Hatırlarım söylerdin ki,

"Gökyüzündeki yıldızları sayalım." Peki sorarım,

Küllerimi sayar mıydın bir anka kuşu olsaydım?

Kaderimi dağıttı diye rüzgar, yok oldum sanarken ben aslında seni arasaydım.

Sen beni arar mıydın küllerim dağılırken firar ettim sanarken?

sen beni arar mıydın izmaritinde? Bulur muydun beni bir ankanın gölgesinde? Yanarken ben ateşte, arar mıydın?

Kim bilir kaç bucak saklandığım ormanın dibinde küllerimi toplar mıydın?

Ben küllerimi mürekkep eylemişken seni anlattığım sayfalar olur muydun?

Söyle ay gözlü sevgilim, küllerimi Ötükene bırakır mıydın?

Ben orda yeniden doğarken sen vatanım olur muydun?

Kanatlarım ateşlenirken bayrağımın gölgesi olur muydun?

Ben o gölgede yanarken sen küllerim olur muydun?

Ben kül taneciklerine dönüşürken ibadet eder mıydın içimdeki ankaya?

~~

Bir vaazım var sana.

Teker teker say küllerimi sevgilim. Seni betimlediğim küllerime bak. Ateş alan kanatlarıma üfle, üfle ki senin bile söndüremeyeceğin o yangını gör.

Sebep olduğun "Facia", "katliam" belkide aşk...

Gör işte,

Ankalara işlenen en büyük cinayet derler aşka.

Katili de kanatlarımı küle çeviren ateşin ta kendisi.

Harlayanda elindeki çakmaktır belki.

Oysa gömme beni alaca toprağa, o sıradanlığa,

Ben senin nefes aldığın rüzgara aitim. Senin sigarana,

Ben ise tövbe ettim günaha.

Yandığım ateş cehennemden değildir. Yeniden doğuş demektir anka.

Sana seyrelmek için yandım ben, asıl cennet bu değil midir?

Cennet bu denli güzel midir?

Söyle ay gözlü sevgilim, benim vatanım cennet midir?

Üfle küllerimi Ötükene. Senden kurulu bir vatan olayım.

Asıl cennet bu değil midir?

Köşeli halkalarka sardım çevresini, aşılamayacak bir sed diktim.

Yakın beş köşeli tahtaları. Benim toprağım sensin. Senin olduğun cennet vatan demek midir?

Benim küllerim sana vatan olur mu? Ey sevgilim söyle bana küllerimden bir sen olur mu?

Senin gülüşün bana ötüken. O gülüşte yaşayan bana senden yuva olur mu?