Demir heycanla araba sürerken elif buruk bir gülümsemeyle izliyordu onu bu heycanları kendi cocukları için yaşıyor olabilirlerdi enes onun oğluydu canıydı ama demirden olsaydı bir şerefsizden değildi.

"Ne düşünüyorsun papatyam " Dedi demir bir gözü yoldaydı. Elif derin bir nefes çekti içine önceden her nefesine lanet okurken şuan şükrediyordu.

"Bu heycanları kendi oğlumuzla yaşayabilirdik " Dedi demir onun ne demek istediğini anlamıştı ama yine de gülümseyerek

"Oğlumuz için yaşıyoruz ya işte" Dedi elif onun cevabıyla gülümsese de

"Oğlumuz için ama kendi kanından" Diyecek oldu ki demir onun sözünü keserek devam etti cümlesine

"Elifim kan bağı önemli değil enes ne olursa olsun benim oğlum bu heycanım da oğlum için" Dedi elif bu sefer içtenlikle gülümsedi. Yolun gerisinde kimse konuşmadı. Evin yakınlarında ki bir markette durup içeri girdiklerinde demir hemen bir araba aldı elif

"Araba almamıza gerek varmı şurda elde taşınan sepetlerden var " Dedi demir onu başını sağa sola sallayarak cevapladı.

"Hayır o küçük gelir bir tanem gel bakayım sen şöyle " Diyerek onu kucağına alıp arabaya oturtunca elif şaşkınlıkla baktı demir onun bu haline gülüp arabayı sürmeye başladı.

Elif gülümseyerek etrafına bakarken dışarda olmanın mutluluğunu yaşıyordu. Demir hangi rafa giderse gitsin herşeyden dört beş tane sepete atıyor bazen ise kutusuyla bile aldığı vardı elif ne kadar onun aldıklarının yarısını rafa koysa da demir alıp tekrar sepete atıyordu.

"Demir yeter bu kadar zararlı hem " Dedi sepetteki bir kek kutusunu alıp yerine bakarken demir onun sözüyle önce sepete bakmış ardından

"Haklısın galiba ama herşeyden almak istiyorum oğluma " Dedi gözleri etraftayken elif gülümseyerek

"Alırsın ama bunlardan değil hadi çıkalım bizi bekliyordur. " Dedi demir tamam der gibi başını sallayıp kasaya giderken gözüne bir oyuncak takıldı uzın bir tırdı bu eline alıp incelendiğinde Elif'e baktı.

"Bu nasıl beğenir mi oğlum " Dedi elif gülümseyerek elindeki yeşil tır'a baktı.

"Beğenir ve ilk oyuncağı olacak " Dedi sesine biraz hüzün bulaşmıştı demir aldığı cevapla üzülse de tırla beraber araba, masal kitabı , kepçe gibi oyuncakları da koyup kasaya gitti elif ona göz devirerek baksa da onun umrunda değildi. Enes artık bir kozcuoğluydu ve o oğlu için herşeyin en iyisini yapacak en iyisini alacaktı...

Lalisadan...

Annemin başında onu kolanya ile ayıltmaya calışan babamgil'e mi bakayım yanımda birbirlerine gülümseyerek bakan karan abim ve Gana'ya mı bakayım bilememiştim. O anda okanın sesiyle üçümüzde ona baktık.

"Annem uyanıyor" Dedi hemen annemin yanına ilerlediğimde annem kendine gelmiş babam onu koltukta oturma pozisyonuna getirmişti.

"Iyımısın hayatım " Dedi babam sakın bir sesle annem kendine gelip ilk bana bakıp gülümsedi.

"Nasıl iyi olmam canımın içi geldi " Dedi.

Tabi iğrenerek baktığın kişi de canının içi değildi diyen iç sesime hak versem de anneme bakmaya devam ettim annem bir anda aklına gelenle hızla babama bakıp

" Ay ekrem bir rüya gördüm lalisa'nın kurtulduğunu görünce sevinçten bayılmış olmalıyım " Dedi babam bir iç çekip anneme bakmıştı ki annem devam etti konuşmaya

"Ay tatlı bir erkek çocuk vardı lalisayla beraber gelmiş oluyor buraya ben onun yanına gidince bana memnun oldum babanne dedi ay rüyamda ne kadar şaşırdım biliyormusun sonra uyandım galiba ama çocuk çok tatlıydı bir lokmada yemelikti " Dedi yüzünde hoşnut bir gülümseme vardı babam ilk hepimize bakıp anneme döndü.

