Merhabalar✨

Yeni bölüm sizlerle.🤗

İyi Okumalar 📖

Yazım yanlışı vs hatalarım varsa kusura bakmayın, ilk deneyimim ve acemiliğim. Bu yüzden hoş görün🥰

"Geleceğinizi yaşayabilmek için, öncelikle geçmişinizi bırakıp, gitmesine izin vermelisiniz...."

-Charles Givens-

Doktor tekrardan emin olmak adına test yapmamız gerekiyor, ona göre kesin ve net olsun.

- "Hemşire hanım her iki kızımızında kan ve saç örneklerini alıp laboratuvara götürün lütfen."

-" Tabi hocam hemen"

Vücudum uyuşmuş gibiydi sanki, robot gibi ne denilirse sesimi çıkarmadan yapıyordum, hoş sesimde yoktu ya zaten. Hemşire örnekleri alıp sonuçlar 1-2 saate çıkar. Tekrardan geçmiş olsun diyerek bizi doktor beyin odasına yönlendirdi. Herkes çok sessizdi.

Ben karşı tarafı izlerken, onlarda aynı şekilde beni izleyip inceliyolardı. Babam yani doğruysa (üvey) olan babamda aynı şekilde karşı taraftaki kızı izliyodu. Dışarıdan bakıldığında gerçekten de ben karşı tarafa, o kızda anneme çok benziyordu. Burdan bile belliydi aslında kimin kimin kızı olduğu. Herkes o kadar dalgındı ki kapının çaldığını bile duymamıştık.

-"Doktor bey sonuçlar çıktı buyrun"

-"Teşekkürler kızım, çıkabilirsin."

Ardından Doktor bey zarfı açarak sonuçları dışından okumaya başladı.

-"Yapılan ve alınan sonuçlara göre Asude Salman'ın test sonucu %99.9 Ceyda Eroğulları ile uyuşmaktadır.

Aynı şekilde Nazlı Eroğulları'nın test sonucu ise Nuray Salman ile %99.9 uyuşmaktadır. Bu sonuca göre tahminimiz doğru çıkmıştır."

Kulaklarımda tekrarlanıyordu doktorun söyledikleri.

Ne yani benim bunca yaşamım yalanmıydı şimdi.

Ya peki ailem dediğim kişiler bana yaptıkları.

Başımı kaldırdığımda Ceyda Hanımla kesişti bakışlarımız.

İçi gider gibi bakıyodu sanki, en değerli nadide bi eşyaya dokunmaya kıyamazsın ya hah onun gibi işte. Oysa ben hayatım boyunca böyle bi bakışla hiç karşılaşmamıştı. Yabancıydım.

Diğer kızın Nazlının sesi doldurdu odayı

-"Ben gerçek ailemi istiyorum, onlarla gidicem sizin yüzünüzü bile görmek istemiyorum."

Babam artık üvey olan babamda onu tasdikler şekilde

-"Evet herkes kızını alsın gitsin."

Bi insan nasıl hemen yeni bir yaşama ayak uydurmaya karar verebilir ki, yada daha önce hiç görmediği bilmediği, sadece sonuçlarda çıktı diye bunca zaman emek verildiği ailesini bi kalemde silip ben yeni ailemi istiyorum diyebilir ki. Evet benim belki çok iyi bi aile yaşantım yoktu ama gözlerine bakıldığında az da olsa değer verdiklerini anlayabilirdiniz. Ben yine kendi iç dünyama dalmışken Ceyda Hanım yanıma yaklaşıp

-"Sende bizimle gelmek ister misin, bize bi şans verirmisin?" dedi gözleri dolu dolu.

Sözde aileme baktım sanki kırk yıllık ahbap gibiydiler diğer kızla. Halbuki benimle hiç bu kadar ilgilenmemişlerdi bile. İçimden yine bişeyler kopup gitti. Daha diyorum ne kadar kırılabilirim, sağlam parçam kalmadı. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp yapabilir miydim ki, diğer kız gibi hemen alışıp yeni hayatıma adım atabilirmiydim. Ceyda Hanım tekrardan yeniledi sorusunu.

Benden cevap bekliyordu, halbuki cevap veremezdim ki, kabul ederler miydi beni bu halimle, onlarda yüzüme vurularmıydı eksikliğimi. Hala benden cevap bekliyordu, bi onay içeren hareket. Tamam dedim Kendi kendime. Başımı salladım olur dercesine. Ben onay verince gözleri parladı. Bu mutluluğu uzun sürmedi ama, üvey babam onlara bakarak

-"Asude konuşamaz, dilsiz kendisi boşuna cevap beklemeyin yani." Dedi sırıtarak.

Halbuki beni bu hale onlar getirmişti. Ceyda Hanımın yüzüne çevirdim bakışlarımı gözleri soldu. Ağzını açtı açtı kapattı. Ne diyeceğini bilemedi. Daha fazla burda kalmak istemiyordum. Bi insan neden suçu günahı olmadığı halde suçlanırdı ki, şu anda tam öyle bi konumdaydım. Ağlamayacağım bu sefer onu mutlu etmeyeceğim. Cebimden telefonumu çıkarıp

-"Eski evimden birkaç eşyamı alabilir miyiz? diye sordum

-" tamam, hadi gidelim."

Başımı sallayıp çıkıyordum ki kolumdan tutulup geriye çekildim.

Üvey olan babam sırıtarak

-" Asla sevilmeyeceksin Asude, onlarda seni kabul etmeyecek. Bak o konuşamaz dediğimde nasıl yüzleri soldu. Eksiksin sen. Kabul et. Umut ettiysen bile fazla beklenti içinde olma. Biz bile sevmediysek seni onlar hiç sevmezler. " Deyip bıraktı kolumu.

Bi insan neden bu kadar kötü olmayı isterdi ki. Yada nasıl bu kadar kötü olunurdu. Daha fazla beklemeden onları takip ettim onları arabaya binip eski yaşadığım mahalleye girdik. Evin önünde arabayı durdurup araçtan indik beraber. Yine telefonumu çıkarıp

-" Ben hemen bi kaç parça eşyamı alıp geliyorum"

dedikten sonra odama yöneldim. Odaya girince herşey bir bir gözümün önüne geldi. Yaşadıklarım, çektiğim zorluklar. Daha fazla düşünmeyip hemen biriktirdiğim paramı dolabın arka kısmından ve hatıra olarak sakladığım eşyaların olduğu kutuyu alıp kendi harçlıklarımla aldığım bi kaç parça kıyafetimi valize yerleştirdim.

Son kez bir daha bakıp çıktım odadan. Benim geldiğimi anlayınca hemen kalkıp çıktık evden. Geri dönüp bunca sena yaşadığım eve bakıp yeni hayatıma adım atacağım o hareketi gerçekleştirip arabaya bindim.

Ve asla geriye dönüp bakmadım.

Çünkü, bakılmaya değecek bir hatıram yoktu...

Hayırlı Akşamlar, nasılsınız?

Bölüm nasıl olmuş🤗🌸

Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın lütfen...🤗🥰

Çünkü yorumlarınız benim için önemli.💬✍️

Yarın sınavım var bana dua edermisiniz, güzel geçsin, güzel puanlar alayım inşaAllah...🤲🏻🥰🌸

Şimdiden Teşekkür Ederim 🌷