Cidden bu sefer onu çileden çıkarmıştım bildiğin beni kovuyordu peki ya bir kaç dakika öncesine kadar gitmek isterken şimdi niye istemiyordum.

"Thomas lütfen biraz sakinleş."

"Gitsene neyi bekliyorsun?"

"Thomas..."

"Defol git Amaris artık hayatında Thomas diye biri yok senin.Git ve o aptal kasabadaki acımasız yaşamına devam et çünkü sizin gibi vicdansız sülükler anca bundan anlarlar sizin için kan görmek zaferdir."

Thomasın bu söylediklerinden sonra bir dakika bile düşünmeden evden çıkmıştım.Çok kalbimi kırmıştı bu kadarını da haketmemiştim ki ben...

Hızlı adımlarla herkesi pas geçerek ormana daldım bayağı bir koşmam gerekiyordu ama zaten koşmaktan başka bir çarem yoktu tek dileğim bir cadı avcısıyla karşılaşmamaktı.

Koşmaktan dizlerimde derman kalmayınca biraz dinlenmek için köşedeki devrilmiş ağaç gövdesinin üzerine oturdum.Ben bir şifacı değildim ve asam olmadan kendime büyü yapamazdım.Biraz daha dinlendikten sonra koşmaya devam ettim tahminlerine göre sınıra çok az kalmıştı.Yaklaşık bir 15-20 dakika daha koştuktan sonra sınırdaki dikenli telleri görmüştüm.Hiç beklemeden onların tepesinden atladım bizim ormanınıza geçtim artık güvendeydim şimdi yapmam gereken ise ilk önce kasabaya ulaşmak sonrasında ise evime gidip hem anneme bakmak anneme baktıktan sonra da Ellen'a bakmaktı.

Ormanla kasaba arasında çok fazla mesafe yoktu en sonunda kasabaya ulaşmıştım.Aman tanrım buraya ne olmuştu böyle savaşın üstünden günler geçmesine rağmen hala hiçbiryer toparlanmamıştı ölü cadı bedenlerine ve kan kokularına haşereler ve hayvanlar gelmişti.

Hemen kendi evime doğru koşmaya başladım nefes dahi almıyordum eve vardığım zaman kapının üzerinde bir mühür gördüm.

"Bu da ne böyle?"

Kapıya vurmaya başladım ama asa olmadan mührü açmam imkansızdı.

"ANNEE BENİ DUYUYOR MUSUN?"

"ANNEEE"

Bağırabildiğim kadar yüksek sesle bağırmama rağmen hiçbir tepki yoktu etrafta kimse yoktu annemden de hiçbir iz yoktu.Kapıya vurmaya devam ettim.

"Anne beni duyuyorsan aç kapıyı kır mührü lütfen."

Hiçbir tepki gelmiyordu.Kapının önüne çöktüm dizlerime kollarımla sarılıp ağlamaya başladım.Annemsiz ne yapardım ben? Hem etrafta neden kimse yoktu herkes mi ölmüştü?Kafamı kollarıma yaslayıp kendi karanlığımın gözyaşlarını içime akıtmaya başlamıştım.Ta ki asa darbesiyle tepemdeki mühür kırılana dek.

.

.

Sizce mührü kim kırdı?

Adım adım finaleeee

Kurguma oy verip yorum yapmayı unutmayınnnn💙💙💙