmaya başladım.İndiğimde kapıda bekleyen arabaya binip Doğan'ın attığı adrese doğru sürdüm. 30 dakika kadar sonra 2 katlı güzel bir eve ulaşmıştım.Arabadan inip evin etrafında dolaşmaya başladım.Kimse yok gibiydi,kapıya doğru yürüdüğümde içeriden yükselen şarkı sesiyle Efsa'nın burda olduğunu anladım.Sinirle kapıyı çaldığımda şarkı durdu ve kapı açıldı.Beni karşısında görmeyi beklemeyen efsa gözlerini açmış bana bakıyordu.

Efsa kızılşahoğlu;

Evde şarkı açmış kek yapıyordum ki kapı çaldı. Bana kimse gelmez ki diye düşünüp kapıya yöneldim.Açtığımda karşımda duran bedenle şoka girmiştim.Miran sinirli gözleriyle bana bakıyordu.bir anda beni geçerek içeri girdi.

-Ne yapmaya çalıştın!Seni bulamayacak mıydım Efsa!Karnındakini de alıp nereye kaçabilecektin!

-Karnımdaki senin bebeğin Miran!Bana metres diyip niye geldin peşimden? Alsaydın ya koynuna sevgilini!Sahi sen niye geldin miran ağa?

-Doğurmayacaksın Efsa.

-Siktir ordan!Sen istemediğin için bebeğimi öldürmem çok istiyorsan boşa beni ne beni ne de bebeği görmezsin rahat rahat takılırsınız sevgilinle.

-Nasıl yapacaksın?Nasıl büyüteceksin?Ben ona babalık yapamam yapmam!

-Daha karısına sahip çıkamayan adam çocuğuna da sahip çıkamaz zaten.Boşanıyoruz Miran ağa!Çık git evimden sakın bir dahada gelme!

-Hadi ya! Zahir ile Rozerin ölsün yani?

-Ne alaka?

-Berdel bozulursa ceza çekerler. e cezayıda biliyorsun.Ölüm.

Bunu öyle rahat bir tavırla söylemişti ki kanım donmuştu.

-Onlar için bebeğimi öldürmem.Git hadi öldür onları.Öldürsene miran hadi!Ara emri ver!Gebertsinler abimi de kardeşinide!

Miran şaşırmış bir ifadeyle yüzüme bakıyordu.Onlar için bebeğimden vazgeçemezdim.Miran bunun farkında olmadığı için korkacağımı düşünmüş ve beni bununla korkutmaya çalışmıştı.Bir süre yüzüme şaşkınca baktı sonra toparlandı eve göz gezdirdi.

-Toparlan akşam 20de uçak var.Geri dönüyoruz.

-Hayır gelmiyorum.Çık evimden.

-Efsa sana soru sormadım.Geliyorsun bitti.

Kolundan tutup kaldırmaya çalışsamda başarısız olmuştum.

-Bir şartla gelirim miran ağa

-Neymiş?

-bebeğime dokunmayacaksın. benimlede hiçbir temasın olmayacak insanlar bizi evl sanmaya devam edecek ama bizim aramızda karı koca ilişkisi olmayacak.

-oldu başka?

- tamam o zaman gelmiyorum git evimden hadi

-Yeter amına koyayım seninle mi uğraşacağım.

bir anda kendimi Miranın kucağında buldum.

-Napıyosun?! İndir beni gerizekalı!

bir anda adımları durdu. yüzüme bakıp,

- Sen bana gerizekalı mı dedin efsa?

- aynen daha önce söyleyen olmamış mıydı?

-Sınırını aşıyorsun efsa adam akıllı dur

-Durmazsam naparsın miran? Öldürür müsün? Öldürsene hadi

-sus efsa

-Miran kusucam indir beni

-yaratıcı bahane ama yemezler

-Doğru söy

Lafımı bitiremeden miranın üzerine kusmam bir olmuştu. Kafamı kaldırdığımda Miran gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu.

-Naptın lan?!

-Söyledim sana! Hamileyim ben!

-ulan hamilesin diyr kafamdan aşşa kusman mı gerekiyor?

Söylenirken beni kucağından indirdi. Hızlı hızlı arabaya yürüdü. Valizini açıp içinden beyaz bir tişört ve gri bir eşofman çıkarttı.

- Kapıyı aç

-Neden?

