ALAZ DEMİRKAN

adam yanıma gelir, kolumdan tutup kaldırır.aşkına bakarım, yüzüme sinirle bakar, göz kırpıp öpücük atarım.

"Alın artık şunu gözümün önünden"

Onu sinirlendirmek hoşuma gidiyordu sinirlenince yada uyanınca yüzü kızarıyordu,adam beni çıkarır,ve nezarete götürür.

"Buyrun alaz bey"

İçeri girerim,ve otururum, nasılsa burdan çıkacağım.o zaman o kıza cehennemi yaşayacağım,elimden onu aşkın bile alamayacak polise bakarım.

"Bu nasıl misafir perverlik çay yok mu"

"Üzgünüm alaz bey aşkın baş komiser öğrenirse hepimizi yakar sizinle konuşmamız bile yaşak"

"Bu kadar mı korkuyorsunuz ondan"

"Korkmak değil alaz bey bizimki onun kararlarına saygı duymak"

"Vay bu kadar seviyorsunuz onu yane bak şimdi bebeğimle gurur duydum"

Polis yerine geçer,bende aşkını düşünürüm yüzüme düşman gibi baktı.bense ona aşık gibi bakıyorum hala

"Bu kadar mı nefret ediyorsun benden"