Büyük fedakârlık zor sınav

Hayatta insan yanlıştan kaçarken tekrar büyük bir hatanın karşısında bulur muydu kendini ben de tam orada buldum kendimi .

Barlas'ın elinde tuttuğu telefonu çekip aldım.

- Şerefsiz , senin karın olmak mı ölürüm daha iyi .

- Bak bak Mehpare hanım asabisiniz de

- Seni öldürücem!

Barlas telefonu kapattı öfkeyle bana bakıyordu.

- Mehpare artık daha dikkatli olucaksın gerekirse yanımdan ayrılmayacaksın.

​​​​​- Benim daha iyi bir fikrim var Barlas

- Neymiş o?

- Beni bir kelepçe ile kendine bağla.

Gülmeye başladım Barlas gözlerini devirdi.

- Mehpare güzel fikir aslında

- Ne şaka yaptım sen ciddi misin?

- Seni korumak için evet.

- HasbinAllah!

- Hadi gidelim müstakbel karıcım

Yüzündeki gülümsemeye göz devirip uzattığı elini tuttum . Hastaneden çıkıp eve geçtik .

Odaya girip kıyafetlerimi çıkarıp beyaz kazak altına siyah bol paça jean pantolon giyip üzerime hırka aldım . Saçlarımı topuz yapıp yemek için odaya geçtim.

Herkes oturmuş bekliyorlardı ama bir şey vardı Belinay ağlamıştı .

- Bir şey mi oldu?

Belinay gözlerini bana çevirdi dolu doluydu bir şey olmuştu ama ne

- Dinçer?

- Ne,ne oldu Dinçer'e ?

- Alper'in kız kardeşi Dilan ile sözlemişler.

- Nasıl ya bunu da mı yaptılar gerçekten?

- Benim kızımın adını çıkartıp orta yerde bıraktılar. Ama bunun hesabını çok ağır ödeyecekler .

Yemek yiyemedim benden sonra Dinçer di kurban . Onlar birbirlerini çok seviyordu Belinay çok üzülmüştü ağlamaktan içi çıkmıştı. Odada oturmuş beklerken kapı çalındı.

- Gel.

- Yenge müsait misin?

- Müsaitim güzelim gel

Belinay yanıma geldi biraz telaşlıydı kapıyı kapatmadan etrafa baktı.

- Abim var mı ?

- Hayır telefon geldi çıktı o dışarıya .

- Sana bir şey söylemem gerekiyor .

- Tâbi

- Dinçer beni bekliyor

- Ne , nerede bekliyor seni?

- Aşağıdaki sokakta gitmem lazım beni idare eder misin?

- Ya abin öğrenirse?

- Lütfen yardım et bana gitmem lazım görmem lazım

- Belinay güzelim bak bu gerçekten çok tehlikeli .

Odaya Barlas girdi .

- Neymiş o çok tehlikeli olan.

- Yok , yok bir şey abicim neyse ben çıkıyım.

​​​​​​Barlas anlamaya çalışıyordu .

- Mehpare ne oluyor?

​​​​​​- Yok bir şey olmuyor .

- Peki.

Barlas odada bulunan ona ait bölüme geçti. Ama ben uyuyamıyordum içim rahat etmedi ya giderse ya başına bir şey gelirse tehlikeliydi Barlasdan çok Alper görüp onlara zarar verebilirdi . İçimdeki telaşa yenilerek Belinay'ın odasına gittim kapıyı çaldım ama ses gelmedi .

- Belinay uyudun mu?

Hâlâ ses yoktu içeriye girdim ve korktuğum olmuştu gitmişti napıcaktım ben . Hemen odaya gittim odada ne yapmam gerektiğini düşünmeye başladım ama Barlas'a söylemeliydim. Barlas'ın odasının kapısını çaldım .

Gel demesini beklemeden girdim .

- Mehpare ne oluyor ?

- Sana bir şey söylemem gerekiyor

- Bir şey mi oldu ?

- Belinay Dinçer 'le görüşmek için gitmiş.

- Ne diyorsun sen ?

- Akşam bana anlattı ama ona tehlikeli olduğunu söyledim vazgeçti sanmıştım ama odasında yoktu .

- Mehpare neden bana söylemedin ya başlarına bir şey gelse?

- Vazgeçti sandım.

Barlas hemen hazırlanmaya başladı.

- Nereye gittiler?

- Aşağıdaki sokakta görüşüceklermiş

- Tamam , sen nereye?

- Bende gelicem .

- Olmaz Mehpare tehlikeli olabilir

- Seni kardeşin olduğu gibi benim de kardeşim geliyorum.

- Allah'ım sabır ver ya Rabbim!

Arabaya binip buluşacakları yere gittiğimizde kaldırıma oturmuş konuşuyorlardı hemen yanlarına gittik.

- Abi !

- Belinay ne işin var burada bu saatte ?

- Barlas abi izin ver gidelim .

- Alper sizi bulamaz mı sanıyorsunuz?

- Gidicez çok uzaklara sen müsade et yeter ki !

Barlas bana baktı ben gözlerimi ona çevirdim ne yapacağımızı bilmiyorduk . Ama Barlas izin verdi ve Belinay'ın yanın gitti.

- Güzel gözlüm dikkat et !

Sarıldılar Dinçer de bana sarıldı .

- İstanbul'da benim eve geçersiniz ordan da yurt dışına gidersiniz .

Yanımızdan ayrıldılar. Ve mutlu olmak için çok büyük fedakârlık yaptılar ama olacaklar beni korkutuyordu .

​​​​

​​​​​