Her son bir başlangıç

Sen her şey biter zannedersin ama her son bir başlangıç olduğunu sana ya acıyla ya da iliklerine kadar hissedeceğin o duyguyla gösterir ben hayatımın berdel ile bittiğini sanarken zoraki evlendiğim adam benim hayatım olduğunda anladım.

Aklımdan geçenlerle birlikte yatakta uyuyan Barlas'a baktım saçları dağılmıştı bir kaç tutamı yüzüne düşmüştü. Barlas'ı hastaneden dün çıkarmıştık.

- Doktor hanım böyle izlerseniz uyuyamam ki.

Dediği cümleyle hemen kafamı çevirip oturduğum koltuktan kalktım

- İzlemiyorum seni neden izleyeyim ki yani demi?

- Tâbi canım neden izleyesin ki ama benim aklıma bir şey geliyor.

- Nedenmiş bay ego?

- Yaklaş söyleyeyim

- Ne ?

- Yaklaş!

Sesi biraz itiraz istemez gibi çıktı yanına gittim.

- Daha da yaklaş

Nefesini yüzümde hissedene kadar yaklaştım ve o kahverengi gözleri gözlerime baktı eliyle yüzüme düşen saçı çekti yavaş bir şekilde kulağıma eğildi saçlarıma yaklaşıp derin bir nefes aldı.

- Bana aşıksın.

Yaptığı şeyle yerimde kaldım zor bir yutkunma sonunda hızla kalkıp kapıya gittim.

- Evet aşkından ölüyorum

- Vurulduğumda öyle demiyor dün ama

Gülmeye başladı ben kendimi hızla banyo'ya attım kızarmıştım hemen duş aldım kaç gündür kendime bakmıyordum . Hemen duş alıp gri triko takım giyip saçlarımı topuz yaptım . Banyodan çıktığımda Barlas uyuyordu uyurken bütün öfke , ukala Barlas gidip küçük bir çocuk oluyordu.

Saate baktığımda Barlas'ın ilaç saati yaklaşıyordu hemen mutfağa gidip ona çorba yapmaya başladım.

- Güzel kızım Barlas uyandı mı?

- Uyandı Süheyla anne bende ilaç saati gelmeden çorba yapıyım dedim .

- Saol benim güzel kızım sen olmasan Barlas'ım şimdi ...

Cümlesini tamamlamadan ağlamaya başladı.

​​​​​​Yanına gidip sarıldım.

- Barlas çok şükür iyi yanımızda annecim.

Biz birbirimize sarılmış teselli ederken Belinay geldi.

- Oh ! Beni unutun siz

Gülerek yanımıza geldi o da bize sarıldı .

​​​​​​Bir zamanlar kimsem olan kişiler şimdi ailem olmuştu.

Biz mutfakta konuşurken Tufan babam öfkeyle içeri girdi.

- Baba ne oldu ?

- Serra serbest kalmış

- Ne nasıl olur?

- Bilmiyorum ama onu burada güçlü biri çıkarmasa çıkmazdı.

Güçlü biri kim olabilir kim Serra'yı korurdu ki anlam veremiyordum . Öfkemi bastırmaya çalışarak Barlas'ın yanına odaya gittim. Yanına oturdum.

- Barlas ilaç vakti.

- Gene mi çorba

- Bir süre sıvı beslenmen lazım

- Sen bana çiğköfte ,kebap falan getirsene

- Tabi canım ardından da baklava ister misin?

- Çok iyi olur doktor hanım

Gülmeye başladı bende ona çorbayı içirmeye başladım .

- Mehpare bir şey mi oldu ?

Dediği şeyle şaşırmıştım.

- Yok bir şey yorgunum biraz

- Ne oldu?

Sesi öncekine nazaran daha sert çıktı

- Serra

- Ne olmuş Serra'ya

- Serbest bırakmışlar

Barlas yatakta dikleşerek öfkeyle bana baktı.

- Kim yapar bunu ?

- Bilmiyorum

- Bu işte bir iş var kime yarayacak onun serbest kalması.

​​​​​​ Barlas yataktan kalkmak için hamle yaptığında hemen onu durdurdum.

- Barlas lütfen şimdi değil .

- Mehpare çekil

- Hayır benim önceliğim sensin sana zarar verecek bir şeye izin veremem.

Yatağa bir çocuk gibi mızmızlanarak geri girdi .

- Bir şartla dururum

- Neymiş şartınız Barlas Bey?

Gözüyle yatağı gösterdi .

- Yanıma gel birlikte uyuyalım

- Yok olmaz

- Tamam o zaman ben de giderim .

Yataktan kalkarken yarasını tuttu ve iniltiyle inledi hemen elini yarasının üstüne götürdü bende elimi elinin üstüne koydum

- Barlas iyi misin?

- Birlikte uyursak geçer.

Kafamı sallayıp yanına yattım. Sırtımı ona döndüm çünkü içimdeki his beni ona çekiyordu ve ben korkuyordum Barlas boynuma yaklaşıp nefesini verdi ve derin bir nefes aldı sonra elini belimin altından geçirip beni hızla kendine çekti artık bedenlerimiz birleşmişti ve nefesi beni tamamen yakıyordu zor bir yutkunma ile gözlerimi kapattım.

- Şimdi uyuyabiliriz karıcım.

​​​​​

​​​​

​​​

​​​​

​​​

​​​​​

​​​​

​​​​​​