39. Bölüm

Pistte, Kara beni kendine yapıştırmış, delici bakışlarla izlerken, köşede bize öfkeyle bakan kadına dikkat çektim.

"Bu kadın niye bize böyle bakıyor? Gözleriyle bizi yakacak."

"**O benim ortağım. Selen." diye yanıtladı Kara, sesinde bir sıkıntı vardı.

"Seni seviyor, aptal adam. Bunu herkes anlar, Kara."

"Saçmalama! O sadece benim arkadaşım ve iş ortağım."

"Aptal adam! Bu kadar belli bir şeyi görmemek aptallıktır."

Kara'nın gözleri tehlikeli bir şekilde kısıldı.

"Sen daha yeni bana aptal mı dedin, Komiser?"

"Çünkü aptalsın."

"Bak, bu iki oldu."

"Ne oldu, koca adam? Kızdın mı?"

Kara, aniden yüzündeki gerginliği attı, dudakları havalandı.

"Senin gibi tatlı, güzel bir kıza nasıl kızarım?"

"Beni böyle güzel sözlerle kandıramazsın."

"Biliyorum. Sen diğer kadınlar gibi değilsin. Sen... gerçeksin. Gidelim mi? Sıkıldım bu yapmacık ortamdan."

"Nasıl istersen. Önce bir yere gidip bir şeyler yiyelim mi? Acıktım."

"Yiyelim. Ama lüks, gösterişli bir yer olmasın. Senin gibi adamlar sadece öyle yerlere gider. İstemiyorum."

"Göreceğiz, güzelim, nereye gideceğimizi."

Tam kapıdan çıkacağımız sırada, bizi izleyen Selen önümüzü kesti. Yüzünde soğuk bir öfke vardı.

"Kara, nereye? Daha gelmedin bile."

"Gidiyoruz."

"Yanıma uğramadın. Alındım."

"Üzgünüm, Selen. Vaktim olmadı."

Selen, bana baştan aşağı, nefretle baktı. Bende gözlerimi ondan ayırmadım. Bir bakışma savaşı başladı.

"Bu kim?" diye sordu Selen, sesindeki küçümseme belirgindi.

"Gönlünü ve kalbini çalmak istediğim kadın." diye yanıtladı Kara, meydan okurcasına.

"Nereye gidiyorsunuz?"

"Yemek yemeye."

"Ben de gel—"

Lafını bitirmesine fırsat vermeden, hızla Kara'nın kolundan tuttum ve bayılıyormuş gibi başımı omzuna yasladım.

Kara bana endişeyle baktı.

"İyi misin, güzelim?"

"Ah, açlıktan başım döndü! Sanırım tansiyonum düştü." diye inledim.

"O zaman hemen gidelim!"

Selen bana sinirle bakarken, ben göz ucuyla sırıttım. Kara beni sımsıkı tuttu ve kalabalığı yararak dışarı çıktık. Arabaya bindik.

Şehre doğru yola çıktık ve Kara, lüks semtler yerine, beni küçük, samimi bir esnaf lokantasına getirdi. Duvarlar eskiydi, ama içeriden gelen balık kokusu ve sıcaklık mükemmeldi.

"Burası... Senin böyle yerlere geldiğini bilmezdim, Kara Kandemir."

"Neden? Ben insan değil miyim? Lüks yerleri sevmem. Hamit Abi'nin balık ekmeği güzeldir. Seversin, değil mi?"

"Severim. Harika bir fikir."

"Bu arada soramadım. Selen'in yanında bayılma, numaraydı, değil mi, Komiser?"

Göz kırptım.

"Hiç de bile! Açlıktan gerçekten başım dönmüştü!"

Önden, lokantaya doğru yürüdüm. Kara arkamdan kocaman bir kahkaha attı.

İçeri girdik. Hamit Abi, tezgahın arkasından bizi gördü.

"Hoş geldin, Kara oğlum! Uzun zamandır görünmüyorsun."

"Hoş bulduk, Hamit Abi."

Hamit Abi, bana baktı, şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.

"Bu güzel kızımız kim? İlk defa yanında bir kız görüyorum!"

"Aşkın. Kendisi... polis."

Hamit Abi, Kara'nın itirafına şaşırmadan elini uzattı.

"Hoş geldin, güzel kızım. Adaletli kızsın demek."

"Hoş bulduk, Hamit Abi."

"Kara, buraya Selen'i getirmedin mi hiç?"

"Selen böyle yerleri sevmez. Balığı da sevmez."

"Belli. O kadın bir gıcık."

Gözlerim Kara'ya kaydı.

"Sen sevmedin galiba, Hamit Abi?"

"Yooo, neden sevmeyeyim? Tanımıyorum daha!" diye kıvırdı Hamit Abi, hepimiz güldük.

Masaya oturduk. Hamit Abi mezeleri getirdi. Kara, hemen tabağa ayı gibi daldı.

"Çüş! Yavaş ye, boğulacaksın!" diye uyardım.

"Yakışıyor mu senin gibi narin, güzel kıza çüş müş?"

"Sen beni o 10 kilo boyalı, tırnağı kırılsa ağlayacak narin Selen sandın galiba!"

Kara, kaşlarını çattı. Ama hemen toparladı.

"Sen ona bin basarsın, güzelim. Yoksa... sen beni kıskandın mı? Selen'i?"

"Senin neyini kıskanayım!"

"Yakışıklıyım. Kaparlar diye..."

"Bir insan kendini bu kadar beğenemez, arkadaş!"

"Güzelim, kabul et. Sen de beni beğeniyorsun. Gözlerin yalan söylemiyor."

Gözlerimi ondan ayırmadan masanın üstünden uzandım ve elimin tersiyle Kara'nın alnına dokundum.

"Kara, sen iyi misin?"

"İyiyim, neden?"

Elimi hızla yakaladı ve avucumun içini öptü. Yüzüm kızardı.

"Ateşin var mı diye baktım. Uyanıkken hayal görüyorsun da..."

Kara, kahkahalarla güldü.

"Hahaha! Çok komik! Ama merak etme, Aşkın Ezel. Bu hayal, çok yakında gerçeğin olacak."