-Evini dolaşıcam Efsa. Salak mısın kızım üstümü değiştiricem.

Gerçekten efsa salak mısın adam napıcak evinde? Kapıyı açtım. İçeri geçip lavaboya girdi. Yaklaşık 10 dakika sonra çıktığında üzerini değiştirmişti.

-Hadi gidiyoruz. Eşyalarını toplayacaklar. Yarın elinde olur.

-Miran ben gelmiyorum. Derdin ne benimle gitsene önünüzü açtım al berili koynuna. Ne istiyorsun benden?

-Hayatın zindan olacağını biliyordun bunu bile bile evlendin benimle. Şimdi kaçamazsın. Ne o ağırına mı gitti yoksa metres olmak?

- nikahı bana kıydın miran ağa metres olan koynuna aldığın kadın!

- Kes sesini! Berille böyle konuşamazsın yeterince dayandım sana ya gel yada abine veda et. Seçim senin.

Telefonunu çıkarttıp bir fotoğraf gösterdiğinde gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Abim bir depoda bağlı yüzü dağılmış bi haldeydi.

-Allah belanı versin!

- Yürü!

Arabaya binip havaalanına doğru yola koyulduk. Gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Abim benim yüzümden bu haldeydi. Bense abim yüzünden bu haldeydim. Yaklaşık 15 dakika sonra havaalanına geldik. Arabadan indiğimizde Miranin ayarladığı uçağa bindik. Yaklaşık 5 saatlik bir yol vardı. Bu 5 saat asla geçmezdi biliyordum. Uçağa bineli 2 saat olmuştu ve o kadar uykum gelmişti ki gözlerimi açamıyordum.

-Arkada yatak var git uyu orda.

Sesimi çıkarmadan gittim. Hem daha rahat ağlardım hemde onu görmezdim.

3 saat sonra;

-Efsa kalk geldik

Gözlerimi açtığımda kafamda dikilmiş miranı gördüm. Sonunda gelmiştik. Hızlıca ayaklanıp üstümü düzelttim. Biran önce abime gitmek istiyordum.

-Abime götür beni

- Nasıl bu kadar merhametli olabilirsin? Adam hayatını sikti hala abim diyosun.

-sanane miran sanane

Hızlıca yanından geçip uçaktan indim.

Kapıda bizi bekleyen arabaya binip miranı beklemeye başladım 5 dakika sonra geldi.

-Depoya mı abi?

-aynen doğan yengen abisini özlemiş.

Konuşmalarına kulak asmayıp yolu izlemeye başladım. Yaklaşık 1 saat sonra ıssız bir sokakta durduk.

- Doğan bekle burda uzun sürmez
-Tamam abi

Yürümeye başladık. Bir depoya geldiğimizde içerden Rozerinin çığlıkları yükseliyordu. Hemen kapıya koştum. Seslendim ama açmadılar.

- Yavuz açın oğlum kapıyı

Kapı açıldığında gördüğüm manzara beni paramparça etmişti. Abimin yüzü dağılmış. Rozerin bir köşeye bağlı ağlıyordu. Kardeşine bunu yapan adam bana ve bebeğime neler yapardı kim bilir.

- Abi! Abi ben geldim! Kurtarmaya geldim sizi abi! Hadi uyan!

Abim zorlandığına dair bir kaç mırıltı çıkardıktan sonra gözlerini açıp bana baktı. Gülümsedi.

-Abim

- Abi geldim ben hadi gidelim! Nolur abi beni bırakma!

Ağlamaya başlamıştım. Başımın dönmesiyle Mirana tutumak istemiştim ama o beni tutmayıp yere yığılmama izin vermişti. Kasıklarımda hissettiğim ağrıyla bişeylerin ters gittiğini anlamıştım. Gözlerim kapanırken Miranın yavuza söylediği şeyi duydum.

"Kaldırın şunu yavuz. Bir de bununla uğraşacağız."

Hayat herkese eşit davranmaz herkese mükemmel hayatlar sunmaz Efsa karun cehennem ateşinin içinde yanıyor ve kocası o ateşi harlamak için odun taşıyordu. Efsa gözlerini kapatırken bir dua etti

"Allahım benim canımı burada al bebeğimle beni cennetine kabul et bizi bu canavardan kurtar"

Bölüm sonu aşkomlar umarım beğenmişsinizdir. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Sevgilerle...