Gel desem duyar mısın beni bu yanlız kalabalıkta. Baksan da görür müsün, dokunur musun sol yanıma. Her şeyi geride bıraktım bak geldim kapına ve ben biliyorum ki içeridesin, içimdesin

Hoş geldin hayatıma

✨ Murat tavlı ✨

İnstagram 👉:#sessizkiz563👈 takip ederseniz sevinirim

Keyifli okumalar dilerim herkese lütfen vote ve yorum yapmayı unutmayın 😇

Karan başını koltuğun başlığına yasladı ve gözlerini kapadı. Kardeşleri uzun süredir düğün için ne giyilecek kavgası ediyordu ve Karan bu durumdan sıkılır hale gelmişti " hayır lan bence siyah takım giyelim abimde aynı şekilde giysin bence on numara olur" dedi tahir. Karan söylenenlere ne kadar kulak asmasa da bazen dinlediği zaman mutlu oluyordu çünkü 12 yıl sonra sevdiği kadına kavuşacaktı.

Karan gözlerini açtı ve başını çevirip kapıya baktı, bir hafta sonra sevdiği kadın o kapıdan gelinliği ile içeri girecekti. Hayatını şenlendirdiği gibi bu evide şenlendirecekti. Karan o günün hayali ile gülümsedi, kim bilir Kadem gelinlik ile ne kadar güzel gözükücek. Karan derin bir iç çekti ve bakışlarını tekrar gökyüzüne çevirdi, o ara zihnine zehir gibi yayılan düşünce ile gözlerini sımsıkı kapadı. Kadem ile nişanlandığı günden beridir o düşünce hep aklına gelir olmuştu.

Ya Kadem onu sevmez ise yada onun kötü huyunu öğrenip onu bırakıp gider ise?

Karan bir anda ayağa kalktığında Akay kardeşler konuşmayı kesti ve şaşkın gözler ile karana baktılar. Karan 5 çift şaşkın gözleri umursamayıp konaktan hızla çıktı. Arabaya binmek yerine yürümeyi tercih etti, nereye gittiğini bilmeden yol boyu yürüdü. Aklında ki düşünceler giderek dayanılmaz hale geldiğinde nerede olduğunu yada çevrede ki insanları umursamayıp avazı çıktığı kadar bağırdı.

" beni seversin değil mi Kadem. Beni bu hastalıklı halim ile seversin değil mi?" Karanı dizleri daha fazla kendisini dayayamayacak hale geldiklerinde Karan yere diz çöktü ve başını yere eğdi, Karanın diz çökmesi ile gözünden bir damla yaş aktı " yalvarıyorum sev beni Kadem, yalvarıyorum sana bu hastalıklı adamı iyileştir çünkü ben o adam olmaktan çok yoruldum "

Karan bir süre öyle kaldıktan sonra nerede olduğunu bakmak için kafasını kaldırdı , geldiği yeri görmesi ile yüzünde silik bir tebessüm oluştu çünkü Geldiği yer harabeler idi yıllarca kademe olan aşkını korkusuzca haykırdığı tek yer.

😇🥰

Karanı belki de istemediği bir hayatın içine çekmiştim, yada sevdiği kız ile arasına girmişte ola bilirdim. Bu düşünceler son zamanlarda aklımdan bir kez olsun çıkmamıştı, gerçi karana cesaret edip sormamıştım da ama sevdiği bir kız olsaydı söylerdi değil mi?

" Kadem kızım Karan geldi bak hele buraya" annemin sesi ile daldığım düşüncelerden çıktım. Bakışlarım yavaş yavaş kapıya kaydığında bana gülümseyerek bakan bir çift yeşil gözleri gördüm, Karanı incelediğim de yüzünde canlılık var gibiydi, üstüne her zaman kinin aksine beyaz gömlek ve bacaklarını saran siyah bir pantolon ile beyaz spor ayakkabı giymişti.

