1. Bölüm

Siz şanslara inanır mısınız? Peki ya aşka? Ya nefrete? Benim yaşadıklarım hepsine inanmamı sağladı. Bir insanın sözleri sizi ne kadar etkiler? Ne kadar canınızı yakar? Benim canımı yaktı.

Bazı anılar vardır, can yakar özlem duydurur. Bazı insanlar vardır, can acıtır cana güler. Benim kendi sorularımla çeliştiğim 20. Yaşlarım… Adımı sorarsanız Merve. Kendimi mutlu olmaya inandırmaya çalıştığım biri. Kendimi nasıl mutlu edebilirim, sorularımı nasıl susturabilirim diye düşündüğüm yılımdayım. Kendimle bir çok kez kavga ettim sustum, sessiz kaldım.

Okulun kapısından girdiğim gibi "mükemmel erkekler" tayfayı gördüm yemekhanede. Her zamanki gibi etrafında okulun popüler kız gurubu ve şımarık kızları vardı. Gizemi aradı gözüm, ama bulamadım. Dolabıma giderken şokla Ömer'in yanında gördüm Gizem'i. Gülüşüyorlardı bana bakıp. Gizem yanına çağırdı beni, keşke giymeseydim diyorum. Yemekhanenin kapısını açar açmaz üstümden soğuk sular aktı. Gerçekten. Yere yığıldım. Ortamda ölüm sessizliği hakim oldu. Ne yapacağımı bilemedim. Birden bir kahkaha koptu. Hürkan idi. Evet evet, Hürkan Ömer ve hatta Bora ve hatta Gizem bile... Nasıl oldu, kim yaptı bilmiyordum. Anında öğretmenler geldi. Görünüşe göre bazıları beni kullanmaya çalışıyordu. O an bir az bekledim. Videoya fotoğrafa çekenler oldu. Kafamı kaldırdığımda sinirli bir şekilde Hürkan ve diğerlerine baktım. Hürkan bana acınası şekilde bakıyordu. " Yaptığının hoş olmadığını biliyorsun. Ne kadarda ilgi bağımlısısın, istediğin ilgiyi benden arama." dedim. Güldü. Hatta kahkaha attı. Neydi bu kadar komik olan? Bana sadece "Bu halini merak etmiştim daha iyi oldu." dedi. "NEDİYOSUN SEN?" dedim ve arkamı döndüm sinirden patlaya patlaya gittim. Bir hafta olayın dinmesini bekledim.

Okula tekrar gidince kızların azındaki dedikoduların duydum belli ki bir hafta boyunca gündemdeymişim. Okula geldiğimde hiç kimseyi görmek istemedim, ama kapıdan girdiğim gibi Bay muhteşem kolumdan tuttu.

"Ne var?"

"Neden bu kadar sinirlisin çilek kız?"

"Hürkan benden uzak dur!"

"Yoksa bana kızgın mısın?"

Elimi bırak dercesine çekiştiriyordum. "Sakin ol çilek kız" dedi bana tam konuşacaktım ki Gizem kapının önünde belirdi...