Kesin biri bana kamera şakası yapıyordu çünkü bunun mantıklı bir açıklaması yoktu. Şuan karşımda elinde çiçekler ile kapıdan duran kişi benim butikte kaşını yardığım adam ve ailesi duruyordu.

Annem ne zaman gelmişti ya ne zaman dır oradaydı bilemiyordum "kızım alsana içeri misafirlerimizi" dediğinde kendimi toparladım ve kapıdan çekildim. Önce içeri kaşını yardığım adam arkasından annesi babası girdi.

Annem " tekrar dan hoşgeldiniz" dediğinde annesi sanırsam ismi nerimandı gülümseyerek "hoşbuldum ahiretliğim" dedi. Babamda yanımıza geldiğinde adını doğru hatırlıyor isem kemal amca ile gülüşerek kucaklaştı.

Annem kaşını yardığım adama daha doğrusu beşik kertmeme "sende hoş geldin Karan oğlum" ismin Karan olduğunu öğrendiğim beşik kertmem gülümsedi ve uzanıp annemin elini öptü "hoşbuldum narin yenge" dedi ve babamında elini öpmek için eğildiğinde babam izin vermedi. Babam omuzlarından tutup kendine çekti ve sıkı bir şekilde sarıldı. Karan da babamın sarılışına karşılık verdi ve bir süre sarılı kaldıktan sonra geri çekilen babam oldu.

Babam karanı baştan aşağı ya inceledi ve kemal amcaya dönüp.

" maşallah kemal senin oğlan çakı gibi olmuş aslan gibi delikanlı" karana tekrar baktı " evlat senin kaşına ne oldu" diye sorduğunda Karan bana ima ile baktı ve sonra babama döndü " ufak bir kaza işte davut amca" dedi.

Babam başı ile onayladı. Annem yanıma gelip kısık bir ses tonu ile

" kızım öpsene misafirlerimiz elini" dediğinde ilk kemal amcanın sonra da Neriman teyzenin elini öptüm ve yerime geçtim.

Babam salonu işaret ederek " hadi geçelim içeri masa hazır" dediğinde herkes salona yöneldi, annemler salona geçtiğinde geriye sadece Karan ile ben kalmıştım.

" demek butikte kaşımı yaran kız benim beşik kertmem çıkıyor bak sen şu işe" dediğinde yüzümü buruşturdum " aynen butikte ki sapık adam benim beşik kertmem çıkıyor bak sen şu işe" diye onu taklit ettiğimde Karan güldü.

Kollarımı göğsümün üzerinde birleştirdim " Senin ile asla evlenmem ağa bozuntusu" dediğimde karanın yüzünde ki gülümseme daha da artı " bence asla asla deme" bakışlarını açık saçlarımda dolaştırdı ve " bir bakmışsın evlenmişiz ve bir hatta birden fazla çocuğumuz olmuş kim bilir" dediğinde kaşlarımı çattım

" cidden sen sapıksın" dediğimde karanın yüzünde ki gülümseme yerini ciddiyete bıraktı.

Sana ki az önce söylediği şeyden ötürü pişman olmuş gibiydi " Ben özür dilerim yani amacım sadece sana takılmaktı kusura bakma" umursamaz davranıp " iyi bir daha yapma" dedim ve salona gideceğim sırada karan kolumdan tuttu. Bir koluma bir karanın eline baktım.

Karan ile bakışlarımız kesiştiğinde Karan sanki ateşe dokunmuş gibi bir anda elini çekti " özür dilerim yanlış anladın beni, ben öyle adamlardan değilim sadece şakasına dedim inan bana amacım seni rahatsız etmek değildi" dediğinde biraz olsada yumuşadım.

" neyse ne farkın da isen böyle şeyler biz kadınları rahatsız eder" Karan biraz olsa da rahatladığın da

" tekrar özür dilerim" bir adım attım ve karanın dibine kadar girdiğimde aramızda ki boy farkı arttı tahminen 1 80 boyundaydı ne kadar topuklu ayakkabı giysem de boyum anca göğüs kafesine denk geliyordu.

" Dikkat et bazı kızlar asabi ve sert oluyor onlardan biride benim bu sefer affettim ama bil bir daha ki ne böyle nazik karşılamam" dedim alçak bir ses tonum ile. Karan yutkundu ve geri çekildi " özür dilerim o zaman her şey yoluna girdiğine göre" elini bana doğru uzattı " Ben Karan alp Akay senin beşik kertmenim peki senin adın ne küçük hanım" dedi

Eğer Karan herşey yolunda ve en başından başlamak istiyor ise bende başlaya bilirdim bana uzattığı elini tutup sıktım " bende Kadem yıldız memnun oldum" Karan gülümsedi ve elini çekti " iyi anlaşacağız gibime geliyor" başım ile onayladım. Karan da gülümsediğinde eli ile içeriyi işaret etti " geçelim mi bizi bekliyorlar" dediğinde olduğum yerden hareket ettim ve ben önde Karan arkamda içeri girdik.