"Kumrum o rüya değildi" Dedi annem babamın sesiyle hızla ona döndü

"Rüya değil miydi nasıl? " Dedi babam derin bir nefes aldığı anda enes aramızdan geçerek annemin önüne geldi.

"Rüya değildim babanne " Dedi annem Enes'e yine şok olmuş bir şekilde bakarken talha'nın sesiyle ona baktık.

"Aha yine bayılacak" Dedi ama annem bayılmadı. Enes'i kucağına çekerek yanaklarını öptü.

"Ay rüya diye üzüldüydüm oh oh çok tatlı bu söyle bakayım sen bana babanne diyon ama benim bütün oğullarım bekar " Dedi sesindeki sitemi anlayınca Rana ile kıkırdadık.

Enes ilk bana bakıp sonra anneme baktı.

"Annemle babam daha evlenmedi ki" Dedi annem şaşkınlıkla

"Nasıl evlenmedi annenle babanın adı ne bakıyım senin " Dedi bu sefer aha geliyor bomba enes anneme başını sallayarak

"Evet evlenmedi cünkü annemle beni kötü bir adam kaçırmıştı ama halam ve şu abi bizi kurtardı" Dedi eliyle ben ve karanı göstererek daha sonra devam etti konuşmaya

"Annemin adı elif babamın adı demir" Dedi aya annem bir şok daha geçiriyordu.

"Demir mi? " Dedi enes başını evet anlamında sallarken zilin çalmasıyla Rana kapıyı açmaya giderken annem hala öylece Enes'e bakıyordu. İçeriye demir abim ve elif girince gülümsedim arkalarında Rana şok olmuş bir şekilde içeri girince kıkırdadım. Enes abimgili görünce sevinçle ayağa kalkıp

"Annem babam geldi" Diyerek koşup Elif'e sarıldı daha sonra ondan ayrılıp abimin kucağına çıktı. Elif ne kadar gereğince abim o kadar mutluydu şuan annem eğilip Enes'in gittiği yöne bakınca şaşkınca

"Elif kızım" Dedi ayağa kalktı. Elif annemi görünce duygulanıp

"Kumru yenge " Dedi ve anneme sarıldı. Annem şoku atıp sımsıkı Elif'e sarılınca ikisi de ağlamaya başladı. Tabi ben ve Rana da dahil annem eliften ayrılıp ellerini yüzüne sarıp

"Yaşıyorsun " Dedi inanamıyor gibiydi sesi tabi nasıl inansın ki yıllarca öldü bildiği kız şimdi karşısındaydı.

"Yaşıyorum" Dedi gözyaşları içinde annem onu tekrar kendine çekip sarıldığında babam yanlarına gelip

"Hanım çekilde birde ben sarılayım kızıma" Dedi annem onu başıyla onaylayıp ayrılınca babam sardı kollarını Elif'e

Bunlar bi öz kızlarına kötüler herhalde

Diyen iç sesime bir kez daha hak verdim ben hariç her kızı sarıp sarmalıyorlardı. Demir abim kucağında ki enesle benim yanıma gelip bir kolunu da bana uzatıp kendine çekince gülümsedim

"Bakma öyle hatalarının farkındalar hemen olacak birşey değil ama ileride onlarla güzel bir hayatın olacak " Dedi umarım abi dedim içimden

Ay şekerim kimsemiz yoksa bile demir aşkımla karan aşkım var onlar bize yeter diyen iç sesimle başımı salladım demir abim kendine cevap verdim sanmış olacak ki gülümseyip saclarımdan öptü tabi garibim nerden bilsin benim iç sesimi babam da eliften ayrılınca sırayla Rana okan talha emir abim pusat ve üçüzlerde sarıldı. Annem demir abimin kucağında Enes'i görğnce hüngür hüngür ağlamaya başlayınca herkes bu sefer ona baktı.

"Ne oldu da ağlıyorsun hanım şimdi" Diyen babamla annem demir abimle Enes'i gösterip

"Demirimin bir cocuğu varmış torunum varmış ama bizim şimdi haberimiz oldu " Dedi annemin sesiyle babam demir abime birde Enes'e baktı abimin oğlu olmadığını bilmişti. O daha agzını açmadan elif konuşmaya başladı.

