O gün sanki hiç yaşanmamış gibi davranabilir miydim?Onları görmemiş,oraya hiç gitmemiş hatta annemlerle ava çıkmamış gibi...

Kötü ruh halim herşeyi berbat ediyordu olayın üstünden 3 hafta geçmesine rağmen hem de.Bu 3 hafta boyunca evden hiç çıkmamıştım Ellen ile antrenmanlara gitmemiştim.

"O lanet olası yatağından çıkmayı düşünür müydün Amaris?"

İçeri gelen Novaydı 'en yakın arkadaşım'.

"İnanır mısın Nova? Kendimi çok halsiz hissediyorum."

"Peki bu halsizliğinin sebebi ne?"

"Hiçbir sebebi yok.Son avda biraz yoruldum sadece o kadar."

"Tatlım sen beni mi kandırmaya çalışıyorsun? Son avın üzerinden 3 hafta geçti ve annen zaten en son senin için endişelenip eve şifacı çağırmıştı."

"Evet ama biraz etkilendim sanırım orada olanlardan."

"Bak oradaki insanlar sen onları öldürmesen seni öldüreceklerdi doğru olanı yaptın."

"Belki de ölmeliydim."

"Saçma sapan konuşma Amaris! Eğer biraz daha böyle konuşmaya devam edersen bir buz cadısının gerçek gücüyle tanışırsın."

"Tamam tamam.Ne istiyorsun?"

"Hadi gel,biraz dışarı çıkalım."

"Nereye?"

"Bilmem işte dolaşalım."

Novaya daha fazla itiraz etmedim beraber sokaklarda dolaşmaya başladık.Kaymaklı biramı yudumlarken yanımıza diğer arkadaşlarımız geldi.Burada sıkıldıklarını farklı bir yere gitmek istediklerini söyleyip bizi de davet ettiler.Nova ile konuştuktan sonra kabul ettik ve onlara katıldık lakin nereye gideceğimizden haberimiz yoktu.

.

.

"Sen ciddi misin,gerçekten insanların ormanına mı geçeceğiz?"

"Evet Nova."

"Kızlar bence riske hiç gerek yok kendi ormanımızda dolaşalım."

"Hadi ama Amaris çocuk değiliz artık biz istediğimizi yapabiliriz."

Kızlar çok ısrar edince kabul etmek zorunda kalmıştık.Ormana gidip hem dolaşıyor hem de sohbet ediyorduk ama bir cadı avcısıyla karşılaşmamız an meselesiydi.

"Uzun zamandır ortalıkta gözükmüyordun Amaris her şey yolunda mı?"

"Evet bir sıkıntı yok."

Kızlarla biraz daha dolaştıktan sonra bir önceki gelişimde aradığım ama bulamadığım o gölü bulmuştuk.

"Kızlar şunun güzelliğine bakın."

Gölün etrafına oturmuştuk.Cidden abartıldığı kadar büyüleyici ve güzel gözüküyordu keşke bunun gibi bir tane de bizim kasabamızda olsaydı.

Biraz daha oturduktan sonra gitmeye niyetlenmiştik ki arkamızda bir ses duyduk bu ses tetik sesiydi sanki merminin namluya sürülmesiydi sonrasındaysa o gür erkek sesi duyuldu.

"Ooo hanımlar nereye böyle?"

Arkamızda ki adam silahını bize doğrultmuş orta yaşlı biriydi ve kesinlikle cadı olduğumuzu anlamıştı.Nova saldırmak için asasına yönelmişti ki onun bileğini yakaladım.Onu belki kandırabilirdik.

"Arkadaşlarımla biraz dolaşmaya çıkmıştık bayım şimdiyse geri evimize döneceğiz"

Sonuç olarak bu bir yalan sayılmazdı.

"Cadı bölgesine mi dolaşmaya çıktınız kızım?"

"Kusura bakmayın bayım,buranın cadı bölgesi olduğunu bilmiyorduk şimdi evimize döneriz hemen"

"Kimi kandırıyorsun sen hiçbir yere gidemezsiniz."

Nova sinirlenmeye başlamıştı.

"Bana bak moruk kendin söyledin buranın cadı bölgesi olduğunu bırakta geri dönelim.Kimsenin canı yanmasın."

Adam tam cevap vereceği esnada yan tarafında bir hareketlilik olmuştu.

"Noluyor Harry Amca?"

Lanet olsun bu sesin sahibini biliyordum.Thomas bu.

Thomas Harry denen adamın yanına geçmiş bize bakmıştı.Hepimizi tek tek inceledikten sonra bakışları bende dona kalmıştı.Beni burada ikinci görüşüydü.Şaşkınlığı surat ifadesinden okunuyordu.Verdiği ilk tepkiyse ismimi fısıldar derecede söylemesi olmuştu.

"Amaris"

Hem hepimiz duymuştuk hem de duyamamıştık.Arkadaşlarım ismimi söyledikten sonra bana dönmüşlerdi ilk konuşan Nova olmuştu.

"Amaris onu tanıyor musun?"

Ne cevap vereceğimi bilememiştim .Şu an yapılacak en doğru şey neydi bilmiyordum.Acaba arkama bakmadan kaçmalı mıydım?

"Bir saniye ben ne olduğunu anlamadım Harry Amca ne oluyor?"

"Bir şey olduğu yok Thomas bir cadı topluluğu yakaladık o kadar"

"Ne cadısı amca?"

"Thomas iyi misin oğlum sen?"

