51. Bölüm

Sabah, zonklayan bir baş ağrısıyla uyandım. Gözlerimi zorlukla açtım. Yanıma baktığımda, Kara göğsü çıplak, rahat bir nefes alarak yanımda yatıyordu. Üzerimdeki bol, beyaz gömlek ve yatak çarşafları... aklıma hiçbir şey gelmiyordu.

"Ah, ne oldu bana?" diye fısıldadım, sesim çatlak çıkmıştı.

"Kara!"

Kara, yavaşça gözünü açtı. Gözleri, beni süzdü ve yüzünde alaycı bir gülümseme yayıldı. Bu gülümseme, beni daha da panikletti.

"Biz şey..." diye başladım, boğazım kurumuştu.

"Ney?" dedi, sesinde neşe vardı.

"Şey yaptık mı? Hani... dün gece..."

"Ney yaptık, Ezel Kadın? Açık konuş."

"Kara, bilerek mi yapıyorsun! Ne oldu aramızda? Neden buradayım?"

Kara, yatakta doğruldu, kollarını arkasına koyarak beni izledi. Mafya babası değil, sanki masumiyetini korumuş bir delikanlı gibi görünüyordu.

"Dünü soruyorsan... dün kucağıma öyle bir atladın ki, azgın bir boğa gibiydin! Namusumu zor kurtardım. Beni yatağa atmak istedin, hatırlasana."

"Ne?! Saçmalama, Kara! Ben öyle bir şey yapmam!"

"İster inan, ister inanma. Gerçekler bunlar, Komiser Hanım. Dudaklarıma yapıştın, beni tahrik ettin, ateşinle yanıp tutuştun."

Kara, ciddi bir yüzle devam etti:

"Bana yandığını söyledin. Ateşini söndürmemi istedin. Ben mi? Ben kabul etmedim. Ben namuslu bir adamım. Her kadınla yatmam. Evlenmeden olmaz."

Sinirlerim bozulmuştu. Hem başım ağrıyordu hem de bu adam benimle dalga geçiyordu.

"Tamam! Sus artık! Yalan söylüyorsun! Ben asla öyle bir şey demem!"

Kara, alaycı tavrını bir kenara bıraktı ve elini uzattı, saçımı okşadı.

"Hadi kalk, güzel bir kahvaltı yapalım. Dün geceki şoku atlatman lazım. Çok acıkmış olmalısın."

"Bir duş alabilir miyim önce? Üzerimde senin gömleğin var."

"Tabii ki! Kendi evin gibi davran. Sen rahatına bak. Ben de adamlara söylerim, sana uygun kıyafet alıp gelirler."

"Teşekkür ederim."

"Lafı mı olur, canım? Sevdiğim kadın ilk defa evimde kalıyor. Ben en iyisi, sana özel bir dolap hazırlatıp kıyafet aldırıp buraya koydurayım."

Kara'nın bu sahiplenici tavrı beni şok etti.

"Neden? Ne gerek var ki?"

"Sen evimde kalmaya gelirsen yine lazım olur. Tekrar tekrar kıyafet beklemeyelim, değil mi?"

"Bir kere oldu o, canım! Zorla getirdin! Başka zaman gelmem."

Kara, göz kırparak yataktan kalktı.

"Orası hiç belli olmaz, Aşkın Ezel. Bir kere tadını alan, bir daha bırakamaz."