"O demir'in oğlu değil " Dedi gözlerinden yaşlar akarken annem bu sefer Elif'e bakıp

"Ama demir'e baba bana babanne dedi" Deyince elif burukca gülümsedi.

"O beni kacıran adamın çocuğu" Dedi annem soran gözlerle bakarken karan abime baktım sen anlat der gibi

"Lalisa'nın üvey amcasının o Elif'e t.... Etmiş ve enes dünyaya gelmiş " Dedi annem duyduklarıyla hıckırarak ağlarken elifte onun gibiydi. Demir abim yanımdan Elif'in yanına gidip kendine çekerek sarıldı.

"Geçti güzelim " Dedi elif ona başını sallayarak yabıt verip derin bir nefes vererek konuşmaya devam etti.

"Ona sürekli demir'i anlattım o yüzden görmese bile onun kim olduğunu biliyordu ona babam diyordu. " Dedi hepimiz gözlerimizdeki yaşlarla bakıyorduk enes'e annem yüzündeki yaşları silip ayağa kalkıp Enes'in yanına geldi

Enes sanki annem ona kötü birşey yapacakmış gibi demir abim'e sarılınca annem titrek bir nefes verip yere onun boyuna indi.

"Evine geçte olsa hoşgeldin torunum" Dedi gülümsedik enes duyduklarıyla korku dolu suratı gitmiş yerine içimizi sıcacık eden bir gülümsemesi gelmişti.

"Hoşbuldum babanne" Dedi sevinçle annem ona gülümseyip ayağa kalktığında bu sefer babam gelip Enes'in başından öptü

"Hoşgeldin torunum " Dedi yüzündeki gülümsemeye baktı enes oda aynı şekilde gülümseyip

"Hoşbuldum dede " Dedi babam bir anda bize bakıp

"Dede olmakta ne kadar değişikmiş " Dedi onun bu cümlesiyle hepimiz kahkaha attık

"Hoşgeldin yakışıklı ben Rana babanın kuzeniyim seninde halan oluyorum " Dedi enes onun lafıyla kaşlarını çatıp demir abime baktı.

"Ama haksızlık bu " Dedi demir abim ona bakarak

"Haksızlık olan nedir oğlum" Dedi enes onun oğlum demesiyle kaşlarını düzeltip gülümsedi

"Ya baba ben lalisa halamla evlencektim halam oldu evlenemem ki ama rana ile evlensem olmazmı hem o öz halam sayılmıyor ya " Dedi demir abim dahil hepimiz ona gülerken bakışlarım karan abımı buldu kaşlarını çatmış enese bakıyordu düşündüğüm değildi demi

Yoksa karan abim rana'ya aşık mı olmuştu. Hemde ilk görüşte aklım bir anda eskilere gitti.

"Kayan benimle oynasana" Dedi küçük lalisa elinde karan abisinin ona aldığı oyuncak çaydanlık seti vardı karan ona bir bakış atıp yüzünü buruşturdu.

"Hayır sen hep kız şeyleri oynuyorsun ben erkeğim" Dedi lalisa onun cevabından pek memnun kalmamıştı onunla oyun oynamak hoşuna gidiyordu.

"Ama kayan " Dedi gözlerini doldurarak karan ona bakınca yüzü yumuşadı onun bu haline asla dayanamazdı.

"Peki cadı peki ne oynayacağız" Dedi yanına geldiğinde lalisa kıkırdayıp elindeki oyuncak caydanlıkla oyuncak bardaklara çay katıp konuşmaua başladı.

"Evcilik " Dedi karan kaşlarını çattı bu oyundan nefret ediyorum dedi içinden ama lalisa ona beklentiyle bakınca oflayıp

"Tamam " Dedi lalisa ona gülümseyip

"Tamam ben anneyim sende baba işten gelmişsin sana yemek yapmışım tamam mı? " Dedi karan başını olumsuzca salladı.

"Hayır sen benim kardeşimsin sen anne olamazsın " Dedi lalisa göz devirerek

"Şakacıktan kayan " Dedi karan yine başını olumsuzca salladı.

