Akının Ağzından

Yıllar önce Yaren adında bir kadını sevmiştim. Bir kadın nasıl sevilirse, öyle sevmiştim. Kendimden vazgeçecek ve ödün verebilecek kadar çok sevmiştim. Ama bazen sadece sevmek yetmiyormuş, daha fazlası gerekiyormuş.

Bir gün canımdan çok sevdiğim kadın beni bırakıp gitmişti. Yıllarca beni nedensiz yere bırakıp gittiğini düşündüğümden Yareni suçlamaktan kendimi alıkoyamamıştım.

Annemde beni zaman zaman dolduruşa getirmişti. Hep gidişinde onu suçlamak daha kolayıma gelmişti belki de bilemiyordum.

Derin düşüncelerle boğuşurken Yarenin iki gün önce attığı mesaj aklıma geldi. Senin annen bir cani demişti bana. Bunun nedenini ilk başta çözemesem de sonradan yaşanılanları aktardığında arkasındaki nedeni öğrenebilmiştim.

İlk defa iki gün önce bir çocuğum olduğunu ve daha göremeden öldüğünü öğrendim. Benim için büyük bir travma etkisiydi. Aklımdan hiç çıkmamıştı.

Özellikle de annemin Yareni hamileyken merdivenlerden itebileceğini tahmin bile edememiştim. Hala daha da inanasım gelmiyordu. Bu yüzden de yattığım yataktan doğruldum ve içeriye annemin yanına gittim.

Şu anda en mantıklı cevapları bana annem verebilirdi. Annem kendi torununu öldürecek kadar cani biri olabileceğini düşünmüyordum. Bu kadarına cüret edemezdi. Eğer gerçekten böyle bir şey yapmışsa onu annelikten red ederdim.

İçimden bir ses Yareni dediklerinin doğru olduğunu söylüyordu. Şahinde Hanım koltukta uzanmış, televizyon seyrediyordu. Keyfine son derece düşkün biriydi.

Onun öyle rahat bir şekilde hiçbir şey olmamış gibi oturması beni sinirlendirmişti. Yürüdüm ve bir hışımla televizyonu kapattım. Artık kaçış yoktu ve gerçeklerle yüzleşme vaktiydi. Bu saatten sonra annem benden kurtulamazdı.

Yaptıkları için bir bir hesap verecekti. Oturduğu koltuğun hemen yanına oturdum ve yüzüne karşı döndüm.

Vakit hesap sorma vaktiydi. Bu kadar cani bir varlık olabileceğini düşünmüyordum. Yine de Yaren içime şüphe tohumlarını ekmişti.

" Anne sana tek bir soru soracağım ve bana karşı dürüst ol. Lafı evirip çevirip durma. Direkt söyle. Geçenlerde bana Narin yazdı. Çocuğumuzu senin öldürdüğünü söyledi. Tüm bu dedikleri doğru mu?"

Ben bunları dedikten sonra Nermin Hanım belki de ilk defa beti benzi atmıştı. Annemin tüm bu olanlarda payı vardı. Yoksa bu kadar susmaz, aniden hakkını savunurdu.

"Hayır, tabiki böyle bir şeyin olabileceğine gerçekten inandın mı? Yaren yine yalan yalancılıkta bir numara her zamanki gibi. İyi ki zamanında seni bırakıp gitmiş. Büyük sinsi bir yılandan kurtuldun oğlum."

Ah, anne yalan söylediğin bir metre öteden anlaşılıyordu. İnsan bunu en azından oğluna yapmazdı.

" Anne bana yalan söylediğini ben anlarım. Ve yine her defasında yaptığın gibi işin işinden sıyrılabilmek için yalan söylüyorsun. Sen benim annem olamazsın ya. Ben yıllardır Yaren gitti diye iki büklüm olmuşum. Acı çekiyorum. Yarenin gitmesinde besbelli payın var. Bir kez olsun ben yaptım de. Yaptığının arkasında dur."

Yine sustu ve gözlerini gözlerimden kaçırdı. Her şeyi bildiğimi biliyordu. Susmak işine geliyordu. Ben yıllardır Yaren beni bıraktı diye düşünmüşken olayın aslı bambaşka çıkmıştı.

Annem benim bebeğimi gün göre göre sırf Yarenin beni bırakması için merdivenlerden itmişti. Olacak şey değildi. İnanması oldukça güçtü.

"Senin bir caniden farkın yok anne."

10. bölümde geldiiii.