Bir pastacıydım.

Soğuk ve sessiz bir akşamın yarıştan kalan son atı gibi koşturan ve sahibini arayan bir mazlum kadar acıya vurgun.

Pastalarım acılıydı. Yiyenler çok sorardı içine kattıklarımı.

Ben cevaplayamadan ölür giderdi zavallılar.

İnsanoğlunun acı eşiği düşükse, kışın sıcak yazın soğuk inimde öldülerse benim kırmızımsı pastalarımın ne suçu var söyle bana hakime hanım?

Ne tesadüf alerji mi olmuş. Benim de var insanlara.

Pastanın içinde ne mi var. Tarif sorulur mu bir pastacıya?

Ya söylüyorum ya ben içimdekileri kattım. Biraz kusmuk biraz salya. Hayır şaka yapmıyorum. Ben içimdekileri kattım.

Biraz acı biraz drama.

Mesela geçen ertesi yeşiltraktı. Biraz zencefil biraz tiksinti.

Pazartesi sarımtırak yanlışlıkla öksürdüm galiba.

Hijyen telaşınız olmasın.

Sizin ruhlarınızdan temiz ruhum. Yalnızca ben içimdekileri kattım o pastalara.

Mesela gökkuşağına bürünenler vardı. Onları yemek birtek bana nasip oldu. Biraz kiraz biraz gece biraz neşe.

Diyorum ya işte ben yalnızca içimdekileri kattım hakime hanım.

Neden dinlemiyorsunuz beni?

Çok merak ettiyseniz yaparım sizede tabi ki. Zehirlemek mi haşa.

Şuan tek hissettiğim hissizligim derdim.

Ama şaka şaka. Sanırsam bugün şarlatanlarım başımda.

Ama endişelenmeyin.

Ben size insan oğlunun özünü yapacağım. Biraz incir biraz günah