senin hataların güneşse her ertesi kamaştırır gözlerimi. Geçmiş olarak kalmaz. Yapıldı ve bitti denmez. Her ertesi çıkar ortaya.

ve beni asla ısıtmaz, üşütür. kalemim zayıflar, benliğim zayıflar, düşüncelerim saydamlaşır, öldürmez ama yaşatmazda.

ve sen o güneşi kapatmak için ne kadar uğraşsanda günün sonunda ay çıkar ortaya.

işte o ay güneş kadar olmasada aydınlatır ertesileri.

Sen gökyüzünü bulutlarınla kaplamaya çalışsan bile günün sonunda dağıtacak rüzgarlar vardır.

Sen hatalarını telafi etmeye çalışsan bile bana rağmen bunları bana hatırlatacak bir ben vardır içimde.

Pişman olup kızarsa bile yüzün sen o güneşe tapmaya meyilli olduğun sürece daha kim bilir kararan kaç ertesi vardır göğümde.

evet vardır. Göğsümde bir sızı, kulağımda bi tını ve göğümde parlak bi güneş.

Ve evet var. Her şeye, herkese rağmen seni sevmek isteyen bir yanım. İnkar etmek için kaç ertesiyi aydınlattım bende bilmiyorum ama evet var.

En parlak güneşe karşı sırtımı dönmek isteyen bir yanım. Ayna karşısında itiraf edemeyecek olsamda tüm berraklığıyla gerçeği bilen yanım...

Evet var. Mutsuz sonu okumamak için kitabı tersten okuyan bir yanım.

Ve son olarak, evet var. O güneş onu ısıtsın diye bütün kışlardan vazgeçeçek bir yanım. Ne yapayım bu da benim güneşim.