Bir insan sevdikleri ve sevdiği için ne kadar ileri gide bilir? Yada yanlış olduğunu bildiği halde neden yanlışın peşinden gitmeyi inat eder?

İnsan sevdiği için her şey yapar yanlış olsa bile. Zaten biz insan oğlunun doğru kararı bir gün ayağımıza dolanır, ama iyi niyetimizden ama merhametimizden.

Şimdi benim tek dileğim var aldığım bu kararın bir gün benim ayağıma dolanmaması.

Bütün gece gözümü kırpmadığım için başım felaket derecede ağrıyordu. Yataktan kalktım ve üstümde ki çarşafı bir kenara attıktan sonra yataktan ayağımı dışarı uzattım, ayağıma terliklerimi giydim ve lavobaya gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynada kendime baktığımda gece uyumadığım için gözlerim kızarmış, cildim ise soluktu.

Banyoda işlerimi hallettim ve odama gidip gardıropumdan siyah bluzumu, kırmızı eteğimi çıkardım ve yatağa attım. Üstümde ki pijamalarımıdan kurtulduktan sonra önce bluzu mu sonra da eteğimi giydim.

Üstümü giyindikten sonra makyaj masamın önüne gidip aynada kendime baktım. Uykusuzluk resmen yüzümden akıyordu. Bir nebze de olsa uykusuzluğumu gizleye bilmek için makyajımı yaptım. Aynada son kez kendime baktığım da yinede yüzümde ki uykusuzluğu kapata bilmiştim ama gözlerim için bunu söyleyemeyecektim.

Kapım bir kez tıkladığında aynada kendime bakmayı bıraktım " evet" dediğimde evimizin yardımcısı " Kadem hanım beni anneniz gönderdi kahvaltının hazır olduğunu söylemek için" dediğinde

Derin bir nefes aldım " tamam geliyorum" dedim

Akşam hiç bir şey olmamış gibi karşılarına çıkmam gerekiyordu o yüzden yüzüme her zaman ki gülümsememi takındım ve odamdan çıktım. Odadan dışarı çıktığım da annem ile babam mutlu bir şekilde kahvaltılarını yapıyordu.

" günaydın" diye şakıdığım da babam her zaman ki gibi sıcacık bir şekilde gülümsedi " günaydın güzeller güzeli kızım" dediğinde yerime oturdum. Babama baktığım da herşey yolundaymış gibi davranıyordu ama gerçekten öyle değildi. Babamdan bakışlarımı çektim ve anneme baktım annemde aynı şekilde mutlu ve her şey yolundaymış gibi davranıyordu.

Anlaşılan bu durumu bir tek ben bilmiyordum ve öğrendiğimde de şimdi ikisinede farklı gözler ile bakıyordum ;kandırılmış gibi.

Peynirden ağzıma bir lokma attım ve çiğnedikten sonra yuttum " Ben bu gün Karan ile buluşacağım haberiniz olsun" babam çayı yudumlamayı bıraktı ve masaya koydu annem ise memnun bir şekilde bana baktı " tamam kızım" dedi babam annem ise iki elini dua edermiş gibi elini açtı ve göğe baktı " Allahım sen tez zamanda kızımın düğününü göster" dedi ve ellerini yüzüne sürdükten sonra bana baktı " hadi inşallah kızım" dediğinde gülümsedim ve kahvaltımı yapmaya devam ettim.

Kahvaltımı bitirdikten sonra odama gittim. Komidinin üstünden telefonumu aldım ve yatağıma oturdum. Çekmeceden de karanın yazdığı numarasını telefonuma yazdıktan sonra arama tuşuna bastım. Bir süre çaldığında Karan telefonu açtı.

" efendim" dediğinde derin bir nefes aldım " Karan" Karan bir süre sustu sonra da " Kadem" dediğinde yataktan kalktım " müsait misin böyle aradım sormadan da"

" sorun değil müsaitim dediğim gibi beşik kertmen olabilir ama arkadaşınım Kadem" alt dudağımı dişledim ve başım ile onayladım

" teşekkür ederim" tekrar derin bir nefes aldım utana sıkıla " Karan aslında ben seni şey için aramıştım" dedim

" ne için aramıştın" dediğinde nefesimi dışarı verdim " vaktin var ise bugün buluşa bilir miyiz diye soracaktım" Karan arkada her kim var ise ona bir şey söyledi. Söylediği kişi " tamam ağam" dediğini duydum ve sonra da karanın sesini.

