"En acımasız çığlıklar sessiz olanlardır."

Burnuma dolan kan kokusu bir noktadan sonra katlanılamaz hale gelmişti.Soğuk mermerden damlayan kan tüm zemini kırmızıya boyamıştı.Etrafı temizlemeden önce bomboş depoda tekrar göz gezdirdim.Polisin gelmesine az kalmıştı.Daha fazla zaman kaybetmeden suç aletlerimi topladım.Olay yerinden uzaklaşmak için deponun bir diğer girişini kullandım.Burası ormana açılıyordu kaçmak kolay olurdu.Ormanın içinde ilerlemeye başlamıştım polis sirenlerini duyduğumda hızlandım.Kadını öldüreli saatler olmuştu.Taze bir cinayet olmadığı için etrafı aramayı akıl edemezdi bunlar ama belki içlerinden bir kaç sivri zekalı çıkar bakma ihtiyacı hissederdi.

Eve gelince hiç beklemeden duşa girmiş,cinayeti işlerken üstümdeki kıyafetleri yakmıştım.Sonuç olarak geride iz bırakmamak gerekirdi.İşleri bitirdikten sonra cinayet basına sunulmuş mu diye bakmak için televizyonu açmıştım.Tam da istediğim gibi mükemmel slogan;

"Genç bayan kullanılmayan kereste deposunda vahşice katledildi.Katile dair hala herhangi bir bulguya ulaşılamadı."

Haberleri biraz daha izledikten sonra televizyonu kapattım çalışma odama geçtim.Çalışma masam ve onun karşısında büyük ve çok kapaklı bir dolap vardı.Masamı pas geçip dolaba yöneldim kapaklardan bir tanesini açtım.Dolabın içinde dizili dosyaların hepsini alıp masamla dolabın arasında kalan kanepeye bıraktım.Dolabın için boşaldıktan sonra parmaklarımla yoklamaya başladım aradığımı bulduğum zaman kapağı ittirdim dışarı çıkardım.İşte burada biricik kara kutum,kasam.Kasa duvara gömülüydü dolapta duvara monteli mükemmel değil mi? Kasanın şifresini girdim.Tık sesiyle heyecanlandığımı hissettim.Kapak açıldı.Kasanın içerisinden son zamanlarda üzerinde çalıştığım dosyayı çıkardım.

Çalışma masama geçtim,dosyayı açtım.İlk sayfada ki ilk ismi gururla çizdim.

"SANEM KAYA"