Kendimi ifade etmek biraz yetersiz sanırım.

Gözlerine her baktığımda içimde sönmeyecek duygular beliriyor. Tarih tekerrür ediyor.

Bazı geceler yağmur hiç yağmıyor ama gök ağlıyor. Ve ben seni gördüğüm anda içimde yaşadığım donukluk yağmayan yağmura bedel ödetiyor.

O fırtına ki camları parçalıyor.

Sokaktaysan üşütüyor.

Kötüsü ise evinde değilsen ıslatıyor. Kapıda kalmışlık bazen bu kadar acıtabiliyor işte.

Ve ben gözlerine bakmış oluyorum o esnada.

Gök gürlüyor.

Yeşilinin haritasını çıkarıyorum.

Penceremden seyrediyorum dışarıyı.

Kulaklarım titriyor. Kalbim tittriyor.

Senin basit duygularının kurbanı olmak bile bu kadar üşütmüyor. Çünkü bu benim yenilgim.

Gök en çok o vakit gürlüyor. Sonra bir kere gözlerine değiyor yüreğim, sen yüreksizliğinle bakarken. İşte o vakit kaybediyorum.

Yağmur yağıyor.