Gözümü açtığımda hastane odasındaydım. Tek başımaydım kimsem yoktu. 5 dakika kendime gelmeye çalıştıktan sonra hemşire çağırma butonuna basıp hemşireyi bekledim. Çok geçmeden hemşire girdi içeriye

-Efsa hanım nasılsınız?

-Bebeğim nasıl?

-Efsa hanım bebeğiniz gayet iyi ancak eşiniz bebeği aldırmak istediğinizi söyledi.

-Ne demek aldırmak! Bu işlem için anneye danışılması gerekilmiyor mu? Nasıl hastane burası çıkarın beni!

-Hanımefendi sakin olun tabii ki size sormadan bir şey yapamayız zaten anladığım kadarıyla bu bebeği istiyorsunuz eşinizde siz belgeyi imzalamadığınız sürece işlem yaptıramaz.

-Nerde o?

-Belgeleri siz imzalamadıkça bir şey yapamayız dedik beyefendi de ortalığı ayağa kaldırıp gitti.

-Beni bekleyen kimse yok mu?

-Eşinizin annesi burada çağırmamı ister misiniz?

-Lütfen

Hemşire çıktı. Yine hiwda anne benimleydi her şeye rağmen beni bırakmıyor bana sahip çıkıyordu.Kapı açıldı.Hiwda anne içeri girdi onu görünce ağlamaya başladım.

-Anne aldırmak istemiş öldürmek istemiş bebeğimi

-şşşt ağlama kızım senin iznin olmadan bi bok yapamaz babası kılıklı köpek.

- Babası kılıklı mı?

-Babasıda miran'ı istemedi.Aldırmam için her yolu denedi,düşsün diye her gün dövdü beni ama Allah istemedikce hiçbir şey olmaz.

-Ya miranda bana yaparsa aynısını?

-Bir bok yapamaz! öyle kolay değil benim gelinimi dövmek.korkma sende hiçbir şey olmaz.

-Anne ne yapacağım ben yol göster bana nolur

Ağlamam daha da şiddetlendi.Ben ağlayınca hiwda annede ağladı.Yol gösteremezdi biliyordum.Beni koruyamazdı bunuda biliyordum.Mirana kimse karşı gelemez kararlarına karşı çıkamazdı.Babası hariç.Ancak babasından yardım isteyemem.Ben bunları düşünürken Hiwda annenin telefonu çaldı.

-Nerdesin sen! karın bu haldeyken nereye gidersin Miran ağa!

Anladım ki arayan mirandı. Hiwda anne geri geldiğinde sinirden kıpkırmızıydı.

-Geliyormuş bakalım nedir derdi pezevengin.

İçimden gülmek gelsede kendimi tutmuştum.Hiwda annede bunu farketmişti.

-Gül gül tutma kendini

Dediğinde ikimizde kahkahayı basmıştık.Biz gülerken kapı şiddetle açılınca irkildim.

-Çık dışarı ana!

-Ne konuşacaksan benim yanımda konuşacaksın! yok öyle esip gürlemek ben sana böyle mi öğrettim?

-Sen bana ne öğrettin ana? Ben hayatı babamdan öğrendim.Dahada sinirlendirmeden çık dışarı karımla arama girme!

Hiwda anne gözlerindeki kırgınlığı da alıp çıktı odadan.Miran bir anda bana dönüp bağırmaya başladı.

-Ulan sen beni delirtmek mi istiyorsun?! Sende gurur yok mu kadın?! Seni sevmeyen metresi olduğun adamın picini dünyaya getirmek için verdiğin bu çaba ne?! Ben senin çocuğuna babalık yapar mıyım lan?!Başkasını seviyorum diyorum anladığın yok ne istiyorsun kadın sen?!

-Ya ben gittim gittim!Kendime hayat kurmak istedim beni tutup getirdin!Asıl sen beni delirtmek mi istiyorsun?!Ben sana al o kadını koynuna naparsan yap dedim ne istiyorsun sen benden Miran ağa?!

-Sana ilk günde dedim Efsa karun asla karım olarak görmeyeceğim seni.Bu hayat sana cehennem olacak.

-Allah belanı versin orospu çocuğu siktir git!