Annemler sohbet eşliğinde yemeklerini yiyordu, ben annemin yanına geçip oturduğumda karanda yanıma gelip oturdu.

Ara ara Karan ile sohbet ediyor iken bazende annesi babası ile sohbet ediyordum. Şimdi daha iyi anlamıştım Karan dediği gibi sakin bir adammış hayatı çalışmakla geçen boş zamanlarında ise mutlaka boş durmayıp topraklarını gezen bir adammış.

Yemekler yediğinde herkes koltuklara geçti, bende kahveleri yapıp dağıttım. Bir süre herkes tekrar sohbete daldığında Karan salondan çıkıp avluya çıktı. bende peşinden dışarı çıktım, Karan hasır sandalye de oturuyordu

" anlaşılan bir tek sıkılan ben değilmişim" dediğinde yanına gidip karşısında ki hasır sandalyeye oturdum " evet maalesef herkes farklı konulardan bahsediyor" dediğinde Karan beni başı ile onayladı.

" ne düşüyorsun yani beşik kertmesi olmamız konusunda" Karan dışarı çıktığımda beridir ilk kez bana baktı " hiç bir şey sadece geçmişte verilmiş bir söz birimizden birimiz istemediği sürece evlenmeyiz" dedi

" peki sen istiyormusun benim ile evlenmeyi"diye sordum Karan derin bir nefes aldı ve arkasına yaslandı " bilmiyorum sadece yanlış bir şey yapmak istemiyorum sadece zamana bırakmak bence daha iyi "dediğinde gülümsedim

" aynen zaman herşeyin ilacı" beni sadece başı ile onaylamakla yetindi.

Bir süre ikimizde konuşmadık.

" aslında senin ile iyi anlaşırız gibi " haklıydı Karan ile bir çok ortak noktamız vardı " evet öyle gibi "dediğim de Karan öne doğru eğildi ve dirseklerini dizlerine dayayıp ellerini önünde birleştirdi " Kadem beni ne zaman istersen araya bilirsin evlenmesek bile arkadaş ola biliriz o yüzden bir sıkıntın olur ise ilk beni ara ben sana yardımcı olurum her konuda" Karan hakkında insanlar çok güzel şeyler söylüyorlardı, bazen abarttıklarını düşüyordum ama şimdi karanı biraz daha tanıdığımda hepside haklılardı.

Başımı salladım " teşekkür ederim" gülümsedi ve arkasına yaslandı. Çaktırmadan karana kaçamak bakışlar attım. Karan açık kahverengi saça sahip, 180 boyunda yeşil gözlü, beyaz tenli bir adamdı. Üstüne giydiği beyaz dar tişörtü vücut yapısını ortaya çıkarmıştı altına giydiği kot pantolonu ise tarzına başka bir hava katmıştı. Ona itiraf etmesemde Karan yakışıklı biriydi, diğer kızlar karan gibi bir adamda ne buluyor diye düşünüyor iken şimdi onu incelediğimde bir kez daha iyi anladım. Karan her kızın dönüp baka bileceği bir adamdı.

Hani derlerdi ya insanın içi dışı bir dir diye işte o kelime tam karana göre bir cümleydi. Karan ona bakışımı yakaladığında dudağının kenarı kıvrıldı " ne o çok mu yakışıklıyım" eli ile çenesini kaşıdı ve küstah bir şekilde gözlerini kıstı.

" sende haklısın bakılacak bir adamım" kendini beğenmiş tavrı yüzünden yüzümü buruşturdum

" maşallah ego tavan senin tabi birde kendini beğenmişliğin" dediğim de Karan güldü " kızma kızma sadece şaka yaptım" dedi

" bayat bir şaka" dediğimde annemler içeriden çıktı, avluda karan ile bizi baş başa gördüklerinde şaşırdılar ama yüzlerinde memnun bir gülümseme vardı. Karan oturduğu yerden kalktı ve üstünü düzeltti, bende ayağa kalktım.

" o zaman iyi akşamlar Kadem hanım" dediğinde gülümsedim

" iyi akşamlar Karan bey" dediğimde Karan annemlerin yanına gidip ellerini öptükten sonra çıkışa yöneldiler. Karan yanımdan geçer iken başı ile hasır sandalye yi işaret ettikten sonra göz kırptı ve konaktan çıktı.

Karanın işaret ettiği sandalye ye baktığımda üstünde katlanmış beyaz bir kağıt vardı, kağıdı aldım ve açtım. Kağıtta yazılanı görünce gülümsedim :

Beni aramanızı sabırsızlıkla bekliyorum prenses hazretleri :)

Şaka şaka... Biliyorum çok şakacıyım ve yakışıklıyım :D neyse dediğim gibi beni her zaman araya bilirsin beşik kertmen ola bilirim ama arkadaşın olmayı daha çok isterim...

(05*********)

Karan ne kadar kendini beğenmiş olsada iyi bir adam olduğu kanaatine girmiştim evet galiba da öyleydi. Kağıdı katladım ve cebime kattıktan sonra odama geçtim.