"Hayır şakacıkta olsa olmaz " Dedi lalisa kaşlarını çatıp

"Bende sana meyaklı değilim " Dedi bazı harfleri cıkartamıyordu daha karan ona gülüp kalktığı yere geri oturunca lalisa oflayıp etrafa bakmaya başladı annesi ve babası bir tanıdıklarına gitmişti evde abisiyle tekti karan onu parka getirmek için evlerine gittiğinde abisi izin vermemişti ama karan ona cebinden bir torba misket verince oda lalisayı Karan'a vermişti ta o zamanlar belliydi abisinin değerli birşey gördüğünde kardeşini satacağı ama kücük olduğu için bunu kavrayamamıştı lalisa karan aynı yerine oturunca lalisa etrafına baksa da üç beş çocuktan başka birşey yoktu parkta o anda salıncakta sallanan güzel elbiseli güzel bir kız fark etti sevinçle onun yanına gidip

"Merhaba benimle oynarmısın " Diye sordu kız onu gülümseyerek yanıtladı.

"Olur canım sıkılmıştı az bir vaktim var annem ve babamla geldim annem karşıdaki okulda abim okuyor onun veli toplantısına gitti babamda şurda ağacın orda hem bana bakıp sığara içiyor onlar sesleninceye kadar oynayabiliriz" Dedi lalisa aldığı cevapla gülümseyip

"Bak orda da benim kayan abim var oda oynuyor yanına gidelim " Dedi kız onu onaylayıp karanın yanına gittiler karan yanına gelenleele başını yerden kaldırdığında lalisayı ve yanında tanımadığı bir kızı gördü.

"Bu kim lal " Dedi lalisa karan abisine gülümseyip

"Bu arkadaşım " Dedi ama adını bilmediği için ona döndü kız lalisanın ne demek istediğini anlayıp konuşmaya başladı.

"Adım Rana " Dedi lalisa gülümseyerek

"Benim adımda lalisa " Dedi Rana ona gülümseyip Karan'a baktı karan istemesede

"Adım karan " Dedi lalisa kaşlarını çatıp

"Karan yiğit " Dedi karan ofladı ikinci ismini hiç sevmiyordu.

Karşısındaki küçük kız ona bakarak gülümsedi tahmini lalisa ile yaşıttır diye düşündü karan

"Memnun oldum yiğit " Dedi Rana karan kaşlarını çatıp

"Adım karan" Dedi kız ona omuz silkip lalisa ya baktı.

"Ne oynucaz " Dedi lalisa gülümseyip

"Evcilik" Dedi sonra devam etti

"Siz anne baba bende bebeğiniz olacağım " Dedi

Karan hemen karşı çıktı.

"Olmaz " Dedi lalisa ve Rana kaşlarını çatıp Karan'a baksana Rana konuştu lalisa sessiz kalmayı tercih etmişti.

"Neden olmazmış" Dedi karan karşısındaki kızon sınır olması hoşuna gidince gülerek

"Cünkü seni beğenmedim" Dedi kız ona göz devirip

"Sanki ben seni beğendim " Dedi bu sefer karan kaşlarını çattı.

"Ne varmış bende " Dedi kız onu şöyle bir süzdü.

"Bir kere çok uzunsun ve küstahsın bir kıza seni beğenmedim denmez " Dedi yaşı küçüktü ama lafları büyümüşte kücülmüş gibiydi.

"Niye söylemiyecekmişim beğenmediysem beğenmedim " Dedi kız iyice sinirlenip

"Neyin varda beğenmedin " Dedi karan gülmemek için derin bir nefes cekmişti küçükte olsa lafları hep büyük işiydi.

"Bir kere evlendiğim kişi kalbimi captırmalı hemde onu tanımalıyım " Dedi kız ona bakıp

"Sen hiç ilk görüşte aşkı bilmiyorun mu babam anneme ilk görüşte aşık olduğunu söyler" Dedi bilmiş bilmiş karan ise omuz silkerek

"Ben inanmam öyle şeylere onlara ancak salaklar inanır " Dedi kız karan'dan duyduklarıyla iyice sinirlenip

"Sensin salak " Diyerek babasının yanına gitmişti

Ve bir daha o parka gitmemişti lalisa ve karan o kızı o akşam unutmuşlardı tabi Rana da

Nerden bile bilirlerdi ki büyüdüklerinde tekrar karşılaşacaklarını....