Elimde ki tepsiyle bahçe'ye girdiğimde gördüğüm manzarayla gülümsedim oğlum ayağında ki topu babasından kaçırmak için büyük bir çaba veriyor yüzünde ise büyük bir gülümseme vardı öyle mutluydu ki bunu hiç bir cümlem ile size anlatamadım elinde ki tepsiyi masanın üstüne koyarak koltuğa oturdum

"Limonatalar hazır gelin biraz dinlenin " diye bağırdım gülerek benim sesim ile ikiside oldukları yerde durup bana bakmış sonrada koşmaya başlamışlardı dur bakayım yine ne anlatmışlardı birbirlerine gözleriyle oğlum ilk yanıma varınca gülümseyerek bana sarılmış

"Ben kazandım annemin yanına ilk ben geldim " diyerek yerinde zıplıyordu onun bu haline sevdiğim adam ile gülüp birbirimize   baktık öyle mutluyduk ki tarifi yoktu anlatmaya zihnim bundan beş sene öncesine gitti o zamanlar bana böyle olacaksın deseler güler geçer hatta dava bile edebilirdim ama şuan iyiki olmuş diyorum...

03.02.2017

Sabah yatağımdan ev arkadaşım nesrin'in çığlığı ile uyandım apartopar odadan çıkıp onun odasına girdiğimde yatakta oturur pozisyonda olduğunu gördüm endişeyle yanına gittiğımde korkuyla bana bakıyordu.

"Nesrin ne oldu iyi misin?" Diye sordum endişeyle hiç iyi gözükmüyordu nesrin derin derin nefes alıp verirken

"Zeynep suyum geldi bebek geliyor " dedi ve bir çığlık attı duyduğum cümle ile endişem biraz daha artınca acele ile ayağa kalkıp

"Hadi çabuk hastaneye gidiyoruz bebek çantası dolaptaydı" diyerek giysi dolabını acarak bir ay önce eksiksiz bir şekilde hazırladığımız bebek çantasını sırtıma alarak yatağa nesrin'e yöneldim kolunun altına girip

"Sakin ol canım hadi kalk " diyerek onu yataktan kaldırarak zorda olsa evden çıkardım birinci katta oturduğumuz için apartmandan çıkmak sorun olmadı ama aklıma taksi çağırmak gelmeyince boşta kalan elimle arnıma vurdum apartmandan çıktığımızda karşıma ali'nin çıkmasıyla gülümsedi ali üst komşumuz ve geceleri bazen taksiye çıkardı şansımıza oda taksisine binerken  bağırdım

"Ali yardım ettt" ali sesimle bana doğru dönüp taksi'nin arka kapısını acarak hızlı adımlarla yanıma geldi nesrin' i  kucağına aldığı gibi arka koltuğa yatırdı o kapıyı kapatırken bende sürücü koltuğunun yanında ki koltuğa binip nesrin'in elini tuttum

"Sakin ol canım derin derin nefes al ver" diyerek ona konut veriyordum nesrin ise acısının az alması için konutlarima uyuyordu. Ali sürücü koltuğuna geçip arabayı calıştirınca ona bakıp gülümsedim en zor zamanlarımizda hep yanımızdaydi o ne demek istediğimi anlayınca kısa bir gülümseme yollayıp hastaneye doğru sürmeye başladı.

Hastaneye vardığımızda ali arka kapıyı açıp nesrin' i çıkarırken ben acil kapısından içeri girip

"Sedye getirin çabuk sedye getirin" diye bağiriyordum görevliler sedye'yi getirince ali nesrin' i üstün e yatırdı

"Suyu gelmiş söyleyince hemen getirdik" dedim yanımıza gelen doktora beni başıyla onaylayip

"Doğum başlamış olabilir hemen doğuma alacağız " dedi ben nesrin' e bakıyor sakin olmasını söylüyordum onu büyük bir kapının ardına aldıklarında öylece kaldım girmek istesemde  hemşire beni durdurarak

"Buraya giremezsiniz burası dogumhane" diyerek beni uyarınca mecburen beklemeye başladım.

Nesrin'le buraya üniversite okumaya geldiğimde tanıştık üniversite bitincede eve dönmek istemeyince bu şehirde yaşamaya başladık hangi şehir dediğinizi duyar gibiyim ankara kendimize yetecek bir 2+1 bi ev tuttuk ben bir şirkette çalışıyordum nesrin'de üniversitede ne kadar iyi bir bölumden mezun olsada bir kafede çalışıyordu zaten alperle de orada tanıştı tanışmaz olsaydı. Alper 20 yaşında 1.80 boyunda esmer yakışıklı biriydi tam nesrin'in beğendiği tiplerde bir oğlandı nesrin ne kadar alper'i çok sevsede alperde o sevgiyi hiç görememiştim neredeyse bir sene çıktılar  taki nesrin hamile kalıncaya kadar nesrin hamile kaldığında ne kadar heycanli ve mutlu olsada bir o kadarda üzgündü çünkü ailesi bu durumu duyunca hoş karşılamayacaklardi ailesi sıkı bir aileydi nesrin ankara'yı  kazanınca bile zor kotek izin verip yollamişlardi okuması için burda yaşayacağını söylediği zamanı hatırlıyorumda babası telefonda nasıl bağırdıysa sesi bana kadar ulaşmış nesrin burada bir düzen kurduğunu söyleyerek zor ikna etmişti babasını benim ailemde sıkı bir aileyi ama nesrin'in ailesi kadar değildi nesrin bu mutlu haberi alper' e vermek için evden çıktığında onun kadar bende heyecanlıydım bana söylediğinde ilk başta nasıl böyle bir düşüncesi lik yaptigini zormuş baha bir kızmıştım ona ama gözünde ki o mutluluğu görünce gülümseyip kendime çekerek sarılmıştım zaman ne çabuk geçti bilmiyordum ama kapı çalınca sevinçle gidip açtım ama karşımda aglamaktan gözleri kan çanağına dönen bir nesrin beklemiyordum.

"Nesrin ne bu hal ?" Diye sordum endişe ve korkuyla nesrin sorumu duysada hiçbir şey söylemeden içeri girerek kendini koltuğa attı

"Nesrin birsey söyle?" Nesrin yavaşça başını bana doğru kaldırıp kırmızı gözleriyle bana baktı

"Istemiyormuş?" Dedi ve ağlamaya başladı birşey anlamadığım için yanına oturarak elini tuttum ve bana bakmasını sağladım

"Anlamadım ?" Diye sordum nesrin bana sımsıkı sarılıp hickırirken anlatmaya başladı.

"Evine gittim hamile olduğumu söyleyince bağırmaya çağırmaya başladı benimle gönül eğlendirmek için ciktigini baba olmak istemediğini söyledi aldı o bebeği bir daha görüşmeyelim dedi " dedi ve daha çok ağlamaya başladım

"Şerefsiz " dedim nesrin ne kadar kollarımda ağladı bilmiyorum sonunda uyuyup kalınca koltuğa yatırarak üstünü örttüm. Odama gidince üstüme kalın kazaklarimdan altimada kot giydim odadan çıktığımda nesrin hala uyuyordu askılıktan ceketimi alıp evden çıktım bir üst kara çıktığımda dairenin ziline bastım ne kadar bekledim bilmiyorum kapı açılınca bakışlarım onu buldu ali'yi

"Zeynep ne oldu ?" Diye sordu uykulu bir şekilde

"Ali kusura bakma seni bu saatte rahatsız ettim bugün taksi sende mi?" Diye sordum sorusuna cevap vermeden

"Evet bende hayır mı?" Diye sordu derin bir nefes alıp

"Şimdi anlatamam beni bir yere götururmusun yolda sana anlatirim" dedim başını sallayıp anahtarını eline alarak kapıyı kapattı.

"Bugün taksiye cikmayacaktim seni götürüp getiriim" dedi ona minnetle bakıp

"Teşekkür ederim" dedim arabaya bindigimizde ali calıştirınca gitmek istediğim adresi söyledim şerefsiz alper'in evini yıl boyu her şeyi anlattım ali ile eve taşındigimizda tanışmış yakın arkadaş olmuştuk herşeyimizi bilirdi bu olanlari duyunca sinirle direksiyona vurmuş ve hızını biraz daha arttırmıştı alper'in evinin önüne gelince elinde iki bavulla bir taksiye doğru giden alperi gördük ali arabayı durdurup hemen inince bende indim

"Alper " diye bağırdım alper sesimi duyunca bana bakıp yanına gelmemi bekledi ali benden önce onun yanına varıp kafa atınca alper ne olduğunu anlamadan yere düştü

"Ne oluyor lan" dedi burnunu tutup ayağa kalkarken

"Şerefsiz misin oğlum sen bir kızı hamile bırakıp terk etmek ne " dedim sinirle

" sanane kızım  ben mi dedim ona hamile kal diye korunsaydi " dedi ali onun bu cümlesi ile yüzüne yumruk atınca bir iki adım geriye gitsede yere düşmedi

"O kızla evleneceksin " diye bağırdı ali oldukça sinirliydi alper onun bu cümlesi ile bir ona bir bana bakarak kahkaha atmaya başladı

"Ben ve evlenmek şakamısiniz oğlum siz " dedi ve taksi'nin kapısını açarak oturdu

"Ben kimseyle evlenmem o arkadaşınıza da söyleyin ya aldırır bebegi yada bebeği ile ona mutluluklar " diyerek kapıyı kapattığı gibi bizden uzaklaştı...

Eve geldiğimizde nesrin uyanmış öylece boş duvara bakıyordu

"Ne yapacaksın nesrin?" Diye sordum bir saati geckin ses çıkarmadan duvara bakan arkadaşıma bakıp

"Aldıracağim " dedi ali ile ikimiz şaşkınlıkla aynı anda

"Ne?" Dedik

"Aldıracağim " diye tekrar etti cümlesini sinirle ayağa kalktım

"Ne aldirması ya ne aldirmasi o  minicik bebeğin ne suçu var nesrin aldırmiyorsun yediniz bir haltın cezasını  o çocuğa yükleme o çocuk doğacak ve sen ona annelik edeceksin" dedim ali beni yerime oturtup

"Zeynep' e katılıyorum aldırmayacaksın biz sana yardımcı oluruz herşey de " dedi nesrin sadece başını sallayıp bizi onayladı ve odasına girdi o günden sonra eski nesrin yoktu.

Düsuncelerimden elinde bebek ile çıkan hemşire'nin sesiyle çıktım

"Nur topu gibi bir oğlan oldu allah anneli babalı büyütsün diyerek ali'nin kucağına verdi bebeği aliyi bebeğin babası zannetmişti gözlerim doldu gerçek babasi onu öğrendiği an terk etmişti. Ali kucağında sanki bir bomba varmış gibi bebeği tutup bana baktı

"Zeynep al kızım bebeği kucagimdan dusurecegim falan şimdi birşey olacak korkarım ben " dedi gülüp bebeği kucağıma aldım çok tatlı bir bebekti ali yanımıza duran hemşireye gülümseyip

"Annesi nasıl ?" Diye sordu hemşire gülümsedi

"Gayet iyi birazdan normal odaya alacağız " diyerek bebeği kucağımdan alarak uzaklaştı.

Nesrin normal odaya alınmış ali ve ben onu güldürmek için her şeyi yapıyorduk bebek odaya gelmiş nesrin emzirmekten başka birşey yapmamıştı sütü tam inmedigi için bebeğe mama veriyorduk...

Neredeyse bir hafta olmuştu bebek doğalı o kadar tatlı bir bebekte ki anlatamam adını ben ve ali koymuştuk özgür bebeğin adı buydu o kadar yakışmıştı ki ona daha kimlik cıkarmamistik hepimizin işlerinde yogunluk olunca öylece kalmıştı bugün izin günümdu gidip çıkartacaktım gözlerimi açınca yanımda besiginde yatan bebeğe bakıp gülümsedim daha uyuyordu nesrin derin uyuduğu için benim odama almıştık bebeği gece kalkıp manasını altını alıp yatiyordum nesrin de gelip yapardı ama psikolojisi bebek doğduktan sonra daha bir bozulmuş gibiydi o yüzden ben yapıyordum dolaptan üstüme kazak ve ceket alarak giyindim bebeğe kısa bir bakış atıp odadan çıktım nesrin şimdiye kadar kalkmış olurdu ama ev sessizdi odasının önüne gelerek tıkladım 

"Nesrin uyandın mı canım?"  Diye seslendim ama ses yoktu demekki bizim uykucu hala kalkmamişti gülümseyerek kapıyı açtım ama odada kimse yoktu salona girerek salona baktım mutfağa baktim tuvalet ve banyoya da baktım yoktu odasında ki balkon gelince odasına geri dönüp içeri girdim balkona baktığımda orada da yoktu.

"Allah allah nerede bu kız?" Diye kendi kendime sorarken yastığın üstünde ki mektubu gördüm elime aldigimda nesrin'in el yazısıydi ve bana yazmıştı.

Zeynep'e

Canım arkadaşım zeynep ben yapamıyorum o bebeğe her baktığımda aklıma alperle yaşadıklarım geliyor beni terk ettiği gün dönüp duruyor aklımda ben gidiyorum nereye diye sorma uzaklara sizden o bebekten uzaklara ben o bebeğe annelik edemem o bebek sende artık ister bir yuvaya bırak ister sen büyüt ben o çocuğu hiç istemedim kendine iyi bak zeynep arkadaşın nesrin...

Gitmişti bir haftalık bebeğini bırakıp gitmişti peki ben bu bebekle ne yapacaktım