1. Bölüm

şimdiden okuduğunuz için teşekkürler oy vermeyi unutmayın iyi okumalar!

Eğer bir krallığın varisiyseniz kendinizi babanızdan bile korumanız gerekir. Ama kız varisseniz el üstünde tutulursunuz tabi babanız kral aron değilse...

Evet asıl şu konuya gelelim ben kimim?

Karanlığın Varisi Natasha Morton,biricik babam kral aron'un kızı. Ailenin tek kız çocuğuyum ve bir erkek kardeşim william var ikimiz çok iyi anlaşırız,gerçek yüzümü sadece o bilir canımı istese bile verebilirim o derece seviyorum kardeşimi ve şimdide mükemmel aile kahvaltısı için hazırlanıyordum. Dalgalı olan kumral saçlarımı açık bırakmıştım ve üzerimi giyip aşağı indiğim an muhafızlar selam vermişlerdi. Yerime geçip william'ı bekledim benden sonra hep o gelirdi en sonda babam.

Koşma sesleriyle beraber bakışlarımı kapıya yönelttim tabii ki william gelmişti ve yine beni öpmeyi ihmal etmeden yerine geçti "günaydın krallığın en güzel ablası" demişti her sabah ki yalakalığını yaparak, hafifçe gülümsedim ve başımı sağa sola salladım. "Sanada günaydın kardeşim,belli ki yine enerjik uyanmışsın"

"Bilirsin ablacım bu krallığın neşe kaynağı benim ben olmasam hiç biriniz olmazd-" lafı yarıda kesilmişti ikimizde ayağa kalkmıştık çünkü babam gelmişti.

Sert bir yüz ifademle konuştum "günaydın majesteleri" dedik william ile aynı anda.

"Günaydın" dedi kalın ses tonuyla ve eliyle oturmamızı işaret ederek oturduk ve mükemmel aile kahvaltımızı sessizliğe bürünerek devam etmişti .

Bir süreden sonra başımı kaldırıp babama baktım. "Eğer izniniz olursa bugün halkın arasına karışmak istiyorum biliyorum en son gittiğimde pek iyi şeyler olmamıştı ama bu sefer william ile gideceğim" masanın altından william'ın ayağına vurdum anlaması için.

"Asla olmaz natasha" dedi babam sert bir şekilde "en son gittiğinde güçlerine hakim olamadın ve bütün kasabayı yıkıp geçtin otur oturduğun yerde!"

Sinirle tırnaklarımı avuçlarıma bastırdım ve sandalyemi ittirip ayağa kalktım "size afiyet olsun" dedim ve hızla odama çıktım.

Sinirden hızla göğüsüm inip kalkarken derin bir nefes aldım yine aynı şeyler yaşansın istemiyordum elimi kalbimin üzerine bırakıp gözlerimi kapattım"sakin ol Natasha sakin ol.."

Gözlerimi açtım ve camdan dışarı baktım anlarımda gözlerim takılı kalmıştı bayadır at binmiyordum hızlıca dolabımı açıp pantolonumu ve eldivenlerimi cıkarıp ilk pantolonu giyip ardından eldivenlerimi elime geçirdim.

Hızlıca çizmelerimi giyip çıkıp atların olduğu yere ilerledim.

Bembeyaz tüyleri olan atımla bit bütün gibiydik "güzelim benim" yavaşça sevdim korkmaması için,ardından dikkatlice binip yavaş yavaş adım atmasıyla gülümsedim ve dahada hızlanmasını sağladım.

İyice ormanın derinliklerine giderken çalılıklardan bir ses duydum. Umursamayıp yoluma devam ederken arkamdaki hissettiğim sıcaklık ile kafamı çevirsemde kimse yoktu.

"Dur kızım" dedim atıma ve yavaşça atımdan inip etrafıma bakındım.

"Kimsin sen!?" Dedim bağırarak ellerimdeki çıkacak kıvılcım için kendimi hazırlarken bi anda karşıma çıkan simsiyah bir silüet ile ellerimdeki kıvılcımı savurdum ama bi anda o silüet yok olmuştu tam arkamı dönecekken boynumdaki sıcak nefes İle kalakaldım

"Sonunda karşılaştık karanlığın varisi.."

Nasıl buldunuz? oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!