Nazlının Ağzından

"Çık Ender bozuntusu dışarı. Hodri meydan. Seni bekliyorum.Yaptıklarının hesabını vereceksin."

Sabahın erken saatlerinde Alazın sesi yüzünden uyanmak zorunda kalmıştım. Yine tüm mahalleyi ayağa kaldırıyordu. Rezil olacaktık. Gerçi zaten mahalleye rezil olacağımız kadar olmuştuk.

Neredeyse bir aydır gül yüzünü görmüyordum. Çok özlemiştim. Burnumda tütüyordu kokusu resmen.

Alazın sesini duyduğum gibi yattığım yataktan balkona fırladım. Bir ay önce gördüğüm halinden zerre eser yoktu. Saçları ve sakalları son derece birbirine karışmıştı.

Sakalları uzamış ve orman gibi olmuştu. Bana olan bakışları ise hiç değişmemişti.

Hala karşımda aşkla bakan bir adam görüyordum. Bunun bozulmasını asla istemezdim. Aramız limoni olsa bile her an elini uzatacak kadar yakınımdaydı.

Baktım ve asla söylenmemesi gereken bir cümle söyledim.

"Seni özledım Alaz. Hemde bir ay hoyunca burnumda öyle tüttün ki anlatamam. Hadi gel içeri, konuşalım. Tüm mahalle ayağa kalkacak şimdi. Sesimiz duyulmasın."

"Bu sefer olmaz Nazlı. Aslında tam da şimdi sırası. Ender denilen kalas senin telefonundan bana öyle fotoğraf atma cesaretini nerde bulabiliyor? Öyle adamı tavandan aşağı sallandırırım ben."

Ben mahallede sesimiz duyulmasın diye sessiz konuşuyordum. Üstümde kırmızı beyaz çizgili pijama takımım vardı. Balkona koştura koştura çıkmıştım. Son derece şapşal göründüğümün farkındaydım.

Evimiz üç katlı bir apartmandı. Bizde en son katta oturduğumuz için Alazı tam anlamıyla göremiyordum. O yüzden de balkondan aşağı sarkarak bakmak zorunda kalıyordum. Düşmem an meselesiydi. İşin ucunda Alazı görmek olduğundan eğiliyordum.

Alazda bunu fark etmişti. Eliyle içeri girmem için işaret yapıyordu. Bu sefer onun dediğini yapmayacaktım. Elimle bizim evi gösterdim. Bizim eve gelmesini istiyordum. Anlaşılan o inat etmekte ısrarcıydı. Dediklerimi yapmayacaktı.

Balkondan içeri girdim. Ender Alazın çıkardığı sese hemen uyanmıştı. Yanımda üzerini giyiniyordu. Sanırım aşağı inmeye hazırlanıyordu. Buna izin veremezdim. Göz göre göre kimsenin durduk yere dayak yemesini istemezdim.

Ender benim en yakın arkadaşımdı. Yaptığı şey hiçte hoş bir durum değildi. Yine de bu dayak yemesi gerektiğini göstermezdi.

Ender dış kapıyı açtı, dışarı çıkacaktı. Kavga çıkmasını istemiyordum. Eğer kavga edeceklerse de evde etsinlerdi.

" Ender aşağı inme. Alaz seni döver. Ben sizin ikinizin arasında kalmak istemiyorum. Büyük ihtimalle Alaz seni burda barındırmaz. O yüzden seni kovacak. Benden de gitmeni istediğini söyleyecek. Alazı onaylamaktan başka çarem yok. Umarım anlayış gösterirsin. Sen boxer ile kendini çekip ona atmasaydın tüm bunları yaşıyor olmayacaktık."

Ender benim söylediğim sözlerden sonra uzun bir süre yüzüme baktı. Sanki yıllardır süren arkadaşlığımız bugün bitmiş gibiydi. Bu duyguyu Enderin bakışlarında görmüş ve hissetmiştim. Bakışları bir anda buz kesmişti.

Yıllardır süren bir arkadaşlığımız daha burada son ermişti. İlk başta bir süre konuşmadı. Bana fark ettirmemeye çalıştı ama gözleri dolmuştu. Ender de durumların bu raddeye geleceğinin bilincinde ve farkında değildi.

Enderle olan arkadaşlığımı her şeye rağmen sürdürmek isterdim.Yalnız yine de buna Alazın pek de izin vereceğini düşünmüyordum.

"Nazlı ben bütün bunları yaparken bu noktaya gelebileceğini hesaba katmayarak yapmıştım. Böyle olacağını bilseydim, asla girişmezdim. Kötü olan aranızı daha da berbat yaptım. Ben Alaz seni kıskanır ve anında barışırsınız diye düşündüm. Durum hiçte düşündüğüm gibi olmadı. Ters tepti. Bu bir veda konuşması. Yıllardır süren arkadaşlığımız burada son buluyor sanırım. Kendine çok iyi bak. Eyvallah."

Enderin bana çok fazla iyiliği dokunmuştu. Bir anda bu cümleleri söyleyip gitmesi bana çok koyacaktı. Her şeye rağmen yanımda kalmasını istiyordum. Ama bu şartlarda imkansız gibi bir şeydi.

Az sonra Ender aşağı indiğinde olacaklardan oldukça korkuyordum. Alazın tersi çok pisti. Enderi her an haşlayabilir ve darma duman edebilirdi.

Yeni bölüm geldi. Arkadaşlar kitabımda neyi beğenmiyorsunuz?

Bölümler sarıyor mu nasıl gidiyor sizce?