Miran bir anda boğazıma yapıştı. Beni nefessiz bıraktı büyük elini karnıma koyup tüm gücüyle bastırmaya başladı.Gözlerimden akan yaşlarla yapma demeye çalışıyordum. o ise bundan zevk alıp gülümsüyordu.Kulağıma yaklaşıp fısıldadığı şeyle kasıklarımdan sıvı aktığını hissettim.

-Piçine bay bay de Efsa.

Allaha yalvarmaya başladım. Onu benden almasın diye. Sonra ona haksızlık ettiğimi düşündüm böyle bir babadansa ölmesi daha iyiydi.Miran koca elini boğazımdan çektiğinde hemen bacaklarıma baktım.Her yer kan olmuştu.Miran bir anda yüz ifadesini değiştirdi ve doktora bağırmaya başladı.O hayatımda gördüğüm en hasta ruhlu insandı.

-Doktor! Karıma birşeyler oluyor!

Doktorlarla birlikte Hiwda annede içeri girdi.Bir elini kalbine atıp Mirana baktı. Miransa sanki onun suçu değilmiş gibi omuzlarını kaldırdı.Son hatırladığım şey doktorların başımda bir şeyler konuşması ve Hiwda annenin Mirana tokat atmasıydı.Sonrasında gözlerim kapandı.

Hiwda kızılşahoğlu;

-Allah belanı versin! Benim senin gibi evladım yok defol git gözüm görmesin seni.Çabuk konağa geç eşyalarını topla çöpünü bile bırakma.Siktir git aşkından geberdiğin o sürtüğün yanına!

Miran bunları beklemiyormuş gibi yüzüme bakarken attığım tokatla kendine gelmişti. Benim oğlum kendi bebeğinin katili olmuştu.Efsayı alel acele ameliyathaneye almışlardı. Tam 2 saattir kapıda bekliyordum.Konaktakilere haber edememiştim.Efsa'nın ailesine ne diyeceğimi bilemediğim için aramamıştım.Ameliyathanenin kapısı açıldı sedyede yatan bembeyaz olmuş efsayı görünce kalbime ağrı saplandı.Giden sedyeyi takip edip odaya geçtim.

-10 dakikaya kadar uyanır uyandığında hareket ettirmeyin 3 saat yemek ve su yasak.

-Tamam teşekkürler.

Doktorlar çıktıktan sonra Efsanın yanına oturdum elini elimin içine aldım.Onu koruyacağımı söylemiştim torunuma sahip çıkamadım.

Ama göğün sahibi kimsenin ahını yerde bırakmaz.

Efsa gözlerini açtığında elini karnına koydu.Sıkıca yumdu gözlerini bebeğini rabbine emanet etti.

Efsa karun;

Başımda ki şiddetli ağrıyla gözlerimi açtım.Artık bebeğim yoktu biliyordum.Bebeğimin katili babasıydı.

2 gün sonra:

Hastaneden çıkalı 2 gün olmuştu.Hiwda anne miranı konaktan kovmuştu büyük ihtimalle Berille birlikteydi.Bu iki günde tam 5 kilo vermiştim. yüzüme bakan hayalet görmüş gibi davranıyordu.Bebeğimi kucağıma alamamıştım,onu emzirememiş gezdirememiştim.Ben bebeğime bir hayat verememiştim.Ben bu düşüncelere dalmışken kapı açıldı.

-Hanımım Hiwda ana yemeğe çağırıyor.

-Tamam zozan geliyorum

-Hanımım üstüme vazife değil ama ben söyleyeyim.Miran ağa geliyormuş.İnmek istemezseniz odanıza getireyim yemeğinizi hiwda ana sorunca hasta derim.

-Hayır zozan geliyorum

-Tamam hanımım

Demek geliyordu.Bebeğimin katili geliyordu ellerime.Gelsin bakalım.

Dertten kederden ölsen de sığınılmayacak insanlar varmış

asla kapısı çalınmaması gereken insanlar varmış

senin gül bahçesi sandıkların aslında seni içten içe zehirleyen sarmaşıklarmış.

Bölüm sonu yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın iyi sövüşler...