11. Bölüm

9. Bölüm

Sessiz Çığlık
sessizciglik

Merhaba Canlarım Ben geldim🙋🏼‍♀️🤗

Kusura bakmayın hemen bölüm atıcam dedim ama atamadım bi türlü.

Bu bölüm Yağızın anlatımıyla olucak. Bakalım beğenecekmisiniz.

Erkek ağzıyla yazması da biraz zormuş.🤭Neyi nasıl yazsam diye çok düşündüm. Ama sonunda hallettim.

Size iyi Okumalar...📖🥰

 

 

 

~Yağız'ın Anlatımıyla~

 

Hastanenin yoğun temposundan kendi odama geçebildiğimde ancak nefes alabilmiştim. Daha doğru düzgün yemek bile yiyememiştim. Çalıştığım bölüm çocuk bölümüydü. Her ne kadar sevecen de olsalar bazen insanı çok zorluyolardı cidden. İğneden korkup ortalığı ayağa kaldıranlar, bizden korkanlar, aletleri görüp kaçanlar, vs vs diye devam edebilir bunun sonucu. Açlığa isyan eden karnım ses çıkardığında kantine gidip tost almak için ayaklandım. Odadan çıkıp kantine doğru yürümeye başladığım sırada telefonum çaldı. Arayana baktığımda babamın aradığını görmemle kaşlarım kendiliğinden çatıldı. Normalde beni çok acil bi durum olmadığında hastanedeyken aramazlardı. Mesajla hallederdik işimizi. Daha fazla beklemeyip aramayı açtım.

 

"-Efendim baba, buyur?."

  

"- Kusura bakma oğlum, biliyosun önemli bişey olmadığı sürece seni pek arayıp rahatsız etmeyiz. Ama şimdi müsaitsen bi yukarı başhekemin odasına kadar gelebilir misin? Başhekimi Kenan Bey'in bize söyleyecekleri varmış.." Dedi.

 

"-Hastanede misin, hayır olsun inşaAllah kötü bir şey yok değil mi? Bizimkilerden birine mi bişey oldu? Annem iyi mi? Başhekim ne diyecekmiş ki hayır olsun?"

 

"-Hayır oğlum kimseye bişey olmadı, herkes gayet iyi, sen gel seni bekliyoruz, konuşucaz zaten sen gelince."

 

"Tamam baba, hemen geliyorum. Kantine gidiyodum zaten. Bir dakikaya ordayım." Deyip telefonu kapattım.

 

Adımlarımın yönünü asansöre çevirip bindim. Başhekimin olduğu kata basıp beklemeye başladım. Kata geldiğimin haberini veren sesle hızlıca asansörden inip başhekimin odasına doğru hareket ettim. Kapıya gelince tıklatıp onay geldiği gibi kapıyı açıp girdim odaya.

Babam ve Annem vardı. Başhekime başımla selam verip Bizimkilerin yanına doğru yürüdüm.

Beni gören Babam,

 

"- Gel Yağız, otur. Kenan Beyin bize diyecekleri varmış. Beni arayıp eşinizle gelmeniz gerekiyor deyince seninde burada olman iyi olur diye onun için çağırdık seni."

 

"- Evet Kenan Bey sizi dinliyoruz, bizi neden çağırdınız?"

 

"- Öncelikle bu duyacaklarınız sizi biraz şok edebilir, ama söylemem gerekiyor. Ama sakin olmanız gerekiyor."

 

"-Hocam ne olduğunu söyleyebilir misiniz artık. Hem sakin olmamızı gerektirecek ne olmuş olabilir ki.?"

 

"-Ceyda Hanım, siz seneler önce burada doğum yapmıştınız değil mi?"

 

"-Evet Kenan Bey, doğrudur. Ama ne alaka benim burada doğum yapmam."

 

"-Konu tam da bununla ilgili Ceyda Hanım. Nasıl diyeceğimi bilmiyorum ama sizin doğum yaptığınız aynı saatler içinde bir kişi daha sizinle birlikte aynı zamanda doğum yapmış. Ve o kişinin de bebeği kız çocuğuymuş. Hemşirelerin bian ki boşluğuyla bebekler karışmış. Yani şu anki kızınız sandığınız kişi öz kızınız olmayabilir. Bu yüzden o zaman sizinle beraber doğum yapan kişiye de ulaştık. Onlara da durumu anlattıktan sonra kızlardan ve sizlerden kan ve saç teli alıp laboratuvara göndericez. Çıkan sonuca göre tekrar konuşuruz. Siz isterseniz kızınızı arayın buraya gelsin."