Thomas biraz daha bana bakmıştı.Üzgün gibiydi sanki ama bu beni hiç alakadar etmiyordu kızlara işaret verdim.Kendi içimde 3'e kadar saydım burada ölmeye niyetim yoktu.

Havaya sıçramamla kızlarında yükselmesi bir olmuştu.Hepimiz etraftaki ağaçlara konuçlanmıştık.Harry denen adam fazla sinirimi bozmuştu.Asamı ona doğrulttum ve ona bir ateş tılsımı gönderdim.Tılsım göğsüne saplandı ve onu içten yakmaya başladı.Bunu gören Thomas ve diğer etraftaki avcılar geri çekilmeye hazırlanmıştı.Daha annemler kadar tecrübeli ve güçlü cadılar değildik bu yüzden bizde uzatmadık kendi kasabamıza geri dönmeye karar verdik.

"Aslında güçlü olan taraf biziz tek hareketimle onu mahvedebilecekken neden bu kadar alttan alıyoruz."

"Evet sana katılıyorum.Onları neden öldürmedik ki?"

Kızlar kendi aralarında konuşurken oldukça sessizdim.Haklıydılar aslında üstün olan bizken fazla alttan alıyorduk.Bundan sonra böyle olmayacaktı ama kimseyi alttan almayacaktım ve bir insana gönlümü kaptırmayacaktım.

Yani aslında bizim yapım aşamalarımızda bir insana ihtiyaç vardı evet ama benim için o insan Thomas değildi.

Eve vardığım zaman annem bahçede başka bir cadıyı eğitmekle meşguldu kız cidden çok beceriksizdi.Bunları düşünürken aklıma Ellen geldi uzun zamandır yanına uğramıyordum.Yanına gidip Ellen'ı rahatsız etmeye karar verdim.

Ellen evdeydi,yemek yapmakla meşguldu.

"Oooo ne pişiriyorsun?"

Ellen bir anda konuşmamla yerinde sıçramıştı.

"Siz beni ziyaret eder miydiniz ya Amaris hanım."

Haklıydı uzun zamandır görüşmüyorduk.

"Biraz rahatsızdım ama şimdi iyiyim Ellen."

"Biliyorum annen bahsetti.Neymiş bakalım şu seni rahatsız eden şey?"

"Bunu soran kaçıncı kişisin biliyor musun?"

"Yalnız olmadığımı bilmek güzel."

"Ellen ben sanırım yanlış hislere kapıldım."

"Nasıl yani,kime karşı?"

"Ormanda karşılaştık.Bana yardım etti.Bilmiyorum etkilendim sanırım."

"Ormanda nasıl karşılaştınız anlamadım düzgün ve en baştan anlatır mısın?"

"Peki,bir gün kimseye haber vermeden ormana gittim.İnsanların ormanına,orada biriyle karşılaştım bir cadı avcısı.Bana zarar vermedi bende hoşlandım ondan"

"Bir cadı avcısından nasıl kurtuldun ve sana zarar vermedi."

"Cadı olduğumu anlamadı ki."

Ellen beni ağzı açık dinlemişti.İlk defa ona anlatıyordum.Bana kızmamıştı sadece korkmuştu çünkü karşı tarafta ki kişi bir cadı avcısıydı bana bir süre nasihat vermişti.Nasihatleri bittikten sonra ise bana kendisininkini anlatmıştı.Zamanın da hoşlandığı adamı,nasıl beraber olduklarını,cadı olduğunu anladığı zaman onu öldürmeye çalıştığını falan kırıcıydı gerçekten ama bir benzerini de ben yaşamıştım değil mi? Bana silah doğrultan Thomas'tı artık bir cadı olduğumu da biliyordu yetmezmiş gibi gözünün önünde yoldaşlarından birini de öldürmüştüm artık beni sevmesi imkansızdı hatta beni gördüğü ilk yerde öldürmeye ant içmiş falan olmalıydı belkide ölümüm onun elinden olacaktı kim bilir?

Ellen içimi boğduğu için kaçar gibi eve geri dönmüştüm.Annemin eğittiği kız gitmişti ve muhtemelen annem de çok yorgundu.Tahmin ettiğim gibi odasında uyuyordu.

Yarın eğitimlerime geri dönecektim çünkü böyle devam edemezdim benden nefret eden biri için yas tutamazdım.Zaten bana aşık olmasını falan da beklemiyordum.Sonuç olarak o bir cadı avcısı bense onun avıydım.

Günler böyle geçti ben eğitimime geri döndüm.Artık asa kullanmadan da ateşi kullanabiliyordum bu çok büyük bir şeydi sırada ki görevimse ateş yaratabilmeyi öğrenmekti devamı kolaydı zaten sadece bir maç dövüş manevrası o kadar.

Ben ve Ellen birlikte çalışmalara devam ederken bir anda çok güçlü bir ses duyuldu sonra ise halk meydanında ki çanlar çalmaya başladı.Ne olduğunu bilmiyorduk ama iyi birşey olmadığı belliydi çünkü bu çanlar sadece felaket zamanları çalardı.

Çalışmaya ara vermiş ne olduğunu öğrenmek için sokağa çıkmıştık koşuşturan bir cadı neredeyse yere düşecekti ki Ellen onu tuttu.

"Ne oluyor böyle senin süpürgen nerede?"

"İnsanlar geldiler,her yeri yakıyorlar.YARDIM EDİN!"

.

.

💞

Kitabımı oylayıp yorum yapmayı unutmayın ⭐

Zamanında Watpadd'e yazdığım bir kitabım var eğer isterseniz buraya tasıyabilirim.Konusunu merak edenler yorumlarda sorabilir.🤩