" tabi var nerede ve ne zaman" dediğinde gülümsedim " öğlen ben sana konum atarım" dediğimde Karan güldü " tamamdır küçük hanım sizden konum bekliyorum" dediğinde güldüm " teşekkür ederim o zaman seni daha fazla tutmayım kolay gelsin" dediğimde Karan " teşekkür ederim görüşmek üzere" dedi ve telefonu kapattım.

Kararı aldığım zamandan beridir tek bir dileğim vardı aldığım bu kararın bir gün benim ayağıma dolanmaması.

Saat 12 ye gelmeden evden çıktım zaten yeteri kadar beklemiştim bir an önce bu işin bitmesini istiyordum tabi içimde ki cesaretimi kaybetmeden söylemek istiyordum. Arabam ile kısa bir yolculuk yaptıktan sonra buluşacağımız kafeye geldim. Arabamı valeye verip kafeden içeri girdim.

İçerisi her zaman ki gibi kalabalık sayılırdı, yanıma garson geldiğinde beni başı ile selamladı "hoşgeldiniz" dediğinde bende başım ile selamladım. Eli ile içeriyi işaret etti " içerisi kalabalık ama terasımız boş sayılır ister iseniz terasa geçe bilirsiniz" diye bilgilendirdi.

" olur daha iyi olur hatta" dediğinde kenara çekildi ve terası eli işaret etti " buyurun efendim o zaman" dediğinde önünden yürüdüm. Terasa çıktığımda yüzüme soğuk hava çarptı, bir nebze olsada soğuk hava iyi gelmişti beni kendime getirmişti . Bugün bitirecektim herşeyi, boşta olan masaya geçip oturdum. Ben oturduğumda beni karşılayan garson masama geldi " ne istersiniz efendim mönü getirmemi istermisiniz" dedi

" hayır teşekkür ederim arkadaşım gelsin eğer istersek çağırırız tekrardan sizi" garson beni başı ile onayladı ve yanımdan Gitti. Garson gittiğinde bakışlarımı manzaraya çevirdim uçsuz bucaksız gibi gözüküyordu sanki sonu yokmuş gibi.

" kusura bakma beklettim seni anca çıka bildim" karanın sesini duyduğumda bakışlarımı manzaradan çektim ve karana baktım. Karan üstüne beyaz gömlek deri siyah ceket ve beyaz pantolon, siyah spor ayakkabı giymişti.

Başımı iki yana salladım ve gülümsedim " önemli değil bende yeni geldim" dediğimde Karan rahatladı ve arkasına yaslandı.

" anladım" dedi ve elini kaldırıp garsonu çağırdı ve bana baktı " bir şeyler içelim" dediğinde garson yanımıza geldi. " ne içersin?" diye sorduğunda " kahve şekersiz" dediğimde Karan garsona baktı " iki kahve ikiside sade olsun" dedi. Garson hızla yanımızdan gittiğinde Karan bana baktı.

" ee neden çağırdın bakalım beni" diye sordu " aslında senin ile konuşmam gereken bir konu var" dediğimde Karan oturduğu yerde dikleştirdi ve ceketini düzelti " dinliyorum" dedi

Önüme düşen saçımı kulağımın arkası sıkıştırdım " yani şimdi sen dedin ya arkadaşın olarak sana yardım ederim diye her ne konuda olsa bile" Karan beni başı ile onayladı ve masaya doğru eğilip ellerini masanın üzerinde birleştirdi " evet dedim ve sözümün arkasındayım sana yardım ederim" dediğinde gülümsedim.

" teşekkür ederim" dedim ve hemen arkasından " ama şimdi bu söyleyeceğim konuda bana yardım etmek istemez isen anlarım" Karan güldü " Kadem konu her ne ise sana yardım edeceğim söz " dedi.

Bu konuyu karana nasıl söyleyecektim bilmiyordum daha doğrusu karana nasıl anlatacaktım bilmiyordum " Kadem söyle hadi ne oldu" dediğinde kucağımda Parmaklarım ile oynamayı bırakıp karana baktım.

Karan bir an endişeyle bana baktı "bak konu her ne ise bana aça bilirsin ben sana yardımcı olurum bana güvene bilirsin Kadem. hadi söyle ne oldu" diye bana cesaret verdiğinde derin bir nefes aldım. Artık zamanı gelmişti

söyleyecektim ve adım kadar emindim Karan bana yardımcı olacaktı son bir kez karanın gözlerinin içine baktım ve Karan hadi söyle artık gibi başını salladığında. Cesaretimi topladım ve dudaklarımı ıslatıp

" Karan benim ile evlenir misin?" diye sordum