18. Bölüm

Sorgu odasının kapısı açıldı ve bir polis memuru yanıma geldi. Kolumdan tutup kaldırdı. O son anlarda, gözlerim hemen masanın arkasındaki Aşkın’ı aradı. Yüzü kıpkırmızıydı, bakışlarında saf bir nefret ve öfke parlıyordu. O kadar sinirliydi ki, o an beni öldürebilirdi.

İşte tam da bu yüzden, son bir vuruş yapmalıydım. Yüzüme en küstah, en sevimli gülümsememi yerleştirdim. Ona bakarak göz kırptım ve dudaklarımı büzerek havaya bir öpücük yolladım.

"Alın artık şunu gözümün önünden!" diye kükredi Aşkın. Sesi, öfkeden boğuluyordu.

Onu sinirlendirmek hoşuma gidiyordu. Sinirlendiğinde ya da utandığında o güzel yüzünün kızarması... Beş yıl önce de böyleydi. O an, o sert üniformasının altında yatan, hala bana karşı kayıtsız kalamayan kadını görüyordum.

Memur, kolumu sıkıca tutarak beni odadan çıkardı ve nezarethaneye götürdü.

Demir parmaklıklı nezarethanenin kapısı açıldı.

"Buyurun, Alaz Bey," dedi memur, sesinde bir miktar korku ve saygı karışımı vardı.

İçeri girdim ve kirli banka oturdum. Burası sadece bir mola yeriydi. Nasılsa çıkacaktım. O zaman geldiğinde ise, beni buraya gönderen o kıza (Eliz) cehennemi yaşatacaktım. Benden para alıp beni şikayet etmenin bedelini ödeyecekti. Onu elimden Aşkın bile alamayacaktı.

Rahat bir tavırla parmaklıklara yaklaştım ve nöbet tutan polise baktım.

"Bu nasıl misafirperverlik? Çay yok mu? Yoksa yengeniz size bizi iyi ağırlamamanızı mı emretti?"

Polis memuru, gerginlikle etrafına bakındı.

"Üzgünüm, Alaz Bey. Aşkın Başkomiser öğrenirse hepimizi yakar. Sizinle konuşmamız bile yasaklandı, sadece nöbeti tutuyoruz."

Yüzümdeki gülümseme yayıldı. Aşkın'ın otoritesi her yerde hissediliyordu.

"Bu kadar mı korkuyorsunuz ondan?"

Polis, başını çevirdi. "Korkmak değil, Alaz Bey. Bizimki... onun kararlarına saygı duymak. O, namuslu ve dürüst bir polistir. İşi ciddiye alır."

Sırtımı banka yasladım. Gurur duymuştum. Bir canavar olduğumu söylese de, onun dürüst ve kararlı oluşu beni mutlu ediyordu.

"Vay, demek bu kadar seviyorsunuz onu... Bak şimdi, bebeğimle gurur duydum."

Polis, daha fazla konuşmamak için yerine geçti. Ben ise parmaklıklar arasından dışarıya, karakolun loş ışıklarına bakıyordum.

Düşüncelerim beni tekrar Aşkın'ın yüzüne götürdü. Yüzüme düşman gibi baktı. Nefretle. Bense ona... hala aşık gibi bakıyordum. Beş yıl geçmişti, o beni babasının katili olarak görüyordu.

"Bu kadar mı nefret ediyorsun benden, Aşkın?" diye fısıldadım, sesim nezarethanenin soğukluğunda kayboldu.

Oysa ben, onun aşkıyla merhametli bir adam olmuştum. Onu kaybettiğimde ise merhametimi kaybetmiştim. Belki de Eliz'e yaptığım iğrenç teklif, bilinçsiz bir şekilde Aşkın'dan intikamdı.

Aşkın, benim için canavar olduğumu iddia ediyordu. Ama onun beni unutamadığına emindim. O intikam hırsının altında, hala o kahvaltıyı hazırlayan, yatakta bana sarılan kadının olduğunu biliyordum. Ve ben, onun kalbine yeniden ulaşacaktım. Bu hapishane kaçınılmazdı, ama dışarı çıktığımda, hem Eliz'den intikamımı alacaktım hem de Aşkın'ın kalbini geri kazanacaktım.

Bu takıntı, benim tek yaşam amacım olmuştu.

Alaz nezarette otururken, dışarıda devasa bir hukuk ordusu çalışıyordu. Polis, henüz Eliz'in ifadesi ve delillerle ilgili kesin kanıtları toplamadan, Alaz'ın avukatı Rıza Bey karakola baskın yaptı.

Rıza Bey, yüksek sesle ve kendinden emin bir şekilde Başkomiser Aşkın Ezel'in odasına daldı.

"Komiser Hanım, müvekkilimin haksız yere tutulduğuna dair itiraz dilekçesini ve tehditle alınmış ifade tutanağını sunuyorum! Müvekkilim Alaz Demirkan, bahsi geçen kadına (Eliz Yılmaz) annesinin ameliyatı için borç vermiştir. Bu, bir borç-alacak ilişkisidir, tecavüz değil!"

Aşkın öfkeyle masasına vurdu. "Para karşılığı zorla cinsel ilişki! Bu, şantaj ve tecavüzdür!"

"İspatlayamazsınız! Kadının ifadesinde 'parayı aldım' deniyor. Müvekkilimin banka transfer kayıtları da mevcut. Ya müvekkilimi derhal serbest bırakırsınız ya da haksız tutuklama ve görev suistimali sebebiyle kariyerinizi bitiririm, Komiser Hanım! Dışarıda medya ordusu bekliyor!"

Alaz'ın baskısı işe yaramıştı. Yeterli somut delil olmadan (tıbbi rapor, kamera kaydı vb.), sadece Eliz'in ifadesiyle, tecavüz suçlamasını kanıtlamak zordu. Özellikle parayı kabul ettiği gerçeği, durumu daha da karmaşıklaştırıyordu.

Aşkın, dişlerini sıktı. O pisliği serbest bırakmak zorunda kalacaktı. Ama buna izin vermeden önce, her şeyi deneyecekti.