8. Bölüm

Bu konuşmalar olurken birden kapının çalmasıyla yerimden sarsıldım. Ayağa kalkıp kapıyı açtığımda karşımda Hürkan duruyordu. Onu içeri aldım, ardından da kapıyı kapattım. İçeri girip koridoru geçen Hürkan'ın anlatacaklarını gerçekten de merak ediyordum. Gizem neredeydi? Biri eve girip oku kendi evimden götürmüş müydü? Sırada ki ne olabilirdi? Peki ya şimdi ne yapacaktık? Sorularımı susturmaya çalışırken salona geçip koltuğa oturup Hürkan'ı dinlemeye başladım. Tabi konuşursa. Hepimizin gözleri Hürkan'ı bulunca dayanamayıp sesli bir şekilde iç çekti. Ardından anlatmaya koyuldu. "Bakın ben bir işe bulaştım. Benim babamların eskiye kalma bir hesaplaşma durumu var. Benim annemi ellerimden aldıktan sonra babam susmayı tercih etti. Ama ben hıncımı alamadım. Hem ağabeyimin hem de annemin benden uzaklaşmasına göz yumamazdım. Geçen gece eve geç geldiğimiz gece Bora ile bildiğim bir konaklama yerini ateşe verdik. Bizi yakalama olasılıkları çok yüksekti." minik bir gülüştükten sonra devam etti. "Ama malesef ajan Bora ve ajan Hürkan kaçmayı başardı." İkisde minik kahkahalar kopardıktan sonra Bora bu sefer söze devam etti," Ama acılarını çıkarmak için sanırım Gizem'i aldılar. Gerçi biz giderken biri arkamızdan bağırırken biriniz gidicek demişti" derken gülmeden duramadı. Ne? Söze daldım" siz iyi misiniz? Kız orda Allah bilir nerde yanında kim var. Nasıl, bir yerinde bir şey var mı diye endişeleneceğinize burada şakalaşıp gülüyorsunuz. Şaka mı bu? Kendinize gelin. Biz burada Ömer'le kafayı yerken siz orda gülüşüyorsunuz. Kız belki de ne halde şu anda." Sinirlenip ayağa kalktım." Bana o kızı oradan getirecek bir plan bulmadan gelmeyin yoksa elimden bir kaza gelicek." arkamı dönüp söylene söylene gittim.

Elime bir kitap alıp okumaya başladım. beni rahatlatmasını düşündüğüm için ilk kitap okuma yöntemine başvurdum. Yaklaşık yarım saat ben, kulaklığım da ki müzikler ve kitabım ile geçirdim. Yarım saat sonra odama giren Hürkan'ın sesi ile irkildim. Kulaklığımı çıkarıp gözümü gözüne kenetledim. O ise sadece bana bakıp yanıma oturmak için izin ister bakışı atıp yanıma oturdu.

Her zaman ayrısı olduğum okul ortamı, onlara fazlalık olduğum ailem, beni istemeyen arkadaş çevresi. Annemin böbrek yetmezliğinden her gece evimde korka korka uyumam. Babamın her geceleri sessizliği bağıra bağıra bozması... Ben güçlü olamıyordum artık. Aynı olmayan çocukluğum gibi. Sevilmek tek amacım, sevmek tek yaptığımdı o zaman ne yaparsam yapayım olmayan bozulan oyunlarım önemliydi o zaman. Şimdi...

Hürkan yanıma oturdu. Bir süre etraftaki sessizliği dinledim. Sonrasında konuşmaya başladım. "Evet mafya bey. Planımız nedir öğrenebilir miyim?" İç çekmekle yetinen Hürkan susamadı "Bak Çilek kız, şu an kızgınsın bu çok normal ama bana güvenmen lazım. Ne olursa olsun Gizem'i orada bırakmam. Senin sadece bana yardımın sessiz kalmak olur tamam mı? Senin bana yardım etmen gerektiğinin sende farkındasın. Ama şu durumda senin bana yardımın sözümüzden çıkmaman olur." neydi şimdi bu BAŞKA PAŞAM? "Hayır Hürkan aklının ucundan bile geçirme Gizem ve senin bana yaptıklarınızı unuttum ve sizi evime aldım. Şimdi iznin olmadan arkadaşımın iyiliğini düşünüyorum." lafımı bitirir bitirmez ayağa kalktım. Hürkan'da bunun üzerine kolumu tuttu" Bak Çilek kız seni bir odaya kapatıp işim bitene kadar orda tutmak istemiyorum. Duydun mu beni." Kolumu çekiştirerek elinden kurtarmaya çalıştım. Başarısız olunca kolumu serbest bıraktım. "SAÇMA KONUŞMAYI KESER MİSİN HÜRKAN. Artık seni dinlemek zorunda değilim. Hiç değildim şimdi bana en başta ihanet eden arkadaşımı kurtarmak istiyorum izninle." dedim ve kapıyı yüzüne kapattım. Ve evin en son odasına yol aldım. Daha başka kimseyle konuşmak istemiyordum.