ELİZ YILMAZ

çok kötüydüm, her yerde onu görüyordum,dışarı çıkamıyordum ağlıyordum,bir kaç defa intihar etmeye çalışmıştım, ama başaramamıştım, beni deli Hastanesi'ne yatırırlar, her gün ağlarım, yine onu görürüm.

"Uzak dur benden uzak dur dokunma,dokunma bana"

Alaz pis pis sırıtır, ve bana yaklaşır pis elleriyle dokunur, çığlık atmaya başlarım.

"Lütfen yapma lütfen"

"Benden kurtulacağını mı sandın küçük kuş"

Sonra kapı açılır,içeri hemşireler girer,beni tutmaya çalışır,sonra sakinleştirici vururlar,halsiz düşerim beni yatağı yatırırlar,hemen uyurum her gün bana ilaç verirler.

"Eliz hanım ilaç vakti"

"İçmesem"

"Olmaz bunları için ki iyileşin"

"Uyku yapıyor ama"

"Mışıl mışıl uyursun işte sen kabus görmüyor muydun"

Kafa sallarım ilacımı içerim hemşire ağzıma bakar,ve gider,bende yatıp uyurum kapı açılır,gözüm kapalı kimin girdiğini bilmem. biri yanıma gelir,ve bacağıma dokunur.

"Ne güzel bacaklar içinde olmak için can atıyorum seni herkes becermiş bende becersem birşey olmaz"

Adam bacağımı açar, ve elini altıma sokar,ve okşar yorgun olduğum için ve de uykum olduğu için birşey yapamam.

"Oh ne güzel sulu sulu"

Sonra birden bir acı hissederim gözümden yaş gelir, adam bana tecavüz edip gider,hep uyuduğumda farklı farklı hemşire gelip beni tecavüz ediyordu, artık dayanamam hemşire burda iğne çantasını bırakmış, içinden bir makas alırım. ve boğazımı keserim,gözümden yaş gelsede gülümserim.

"Bu dünya bana acımadı"