 

Böyle bişey nasıl olabilirdi. Hepimiz şok olmuştuk. Annem ne diyeceğini bilemedi. Açtı açtı kapattı dudaklarını. Kelimeler çıkamadı dudaklarından. Babamda hakeza aynı şekilde donmuştu. Benim ise düşündüğüm şey kardeşlerimdi. Zaten hepimizin bağı kopuktu. Bi türlü anlaşamıyorduk Nazlı Hanımın kendisiyle. Şimdi de kardeş değilsiniz diyordu, kızınız değil diyordu Kenan hoca.

Sindirmek biraz zor olucaktı sanırım bizim için. İlk kendine gelen babam oldu ve cebinden telefonunu çıkarıp Nazlı'yı aradı.

 

"-Alo Nazlı, hemen abinin çalıştığı hastaneye gel, soru sorma gel diyosam gel. Arkadaşlarınla sonrada buluşabilirsin. Bekliyorum. Gelince ara abin karşılayacak seni. Gelince görüşürüz."

 

Deyip kapattı. Yine o ipsiz sapsız arkadaşlarıyla buluşucaktı sanırım. Sinirlenmişti babam. Ne kadarda uyarırsa uyarsın dinlemiyordu bir türlü Nazlı. Kafasına koyduğunu yapıyor, istediği saatte giriyor çıkıyor, geceleri geç vakitlere kadar gününü gün ediyordu. Bu da haliyle Annemle babamı sinirlendiriyordu. Benim aklım ise bizimkilerdeydi. Acaba duyunca ne tepki vericeklerdi. Bi yöne sevineceklerdir Nazlı'nın bizim kardeşimiz olmadığı için orası ayrı ama herkese yaşattıklarını düşününce de sinirlenip ortalığı birbirine katacaklardı da. Acaba gelicek olan kız nasıl biriydi.

Oda da sessizlik hakimdi. Annemle babam derin düşünceler içindeydi. Haklılardı haliyle. Yıllarca kızları diye bilip binbir emekle büyüttükleri kızları, öz kızları değildi. Bende düşünceler içindeyken Babamın telefonu çaldı, sanırım Nazlı Hanım gelmişti. Ayaklandım ve odadan çıkıp telefonu çıkarıp Nazlı'yı aradım.

 

"-Alo Nazlı nerdesin, girdin mi hastaneye? Hah tamam, oradan asansöre binip 2 kata bas. Ben seni asansörün önünde bekliyorum." Deyip kapattım.

 

Saniyeler sonra asansör geldi ve Nazlı Hanım indi. Direk söylenmeye başladı.

 

-"Allah aşkına ne zorunuz var da beni buraya çağırıyorsunuz.? Arkadaşlarımla planım vardı benim. Ama ben biliyorum sizin ne yapmak istediğinizi sırf ben buluşmayayım, yanlarına gitmeyeyim diye yapıyorsunuz dimi. Ama ben bunun acısını çıkartırım sizden." Dedi.

 

-"Yürü Nazlı, işimiz olmasa çağırmayız heralde değil mi? Meraklı değiliz bizde sana. Ayrıca sanki bizi çokta dinliyosunda. Buluşma desek bile bi yolunu bulup gidiyosun zaten. Ne şamatasını yapıyosun burda" dedim sertçe.

 

Önden yürüyerek Kenan Hocanın olduğu odanın önüne gelip kapıyı çaldım. İçerden onay gelince Nazlıya öncelik verip girmesini işaret ettim. Ardından bende girerek kapıyı kapattım. Babam,

 

-" Gel Nazlı, otur ve bekle. Birazdan anlayacaksın sende. Neden seni çağırdığımızı." Dedi.

 

Beş dakika geçmeden kapı tıklatıldı. Kenan Hoca gir komutu verince hemşire,

 

-"Hocam beklediğiniz kişiler geldi." Dedi.

 

-" Hemen al kızım içeri." Dedi Kenan Hoca. Hemşire başını sallayıp kapıyı içeri buyur etti gelenleri.

 

Gözlerim gelen kıza takıldı kaldı. Hayretle açıldı gözlerim. Bu nasıl olurdu,

Bu bu kız tamamen annemin kopyasıydı....

 

Evvetttt nasıldı bölüm.?

Devamı gelsin mi?

Nazlıyı nasıl buldunuz?

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 💬 🌟

 

 

 

 

 

Bölüm : 30.01.2025 21:49 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
Hikayeyi Paylaş
Loading...