Nazlının Ağzından

Alaz ile o günden sonra bir daha birbirimizi görmemiştik. Sakin bir şekilde otururken mahallede aniden ve beklenmedik bir gürültü koptu.

Mahallemizde her hafta bir kavga eksik olmuyordu. Anlaşılan yine mahallede birileri fena kaşınmıştı.

Ne olduğunu öğrenmek için balkona çıktığımda yan balkonumda sigara içen Alazla karşılaşmayı düşünmüyordum.

Uzun bir süre görmeyi beklemediğim adam birden karşımda belivermişti. Sigara dumanını içli içli dışarı doğru üflerken gözlerimiz bir anda birbirini buldu.

Alazların balkonu ile bizim balkon bitişik olduğundan sanki karşımda dikiliyor gibiydi.

Aylardır gôrmüyor gibi uzun uzun baştan aşağı süzdüm. Saçı sakalı birbirine karışmıştı. Uzun zamandır sakal traşı olmadığı bir metre öteden bile anlaşılıyordu.

Biz imkansız olsak da birbirimizden kopamayacağımızı bizi tanımayan insan bile söylerdi.

Elini uzatsa tutabileceğim mesafedeydi. Konuşmamızın ardından o gün hiçbir şey söylemeden hızlıca uzaklaşmıştım.

Zaten söyleyebileceğim bir şeyde yoktu. Kendisi son noktayı çoktan koymuştu. Kalbinin bana karşı hala kırgın ve buruk olduğunu biliyordum.

Telafi de edebilirdim ama beni kendinden uzaklaştırmayı Alaz tercih etmişti.

Sigarayı bitirdi, bana baktı. Ağzını tam açtı bir şey söyleyecekti ki mahallede bir adet silah sesi duyuldu.

Mahallede her zaman kavga olurdu. Ancak hiçbir zaman iş silahla vurmaya kadar gitmemişti.

Hissediyordum. İlk defa kötü bir şey yaşanmıştı. Umarım abim kafasına koyduğunu yapmamıştır.

O an bana kal geldi ve balkondan aşağı bakamadım. Her an bayılabilecek potansiyele sahiptim. Alaz benim yerime balkondan aşağı baktı ve donup

kaldı.

İlk baş olanları idrak edemediğinden dolayı hareketsiz kalan Alazın gözleri sonrasında beni buldu. O an abimin gerçekten gözünü karartabileceğini anlamış oldum. Bile isteye mesleğini yakmıştı.

Alaz bana el işareti yaptı ve aşağıyı gösterdi. Bu işaret üstünü giyin ve aşağı gel demek oluyordu sanırım. Elim ayağım boşaldığından olanları algılayamadığım için biraz bekledim.

Hızlıca üzerimi giyinip koştura koştura aşağı indim. Alaz arabasıyla beni sokağın başında bekliyordu. Az önce mahalleye siren sesleriyle giriş yapan polisler abimi alıp götürmüştü.

Arabanın yanına geldiğimde arabay kendimi nasıl attığımı bilemedim.

" Abim kimi vurdu tam olarak gördün mü?"

"Biz senle konuşuyor muyduk Nazlı ya?"

" Ben o konuşmadan sonra aramızdaki ilişiği tamamen keseriz sanıyordum. Ama bak yine dönüp dolaşıp başa döndük."

"Alaz abim gitmiş aldatan sevgilisini vurmuş. Mesaj geldi az önce. Birde üstüne üstlük gitmiş o şerefsizi vurmuş."

"Konuşmamız gereken tek mevzu konuşup konuşmuyor oluşumuz mu?"

"Nazlı abin bile isteye mesleğini yakmayı tercih etti. Sonuçlarına da katlanmalı. Meslekten ihraç ederler."

"Ne olursa olsun kendine hakim olmayı bilmeliydi. Hiçbir asker böyle fütürsuzca hareket edemez."

"Abim sinirine yenik düşmüş olabilir. Ancak aynı şeyleri yaşamış biri olarak abimi en iyi senin anlamanı beklerdim."

"Sana bir soru. Berra tarafından aldatıldığını öğrendiğinde ne hissettin?"

"Derin bir öfke ve öğrenilmiş çaresizlik."

" Bak işte hepimiz aynı şeyden dert yanıyoruz."

"Annem babamı aldattığında sadece altı yaşındaydım Alaz. Benim tek limanım ve sığınağım o yüzden abim."

"Çevremdeki herkes ilişkilerinde birilerini aldattığı için bende aynı duyguları ve olayları bire bir yaşayacağımı düşünüyorum."

Bu sözleri söyledikten sonra araya derin bir sessizlik girdi. Dediklerimi düşündüğünü ve aslında beni en iyi anlayan kişinin Alaz olduğunu biliyordum.

Pusulasını kaybetmiş bir yolcu gibiydim. Nereye gideceğimi, hangi yöne savrulacağımı bilmiyordum. Alazla bir ilişkimiz olsa çok mutlu olacağımın garantisini verebilirdim.

Abim Alazla sevgili olduğumu duysa muhtemelen kalp krizi geçirirdi. Beni sokağa salmayacağı kesindi. Ayrıyetten 25 yıllık dostluğunu tek kalemde silebilecek meziyette biriydi.

Hastanenin kapısına yanaştığımızda ambulansta daha yeni giriş yapmıştı. Abimi aldatan sevgilisinin yavuklusu ilk indirilmişti.

Biz arabamn kapısını açtığımızda hastanede hemşirelerin acı sesi yankılanıyordu.

" Kurşun hastanın böbreğine gelmiş. Böbreği iflas etmek üzere. Her an hastayı kaybedebiliriz."

O an başımdan aşağı kaynar sular döküldüğünü hissediyordum. Düştü düşecek gibiydim. Başım feci şekilde dönüyordu. Gözlerim karardı. Sanırım bayılıyordum.

En son Alaz beni kucağına almıştı. Sonrası hafızamdan silinmişti.

Sizler için üşenmedim. Bôlüm yazdım. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar.