Gecenin sesi olur muydu?

Ya bu gece..

Yaptığın o acımasızlıkta gece sessizliğini bozmadı mı?

Yetmedi mi yalanlı hayatın?

Vicdanın bu yaptığını sindirebildi mi?

Yetmedi mi içindeki kötülük be çocuk?

Şimdi kalbine mıh gibi saplanmaz mı o kara leke?

Yetmedi mi gördüklerin, duydukların?

Unutmuşum; bunların seni ayakta tuttuğunu..

Gece sessizliğini bozdu o gün,

Fakat içindeki iyilik ilk kez ölmedi.

Defalarca ölecek ve sen bunu derinden hissedeceksin.

İçindeki tek damla kalmayana denk..

At gece çığlığını,

Dilerdim özgür olmayı,

Dileklerin gerçekleşmeyeceğini bilerek.

At gece çığlığını;

İçindeki kötülüklere at.

At gece çığlıklarını;

İçindeki kötülüğün kazanmasının zaferine..

At gece çığlığını, bu sadece ön gösterimdi.

Yetmeyecek bu çığlıklar, film henüz başlamamışken...