Derin bir nefes alıp gülümsedim ve Karan ile annemin yanına indim, yanlarını inmem ile Karan sıcacık bir şekilde " Günaydın" diyip gülümsedi. Bende aynı şekilde "Günaydın " dedim. Annem bir süre bize baktıktan sonra " Ben mutfağa gideyim halledilmesi gereken işler var akşama" Karan Bakışların benden çekip anneme baktı

" tamam anne" dedi samimiyetle Annem karana gülümseyip yanımızdan ayrıldı.

Annem gider gitmez " Karan biraz konuşalım mı?" dedim ve hızla arkasından ekledim " tabi vaktin var ise" Karan ilk başta şaşırsada kendini toparladı " tabi olur kötü bir şey yok değil mi?" dediğinde başımı iki yana salladım " yok hayır sadece biraz konuşmak istiyorum"

Karana sorun yok demem üzere gülümsedi " peki o zaman biraz yürümeye ne dersin" onayla başımı salladım, Karan elini kapıya doğru uzattı " bayanlar önden" dediğinde gülümsedim ve avludan çıktım. Evden çıktığımız da Karan ile yan yanaydık. Karanın benden baya uzun bir yapısı vardı, sanırsam ben anca göğüs kafesine geliyordum ve eğer Karan beni öpmek isterse eğilmek zorunda kalacaktı.

Allahım ben neler diyorum ya!!!

Karanın sorusu ile daldığım düşüncelerden çıktım " seni dinliyorum Kadem konuşmak istediğin konu ne" dediğinde durdum ve dönüp ona baktım. Bana hep ilgi ile bakıyordu, tamam kötü bir başlangıç yapmış olabilirdik ama iyi ilerletmek kendi elimizdeydi.

Kollarımı göğüsümün üzeride birleştirdim ve derin bir nefes alıp

" Karan farkın da isen sen bana geçmişin hakkında bir bilgi vermedin" Karan ellerini cebine yerleştirdi ve omzunu kaldırıp indirdi " yani neyi merak ediyorsun Kadem" dedi rahatsız bir ses tonu ile, Kızmış mıydı yoksa rahatsız mı olmuştu tam emin olamadım.

" nasıl desem sevdiğin biri yok mu hayatında yada sevgilin" Karan bunları deme mi beklemiyor olucaktı ki kaşları havaya kalktı "nerden çıktı şimdi bu" diye sordu. Geçiştirmek için kollarımı çözdüm ve elimi yukarı kaldırıp salladım.

" öylesine yani aranıza girmek gibi bir düşüncem yok" karan ellerini cebinden çıkardı ve kollarıma koyup can yakmayacak şekilde sıktı. " bak Kadem olsaydı senin ile evlenmeyi kabul etmezdim" haklıydı karana ilk evlenme teklifi ettiğimde şaşırmıştı ama olayı anlattığımda hiç düşünmeden kabul etmişti.

Omuzlarımı düşürdüm " ne bileyim son zamanlarda çok kez bunu düşünür oldum" bakışlarımı karandan çektim ve bir süre harabeleri izledim. Karan ellerini kolumdan çektiğin de bakışlarımı ona tekrar çevirdim, oda benim gibi bakışları harabelerdeydi. Her ne düşünüyor ise yüzünde gülümseme vardı.

" peki sevdiğin biri de mi yok" diye sorduğumda Karan bakışlarını harabelerden çekip bana baktı

" yok" diyip kestirip attı. İçimde ki hissi bir türlü bastıramıyordum. Karan derin bir nefes alıp dili ile dudaklarını ıslattı " bak aklından ne geçiyor ise sana tek tek söyleyeyim Kadem. Kimseye aşık olmadım sevdiğim de yok, olsa zaten senin ile evlenmezdim çünkü ben bir insanın duygularıyla oynaya bilecek bir adam değilim"

Karanın bakışlarında samimiyet vardı ona inanmamı istiyordu ve ben ona şuan net bir şekilde inanmaya başladım " peki hiç aşık olmadın mı?" Karan soruma karşılık güldü " aşkımı hak edecek bir kadını bekliyorum Kadem"

Karana tam cevap vereceğim sırada

" hey tavşan" diyen bir ses duymamız ile bakışlarımızı oraya çevirdik, seslenen kişiye baktığımda yüzüm de gülümseme oluştu ve karanı orada bırakıp koşarak sesin sahibe sarıldım.

