ELİF DEMİRKAN

Selim bana evlenme teklifi etmişti onunla evlenmek çok istiyordum kabul ettim.artık mutlu olmak istiyordum, ailemden utanıyordum onları hayatımdan silmek istiyordum, odamda uyurken selim gelir,dudağımı öper

"Bebeğim kahvaltı hazır"

"Geliyorum aşkım"

"Senin gelmene gerek yok"

"Nasıl"

Birşey demeden beni kucağına alır küçük bir çığlık atarım, beni aşağı indirir,artık şirketi ben yönetiyordum şirket benim ve Selim'in olmuştu tecavüze uğrayan şiddete uğrayan kadınlar için bir ev yaptırmıştım onlar çok acı çekmişti. çalışanlar erkek değildi, hepsi kadındı şiddete tecavüze uğrayan kadınlara iş kurmuştum onlara yapabileceğim en küçük şey bu elimden başka birşey gelmez acılarını dindiremem yaşadıklarını unutturamam, ama bundan sonra mutlu olmalarını sağlayabilirim.

"Ne düşünüyorsun"

"Dünyada ne kadar acı çeken kadın var onlar adına üzülüyorum"

"Hepsine yardım edemezsin"

"Ben yaşadıkça onlara yardım edeceğim bütün malımı onlar için harcayacağım"

Tam kahvaltı yapacağımız zaman dışardan sesler gelir,kapıya çıkarız kapıda abim duruyor,korumalar onu içeri almıyor.

"Senin burda ne işin var"

"Bunu bana nasıl yaparsın sen benim kardeşimdin"

"Artık senin kardeşin yok benim abim yok sen benim abim olamazsın"

"Sen nasıl çıktın hapisten kaçtın mi"

"Bittin sen elif seni söndüreceğim bu dünyadan sileceğim"

"Git burdan yoksa polisi ararım"

"Bu burda bitmedi elif göreceksin"

"Alaz git buraya gelip nişanlımı tehtit edemezsin"

"Sende göreceksin selim hain küçük bir kıza kandın bende seni adam sanmıştım"

"Adamlığı senden mi öğreneceğim alaz"