"Ne demek annen öldü Thomas?"

Gerginlikten sesimin tonunu ayarlıyamıyordum istemsiz şekilde bağırıyordum.

"Biraz sessiz ol hem annen öldü demedim eğer o gün oradaysa ölmüş olabilir dedim."

"Hemen bırak beni annemin yanına gidicem "

"Olmaz Amaris bunu seninle 10 kere falan konuştuk hatırlatırsam."

"Thomas bırak beni gideyim anneme bakayım lütfen."

Artık gözyaşlarıma hakim olamıyordum bu dünyada bir tek annem vardı benim,beni bu yaşıma kadar o büyütmüştü onun yokluğuna katlanamazdım.

"Olmaz dedim işte Amaris uzatma."

"Thomas bak gideyim gerçekten geri dönerim uzaktan bakarım ama yaşadığını bileyim lütfen gideyim."

"Bu çok tehlikeli."

"Sen yanımda olursan değil,sen benim yanımdayken kimse zarar veremez bana."

"Evet seni her ne pahasına olursa olsun korurum ama buna müsaade edemem Amaris."

Konuşması bittikten sonra oturduğu sandalyeden kalkıp yatakta başucuma oturmuştu ben burada uzanır pozisyonda olduğum için bana sarılamamıştı ama saçlarımı okşamakla yetinmişti.

"Thomas lütfen."

"Amaris..."

Thomas bir kez daha ısrar etmemin üzerine odadan çıkmıştı bense ağlamaya başlamıştım.Şu hayatta kabullenebileceğim en son şey annemin ölmesiydi.

Thomas o gece hiç yanıma gelmemişti ben ise sabaha kadar uyumamıştım nasıl uyuyabilirdim ki? Sabah olduğu zaman ise elinde bir kahvaltı tepsisi ile Thomas kapımda belirmişti.

"Gelebilir miyim?"

"Hayır."

"Ama kahvaltı getirdim senin için."

"Yemek istemiyorum."

Thomas elindeki tepsiyle içeri geçip tepsiyi başucumdaki sehpaya bırakmıştı.

"Amaris yapma böyle lütfen."

"Seni görmek istemiyorum."

"Amaris."

"Tepsinide al çık odadan Thomas."

"Hayır,ben giderim ama sen kahvaltını yap."

"Kahvaltı falan yapmak istemiyorum ayrıca ellerimi hatta ayaklarımı bile bağlayıp beni kendine mahkum ettikten sonra nasıl tek başıma kahvaltı yapabilmemi bekliyorsun.Sen benimle dalga mı geçiyorsun?"

"Hayır hayır amacım o değil ben sade-"

"Amacın ne Thomas? Benim fikirlerini umursamadan kendi kafana göre beni alıkoyuyorsun sözde beni korumak için,gitmek istediğimde gitmeme izin vermiyorsun beni buradaki şeylerden bile kısıtlıyorsun sahiden amacın ne senin Thomas?"

Thomas bana cevap vermeden odadan çıkmıştı arkasından da kapıyı çarpmıştı ona biraz sinirli yaklaşmıştım farkındaydım ama her şey onun istediği gibi olamazdı sonuçta.

Yaklaşık bir 20 dakika sonra Thomas odaya geri gelmişti bu sefer kapıyı falan çalmamıştı.Yanıma gelip bileklerimedeki bağları çözmeye başlamıştı.

"Peki nereye gitmek istiyorsan git tek istediğim seni korumaktı ama sen bunu istemiyorsan seni zorlamam."

Bileklerimedeki ipleri çözdükten sonra hiçbirşey söylemeden oturma odasına gitmişti.Uzandığım yataktan kalkmıştım uzun zamandır yattığım için heryerim ağrıyordu.Benim odam olarak farz ettiğim odadan çıktım onun yanına gittim.Koltuğa oturmuş dirseklerini dizlerine yaslamış şakaklarını ovuyordu.

"Thomas iyi misin?"

"Değilim."

"Özür dilerim."

Bana cevap vermemişti ama oturduğu yerden kalkıp dış kapıyı açmasıyla cevabımı almıştım.

"Hadi git."

.

.

💞

Arkadaşlar çok sinirim bozuk yeni bir kurguya başlayacaktım.Bir türlü kapak fotoğrafı koyamadım.Sabrımın son noktasındayım cidden.

Yorum ve oylarınız beni motive ediyor.

Yorum yapıp oy vermeyi unutmayınn💙