Nazlının Ağzından

Alazla kavga ettiğim o günün üstünden tam tamına bir hafta geçti. O günden sonra bir kez bile konuşmamıştık.Beni ne aramıştı, ne de mesaj atmıştı. Her ne kadar beni aramasını beklesemde, beklediğim olmamıştı.

Dediklerim yüzünden bana çok kızmış olmalıydı. Yoksa beni şimdiye on kere aramıştı. Alaz aramadan duramazdı, biliyordum. Bana dedikleri ağır ve kaldıramayacağım şeylerdi.

Dediklerini hafife indirgeyemezdim. Bu yüzden de bir kere bile arama gereği duymamıştım. Burnu biraz sürtsün istiyordum.

Ben zaten ondan bu saatten sonra kolay kolay ayrılamaz ve kopamazdım. O derece bağlanmıştım. Benim haberlerimi muhtemelen Selin abisine yetiştiriyordu. O gün yaşanılanları Selin abisine söylediği için aşırı kızgındım.Öfkem hala yatışmamıştı.

Öfkem kolay kolay da dinecek gibi durmuyordu. Yine de Selinle bir sürü anım vardı. Kendisi kardeşim gibiydi. Yaptığı tek bir hatada silip atamazdım. Bana yakışmazdı.

Selini sevdiğim için küsmeye de kıyamıyordum. Sadece biraz beni anlasın istiyordum. Bunun için de birazcık küs rolü yapmam lazımdı. Aksi takdirde hemen barışabilirdim.

Günlerdir Alazı düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum. Aklıma hep bana aşkla bakan gözleri geliyordu. Bizim ilişkimiz daha yeni başlamıştı.

Ne ara bu kadar bitmiştik biz?

Dibine kadar yalnızlık duygusuyla mücadele ediyordum. O gün Selin bana yetişmeseydi ben bir daha hayatıma kaldığım yerden devam edemezdim.

Alazın abim gibi mesleğini yakmasını istemediğim için söyleme gereği duymamıştım. Hemen öğrenseydi ilk uçakla atlar ve buraya gelirdi. Pusatın gırtlağına çökerdi. Bunun olmasını istemediğim için sustum.

Alazı ve kokusunu dibine kadar özlemiştim. Bu bir hafta nasıl geçmişti, anlayamamıştım. Resmen bir eziyetten farksızdı. Her gün sabahtan akşama kadar yataktan çıkmayıp ağlamıştım.

Aşk acısı böyle bir şey miydi?

Aşk seni düşünmese dahi o kişiyi düşünmek miydi?

Ben Alazı düşünmekten yorulmuştum. Düşünmek, beni fazlasıyla yoruyordu. Artık bu durumdan sıkılmıştım. Dışarı çıkmaya ve kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı.

Dışarı kimle çıkabileceğimi düşünürken kapının zili çaldı.Delikten kimin geldiğine bakarken aylardır görmediğim arkadaşım Enderin geldiğini gördüm.

Enderi görmeyeli uzun zaman olmuştu. En son bir kaç ay önce görmüştüm. Çalışmak ve kendini geliştirmek için başka şehire gitmişti. Anlaşılan oradaki macerası bitmişti. Yoksa Enderi öldürseler geri gelmezdi.

İlk defa bir arkadaşımı gerçekten özlediğimi hissediyordum. Bu duyguyu tatmayı da unutmuştum. Endere kapıda sımsıkı sarıldım.Bir müddet öyle sarılı kaldık.

Birbirimizden ayrıldığımızda hasret giderebilmiştik. Enderin bavulunu kapıdan aldım ve içeriye taşıdım. Sonrasında Enderi içeri davet ettim. Hemen ocağa kahve suyu koydum.

İkimizinde yıllardır değişmeyen tek vazgeçilmezi kahveydi. Kahvesiz güne başlamazdık. Bunu unutmayan bir tek ben olamazdım. Oturma odasına geçtiğimde Enderi otururken buldum.

Kahve suyunu da koyduğuma göre artık rahat bir şekilde sohbet edebilirdik. Anlatacak çok şey birikmişti.

" Nazlı Hanım görüşmeyeli uzun zaman oldu. Birden davetsiz misafir gibi damlayıverdim evine. Otelde kalacak param yok. Birkaç gün sende misafir olsam olur mu?"

Enderin burada kalacağını düşünmemiştim. Hiç ihtimal bile vermemiştim. Enderi çok seviyordum. Evimde kalmasına izin versem herkes tarafından yanlış anlaşılmaya müsaitti. İnsanların beni yanlış anlamasını istemiyordum.

Alazla sevgili olsaydım Enderin bende kalmasını kabul etmem doğru olmazdı. Yalnız Alaz şu anda benim sevgilim olmadığı için Enderin bende kalmasına hayır demem ayıp olurdu. Bu yüzden biraz düşünmem lazımdı. Yine de hayır demem pek mümkün değildi.

Ayrıca evet desem en fazla ne olabilir ki?

"Ben seni neredeyse dört aydır görmüyorum. Dediğinde laf mı sanki Ender? İstediğin kadar yanımda kalabilirsin. Sorun yok."

Ah, şimdi yandığımın resmiydi. Mahalledekiler Enderin benim eve girip çıktığını hemen görseler buraya damlarlardı. Alaza yetiştirmeleri ise an meselesiydi.

61. bölümde geldi.Yorumlarınızı bekliyorum.

Nazlının amacı ne?

Alaz öğrendiğinde neler olacak?

Tahminlerinizi bekliyorum.