" çok özledim seni" dediğimde güldü ve oda bana sıkıca sarıldı

" durumları biliyorsun" geri çekildim ve yüzüne baktım, hiç değişmemişti tıpkı küçüklüğünde ki gibi bakıyordu bana o küçük yaramaz uslanmaz kız çocuğu "biliyorum düğünüm olmasa geleceğin yok" dedim gücenmiş bir ses tonu ile. O ise tam tersim güldü.

" tamam bunu sonra konuşuruz yengem seni çağırıyor hazırlıklar için" dedi ve bakışlarını arkamda duran karana çevirdi. Bir süre karanı inceledikten sonra yüzün de ki memnuniyetle bana baktı " kapmışsın taş gibi adamı helal olsun sana" diyip omuzum dan itekledi.

" saçmalama bizim evliliğimiz başka" dediğimde inanmıyormuş gibi bana baktı " öyledir öyledir " dediğinde Karan arkamızdan "Kadem benim gitmem lazım" bakışlarımı aslıdan çekip karana baktım " peki tamam o zaman sonra görüşürüz" dediğimde gülümsedi ve tek kelime etmeden yanımızdan gitti

🥰🥰

Karan eş durumundan Kaderim ydi bilmiyorum ama arkadaş olma konusunda Kaderim di, nereye gider isem gideyim Karan ile olan evliliğimi konuşuyorlardı. Hatta çoğu kız bana kıskanarak bakıyordu, Karan herkese yardım eden, bir çok çocuğun okumasına destek olan bir adam dı ve ben yarın onun ile yalanda olsa evleniyordum.

" yiaa çok güzel oldun Tıpkı küçükken olduğu gibi" dedi aslı. Aslı amcamın kızıydı ve biz neredeyse onun ile kardeş gibi büyümüştük. Aslıya gülümseyip bindallımın eteklerinden tuttu ve ayağa kalktım. Begüm geri çekilip beni baştan aşağıya süzdüğü, memnun olmuş bir şekilde gülümsedikten sonra " cidden Karan eniştem baya şanslı kaptı senin gibi kızı"



Begümün cümlesine gülümsedim

" Karan gerçek Kademi gördüğünde bakalım ne yapacak" Begüm kıkırdadı " valla tek bildiğim" eli ile beni işaret etti "senin şu naif bedeninin altın da yatan Mahmut abiyi gördüğün de kesin kalpten gidecek" dediğinde bir süre sonra ikimizde aynı anda kahkaha attık.

Kapı çaldığın da gülmeyi bıraktık " gel" dediğimde kapı açıldı ve içeri ye annem girdi.

Annem içeri girdiğinde dolu gözle ile beni süzdü ve yanıma gelip elini yanağıma koydu " çok güzel olmuşsun canım kızım" yanağım da ki elinin üstüne elimi koydum " söz verdiniz sende babamda ağlamak yok hem ne zaman ister iseniz gelirim" annem gülümsedi ve başını sallayıp elini yanağımdan çekti " peki kızım sözümü tutalım" dedi ve derin bir nefes alıp dolu gözlerini sildi " misafirler geldi Kınan yakılacak"

Başımı salladım ve bindallımın eteklerinden tutup odadan dışarı çıktım, odadan dışarı çıktığım da karşım da karanın annesi ile kız kardeşi Begüm vardı. Neriman teyze beni gördüğün sıcacık gülümsedi,

" maşallah gelin kızıma pekde güzel olmuş" dediğinde bende gülümsedim " teşekkür ederim Neriman anne"

Karanın kardeşlerinden olan Begüm yanıma gelip sarıldı ve kulağıma fısıldayarak

" Karan birazdan gelecek ve senin şu güzelliğe vurulacak" diyip geri çekildi. Ben ise begümün yüzüne şaşkın gözler ile öylece baka kaldım, " e hadi geçelim artık misafirler beklemesin daha fazla" annemin demesi ile şaşkın halimden çıktım. Önde annemler arkalarında ben ve benim arkamda Begüm ile aslı aşağıya indik, aşağıya indiğimizde karanın çoktan gelmiş kalabalığın arasın da beni beklediğini gördüm.

Karan her zaman ki dağının saçları bu sefer derli topluydu, takım elbise olarak siyah takım elbise giymişti ve bu hali ile misafirlerden olan genç kızlar ona iç geçirerek bakıyordu. Karan kalabalığın arasından çıkıp merdivenin ucuna geldi ve sol elini bana uzattı. Kimseden ses çıkmıyordu herkes bize dikkat kesilmiş gibiydi, karana gülümsediğim de oda bana gülümsedi, bindallımın eteklerini bırakıp elimi karanın elinin içine bıraktım ve merdivenden indim

Karan elimi uzanıp üstüne masum bir öpücük kondurduğun da nefes almayı unutmuş gibiydim. Herkes tek tek yerine geçtiğin de bizde karan ile yerimize geçtik. Karan kulağımın dibine sokulup " çok güzel olmuşsun" dedi bakışlarımı Karana çevirdim yeşil gözlerin de ki ışık bariz belli oluyordu ama onun yanında başka bir duydu vardı. Karanın gözlerinin içine dikkat kesildiğimde Karan sanki onu anlayacakmışım gibi bakışlarını benden kaçırdı. " teşekkür ederim sende fena değilsin" dedim fısıldayarak. Beni duydu mu duymadı mı bilmiyorum ama yüzün de ki gülümsemesi daha geniş bir hâl aldı.

Bir süre sonra ışıklar sönmesi ile fısıldaşmalar kesildi ve kına tepsisi ile mutfaktan aslı çıktı. Diğer genç kızlar da giydikleri saltalar ile etrafımıza toplandı, herkesin etrafımıza toplanması ile Karan elimi tuttu ve Parmaklarımı parmaklarının arasından geçirdi. Karanın bu haline şaşırsamda bozuntuya vermedim.

Herkes kına şarkısının çalınmasını bekler iken kalabalığın içinden birisi şarkıyı söylemeye başladı. Sesin sahibine kulak verdiğim de sesin sahibi annem olduğunu anladım.

Ak sütünle beslediğin / Kundaklarda belediğin / Mutluluklar dilediğin / Kızın buğün gelin oldu / Senin değil elin oldu / Helal eyle helal eyle / Anam hakkın helal eyle / Gidiyorum el evine / Anam hakkın helal eyle

Kınam yakıldı elime / Kuşak bağlandı belime / Düğüncüler ev önüne / Geldi anam gidiyorum / Anam kızın gelin oldu / Senin değil elin oldu / Helal eyle helal eyle / Anam hakkın helal eyle / Gidiyorum el evine / Anam hakkın helal eyle

Annem şarkıyı söyleyip bitirdikten sonra kimseden ses çıkmadı, herkes dolu gözlerle anneme bakıyordu. Az önce tuttuğum göz yaşlarım akmaya başladı, zaten yeteri kadar dayanmıştım . Benim ağlamam ile Karan elimi daha sıkı tuttu ve benim duya bileceğim şekilde " o akıttığın göz yaşların kalbimin üzerine düşüyor kadem ve bu kalbimin acımasına sebep oluyor"